»Η απουσια πραγματικων ηγετων

kassimatis@kathimerini.gr

Από ποδόσφαιρο, ομολογουμένως, δεν καταλαβαίνω γρυ. Εμπιστεύομαι όμως τη γνώμη του φίλου, ο οποίος, καθώς ξεφύλλιζε την εφημερίδα και το μάτι του έπεσε στη φωτογραφία ενός εκ των πολιτικών αρχηγών, αποτόλμησε έναν παραλληλισμό πολιτικής και ποδοσφαίρου. Κάποτε, είπε, υπήρχαν στο ποδόσφαιρο ηγέτες, όπως ο Δομάζος, ο Κούδας, ο ..Δεληκάρης, ο Παπαϊωάννου. Παίκτες οι οποίοι έπαιρναν την ομάδα στους ώμους τους και την έκαναν να πετάει, ενώ σήμερα στη θέση τους, άντε το πολύ πολύ, να βρεις κανέναν... Καραγκούνη. Δεν χρειάστηκε να ψάξει τις λέξεις για να επεκτείνει την διαπίστωσή του και στην πολιτική ηγεσία των καιρών μας. Η κατάθλιψη στο βλέμμα του, έτσι όπως κοιτούσε την φωτογραφία του «αρχηγού», έφθανε.

Αναρωτιέμαι γιατί σήμερα δεν υπάρχουν πραγματικοί ηγέτες, όπως ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής (ο κανονικός Καραμανλής...). Οταν το 1955 έγινε πρωθυπουργός, ένας οποιοσδήποτε σαραντάρης της εποχής εκείνης είχε γνωρίσει μέσα στο διάστημα της ζωής του τρεις πολιτειακές ανατροπές, επτά κινήματα και τρεις δικτατορίες. Ο Καραμανλής όμως προσέφερε οκτώ χρόνια πολιτικής σταθερότητας και την οικονομική ανάπτυξη που έβγαλε τη χώρα από τη μιζέρια στην οποία την είχε βυθίσει ο Εμφύλιος. Ηταν ηγέτης ο οποίος ήξερε πού ήθελε να πάει τη χώρα και δεν ανεχόταν περισπασμούς από τον στόχο του. «Οι ρυθμοί του Καραμανλή ήταν ασθματικοί. Οχι για τον ίδιο, αλλά για εμάς τους υπόλοιπους που δεν μπορούσαμε να τον παρακολουθήσουμε», είπε πολλά χρόνια αργότερα ο αείμνηστος Ευάγγελος Αβέρωφ σε συνεργάτη του.

Χαρακτηριστική της αποφασιστικότητάς του ήταν η στάση του στην ενδοκυβερνητική κρίση του 1958. Την άνοιξη εκείνου του χρόνου, όταν παραιτήθηκαν (λόγω διαφωνίας με τον εκλογικό νόμο) δύο από τους σημαντικότερους υπουργούς του, ο Γεώργιος Ράλλης και ο Παναγής Παπαληγούρας, ο Καραμανλής τους διέγραψε από το κόμμα χωρίς δεύτερη σκέψη. Με τους παραιτηθέντες ετάχθησαν άλλοι δεκατρείς βουλευτές της ΕΡΕ. Ο Καραμανλής πληροφορήθηκε το γεγονός μόλις γύρισε στην Αθήνα από το Τατόι, όπου είχε συναντηθεί με τον βασιλέα Παύλο. Πώς αντέδρασε; Προτού προλάβει να κρυώσει η μηχανή του αυτοκινήτου του, ξαναπήγε αμέσως στο Τατόι και ζήτησε εκλογές. Ο Παύλος προσπάθησε να τον μεταπείσει, υποδεικνύοντας τη δυνατότητα συνεργασίας με δεκατέσσερις βουλευτές της ΕΠΕΚ, οι οποίοι είχαν εκδηλώσει την πρόθεση να στηρίξουν την κυβέρνηση. Αμετάπειστος ο Καραμανλής επέμεινε στην απόφασή του και δικαιώθηκε: Οι εκλογές έγιναν στις 11 Μαΐου και τις κέρδισε πανηγυρικά.

