Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. υπερψήφισαν χθες επί της αρχής στην αρμόδια Επιτροπή το νομοσχέδιο για τον ΟΣΕ. Ο σκοπός ήταν (πάλι) η εξυγίανση. Ο οργανισμός αυτός έχει τόσες πολλές φορές «εξυγιανθεί» από το πολιτικό μας προσωπικό, που έπρεπε πλέον χωρίς αμφιβολία να χαίρει άκρας υγείας! Και ας πούμε ότι αυτή την φορά θα εξυγιανθεί – που δεν το βλέπω. Αλλά εξυγίανση του ΟΣΕ δεν προϋποθέτει και εξυγίανση του πολιτικού σκηνικού;
Μόνοι τους πήγαν και τους πήραν τους υψηλούς μισθούς, διπλάσιους από τον μέσο εθνικό όρο, οι εργαζόμενοι; Γι’ αυτήν την αιμορραγία δεν θα τιμωρηθεί κανείς;
Έχει καταγγελθεί ότι την περίοδο 1998-2003 εκποιήθηκαν 6.000 βαγόνια και τα έσοδα δεν καταγράφηκαν πουθενά.
Και αντί κάποιοι να σκύψουν να δουν τι έγινε, έσπασαν τον ΟΣΕ στα… ένδεκα (έλεος!), τον Αύγουστο του 2005, για να… γίνει ανταγωνιστικός!
Μετά είδαν πως ανταγωνιστικός δεν γινόταν με τίποτα και αποφάσισαν να τον αναδιοργανώσουν σε… τέσσερις εταιρίες. Μετά οι εταιρίες αποφασίστηκε να γίνουν πέντε.
Μετά άρχισαν τις αναγγελίες περί εθελουσίας και μισθωτής εφεδρείας.
Και μετά άρχισαν να συνεδριάζουν ολόκληρη υπουργικά συμβούλια και διϋπουργικές επιτροπές. Συνέβη τον Φεβρουάριο του 2009, ξανασυνέβη τον Απρίλιο του 2009 (οπότε αποφασίστηκε το σχέδιο που περίπου ψηφίστηκε τώρα), τον Μάιο του 2009 μας είπαν για συγχώνευση των πέντε εταιριών σε τρεις.
Μετά ήλθε το ΠΑΣΟΚ. Και μας μίλησε για νέο μοντέλο διοίκησης στις ΔΕΚΟ, με δύο ελέγχους ανά μήνα από το υπουργείο Μεταφορών. Ακολούθησε, τον Φεβρουάριο του 2010 η αναγγελία κάποιου μικτού σχεδίου. Τον Μάιο του 2010 ακούσαμε για ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ.
Ήλθε και ο περασμένος Σεπτέμβριος, οπότε σύσσωμο το υπουργικό συμβούλιο συνεδρίασε στην Θεσσαλονίκη για – τι άλλο; - τον ΟΣΕ.
Για τα διάφορα ανομήματα και εγκλήματα δεν γίνεται ούτε λόγος. Για τις συμβάσεις με την Ζήμενς (με απόφαση του υπουργικού συμβουλίου του 1996) περιμένουμε να αποφανθεί η εξεταστική επιτροπή.
Οι τελευταίες αποφάσεις για τον ΟΣΕ, απλώς έρχονται να καλύψουν τα μεγαλύτερα σκάνδαλα.
Όπως αυτό της αγοράς, το 1997, 30 ηλεκτροκίνητων μηχανών έλξης και 100 βαγονιών, που τελικά δεν χωρούσαν στις ράγες του υπάρχοντος σιδηροδρομικού δικτύου! Πρόκειται για σκάνδαλο 235 εκ ευρώ!
Τι έγινε με τα βαγόνια – φάντασμα και την «μαφία του Θριασίου», που οδήγησαν στο γνωστό δυστύχημα στο Μπράλο; Δεν θέλει να μας πει κανείς.
Τι έγινε με την μηχανογράφηση του Οργανισμού που έπρεπε να είναι πλήρως μηχανογραφημένος από το 2006 για να αποφεύγονται λαθρεμπόριο και διαφθορά;
Το κοινοτικό χρήμα έμεινε στα αζήτητα, καθώς μηχανογραφήθηκαν μόνο δύο από τις εικοσιπέντε λειτουργίες και αγοράστηκαν μόνο το 1% των υπολογιστών, 9,7% των εκτυπωτών, η μηχανογραφημένη παρακολούθηση του επιβατικού κοινού δεν ξεπέρασε το 9,6% και δεν ολοκληρώθηκε καμιά μελέτη και κανένα λογισμικό.