Από τότε, η κοινωνία έχει αλλάξει πολύ. Η μαζική δημοκρατία σάρωσε την αυθεντία των θεσμών και την –ούτως ή άλλως– ισχνή αστική παράδοση του τόπου. Παρόλα αυτά, είμαι σίγουρος ότι και οι σημερινοί ηγέτες μας γνωρίζουν πού θα έπρεπε να οδηγήσουν τη χώρα. Αλλά το δυστύχημα είναι ότι δεν μπορούν να οδηγήσουν κανέναν – ούτε καν τον εαυτό τους!

Αεροφωτογραφίες

Στο νομοσχέδιο για το «πράσινο ταμείο», που κατέθεσε η κυβέρνηση χθες στη Βουλή, περιλαμβάνεται και η εξής διάταξη: «Ως βάση για τον προσδιορισμό των δασικών περιοχών [...] λαμβάνεται η παλαιότερη και η πλησιέστερη προς τον χρόνο κατάρτισης του δασικού χάρτη αεροφωτογραφία. Αν η παλαιότερη αεροφωτογράφηση δεν καλύπτει την εξεταζόμενη περιοχή ή η χρησιμοποίησή της, λόγω κλίμακας ή ποιότητας, καθίσταται απρόσφορη, χρησιμοποιείται και η αεροφωτογράφηση έτους λήψης 1960». Εννοείται ότι η ποιότητα των αεροφωτογραφιών θα κρίνεται από τους υπαλλήλους της Δασικής Υπηρεσίας. Να μου το θυμηθείτε, λοιπόν, ότι η χρησιμοποίηση, αν όχι όλων, πάντως των περισσοτέρων από τις προ του 1960 αεροφωτογραφίες θα κριθεί απρόσφορη. Κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει...

Απορία αθλουμένων

Οι λάτρεις του ποδηλάτου που θα μετάσχουν την Κυριακή στον ποδηλατικό γύρο της Αθήνας αναρωτιούνται αν θα έχουν την τιμή να είναι ανάμεσά τους και ο πρώτος ποδηλάτης της χώρας, δηλαδή ο Γιώργος. Ομως αγωνιούν επίσης για τον καιρό: τι θα γίνει αν εκείνη τη μέρα ο ουρανός βρέχει καρεκλοπόδαρα; Πάντως, ο Γιώργος –εφόσον μετάσχει– είναι βέβαιο ότι δεν συμμερίζεται την αγωνία τους. Διότι, όπως είπε ένας φίλος, ο Γιώργος θα έχει φροντίσει να πάρει μαζί και το κανό του...

Κληρονομικώ δικαιώματι

Εξ αφορμής δημοσιευμάτων σχετικώς με την (όλως «ξεκούδουνη» και ενδεχομένως παρεξηγήσιμη) παρουσία του Πρίγκιπος Νικολάου των Παπανδρέου στο πλευρό γνωστού επιχειρηματία, κατά την τελετή εγκαινίων νοσοκομειακής μονάδας ελληνικών επιχειρηματικών συμφερόντων στην Αλβανία, ο Πρίγκιψ απέστειλε επιστολή σε εφημερίδα των Αθηνών, απόσπασμα της οποίας παραθέτω: «Δηλώνω για μία ακόμη φορά ότι η παρουσία μου, άτυπη μεν, αλλά ουσιαστική σαν όνομα, θεωρώ ότι είναι επιβεβλημένη και ως καθήκον μου, και μάλιστα σε μια τόσο δύσκολη οικονομική περίοδο. Είμαι βέβαιος ότι κάθε πολίτης θα ήταν πρόθυμος να κάνει το ίδιο, εντός και εκτός της χώρας μας, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για διεθνείς επενδυτικές ευκαιρίες. Αλλωστε, με τον ίδιο τρόπο ενεργούσα και επί εποχής Ανδρέα Παπανδρέου σε παρόμοιες εθνικές προκλήσεις». Ας σημειωθεί ότι τα μεν περίεργα ελληνικά οφείλονται στην ιδιότητα του Πρίγκιπος ως λογοτέχνη, το δε υπεροπτικό ύφος στην ευγενή καταγωγή. Επίσης, ας μου επιτραπεί να τολμήσω την πρόβλεψη ότι από τις υποθέσεις του Πρίγκιπος Νικολάου θα προκληθεί το πρώτο σοβαρό πρόβλημα στην βασιλεία του Γεωργίου Β΄ των Παπανδρέου...