Επ’ αυτών υπάρχει καμιά απάντηση πολιτικού υπευθύνου – πρώην και νυν; Σιωπή…
ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. υπερψήφισαν χθες επί της αρχής στην αρμόδια Επιτροπή το νομοσχέδιο για τον ΟΣΕ. Ο σκοπός ήταν (πάλι) η εξυγίανση. Ο οργανισμός αυτός έχει τόσες πολλές φορές «εξυγιανθεί» από το πολιτικό μας προσωπικό, που έπρεπε πλέον χωρίς αμφιβολία να χαίρει άκρας υγείας! Και ας πούμε ότι αυτή την φορά θα εξυγιανθεί – που δεν το βλέπω. Αλλά εξυγίανση του ΟΣΕ δεν προϋποθέτει και εξυγίανση του πολιτικού σκηνικού;
Μόνοι τους πήγαν και τους πήραν τους υψηλούς μισθούς, διπλάσιους από τον μέσο εθνικό όρο, οι εργαζόμενοι; Γι’ αυτήν την αιμορραγία δεν θα τιμωρηθεί κανείς;
Έχει καταγγελθεί ότι την περίοδο 1998-2003 εκποιήθηκαν 6.000 βαγόνια και τα έσοδα δεν καταγράφηκαν πουθενά.
Και αντί κάποιοι να σκύψουν να δουν τι έγινε, έσπασαν τον ΟΣΕ στα… ένδεκα (έλεος!), τον Αύγουστο του 2005, για να… γίνει ανταγωνιστικός!
Μετά είδαν πως ανταγωνιστικός δεν γινόταν με τίποτα και αποφάσισαν να τον αναδιοργανώσουν σε… τέσσερις εταιρίες. Μετά οι εταιρίες αποφασίστηκε να γίνουν πέντε.
Μετά άρχισαν τις αναγγελίες περί εθελουσίας και μισθωτής εφεδρείας.
Και μετά άρχισαν να συνεδριάζουν ολόκληρη υπουργικά συμβούλια και διϋπουργικές επιτροπές. Συνέβη τον Φεβρουάριο του 2009, ξανασυνέβη τον Απρίλιο του 2009 (οπότε αποφασίστηκε το σχέδιο που περίπου ψηφίστηκε τώρα), τον Μάιο του 2009 μας είπαν για συγχώνευση των πέντε εταιριών σε τρεις.
Μετά ήλθε το ΠΑΣΟΚ. Και μας μίλησε για νέο μοντέλο διοίκησης στις ΔΕΚΟ, με δύο ελέγχους ανά μήνα από το υπουργείο Μεταφορών. Ακολούθησε, τον Φεβρουάριο του 2010 η αναγγελία κάποιου μικτού σχεδίου. Τον Μάιο του 2010 ακούσαμε για ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ.
Ήλθε και ο περασμένος Σεπτέμβριος, οπότε σύσσωμο το υπουργικό συμβούλιο συνεδρίασε στην Θεσσαλονίκη για – τι άλλο; - τον ΟΣΕ.
Για τα διάφορα ανομήματα και εγκλήματα δεν γίνεται ούτε λόγος. Για τις συμβάσεις με την Ζήμενς (με απόφαση του υπουργικού συμβουλίου του 1996) περιμένουμε να αποφανθεί η εξεταστική επιτροπή.
Οι τελευταίες αποφάσεις για τον ΟΣΕ, απλώς έρχονται να καλύψουν τα μεγαλύτερα σκάνδαλα.
Όπως αυτό της αγοράς, το 1997, 30 ηλεκτροκίνητων μηχανών έλξης και 100 βαγονιών, που τελικά δεν χωρούσαν στις ράγες του υπάρχοντος σιδηροδρομικού δικτύου! Πρόκειται για σκάνδαλο 235 εκ ευρώ!
Τι έγινε με τα βαγόνια – φάντασμα και την «μαφία του Θριασίου», που οδήγησαν στο γνωστό δυστύχημα στο Μπράλο; Δεν θέλει να μας πει κανείς.
Τι έγινε με την μηχανογράφηση του Οργανισμού που έπρεπε να είναι πλήρως μηχανογραφημένος από το 2006 για να αποφεύγονται λαθρεμπόριο και διαφθορά;
Το κοινοτικό χρήμα έμεινε στα αζήτητα, καθώς μηχανογραφήθηκαν μόνο δύο από τις εικοσιπέντε λειτουργίες και αγοράστηκαν μόνο το 1% των υπολογιστών, 9,7% των εκτυπωτών, η μηχανογραφημένη παρακολούθηση του επιβατικού κοινού δεν ξεπέρασε το 9,6% και δεν ολοκληρώθηκε καμιά μελέτη και κανένα λογισμικό.
Επ’ αυτών υπάρχει καμιά απάντηση πολιτικού υπευθύνου – πρώην και νυν; Σιωπή…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου