»Λυσεις με ψιλα γραμματα

της Τζίνας Δαβιλά Protagon.gr

Aντάνας Μόκους. Λύσεις με χιούμορ.

Με τη λοξή μου ματιά, μιας και το να κοιτάξω τα γεγονότα κατάματα, δεν ξέρω αν έχει τελικά αποτέλεσμα και αν τελικά και οι άλλοι αντέξουν να ακούσουν την αλήθεια έτσι όπως θα την πω, πιάνω στο φτερό που λένε ένα –δυο-τρία πραγματάκια που με ενοχλούν…

Είμαι αντικαπνίστρια, αλλά σέβομαι απόλυτα την..
ανάγκη και το κέφι των ανθρώπων να κάνουν το τσιγάρο τους. Δε λέω, με ενοχλεί όταν ο καπνός είναι ντουμάνι, όταν ο εξαερισμός στα μαγαζιά είναι κακός, κάποτε στο σπίτι μου δεν υπήρχαν καν τασάκια, όμως μου είναι απόλυτα σεβαστή η επιλογή τους να κάνουν ό,τι γουστάρουν. Θα έπρεπε στην τελική να τίθεται θέμα αυτοπειθαρχίας και όχι πειθαρχίας. Όχι μόνο για το τσιγάρο, για τα πάντα. Δεν είναι, όμως, επί του παρόντος…


Παρακολουθώ άτομα να πετούν τα σκουπίδια τους στο δρόμο. Παρακολουθώ άλλα άτομα να κάνουν μαγκιές με το αυτοκίνητο και να το παρκάρουν όπου τύχει. Κλείνουν διαβάσεις αναπήρων, εμποδίζουν τη διέλευση παιδικών καροτσιών, ουρλιάζουν στους δρόμους, είναι αγενείς, άξεστοι, κακομαθημένοι, ασεβείς γενικότερα…


Θυμήθηκα ότι πριν από 2 χρόνια σε δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας, ο Αντάνας Μόκους Σίβικας δήμαρχος της Μπογκοτά κατάφερε να λύσει με χιούμορ πολλά από τα προβλήματα της πόλης του. Πχ αντί να κόβονται πρόστιμα στους παραβάτες οδηγούς, προσέλαβε μίμους που όταν έβλεπαν μια παράβαση έκαναν κυριολεκτικά ρόμπα τον οδηγό. Σταματώντας τους παρανομούντες οδηγούς και με διάφορα χιουμοριστικά «κόλπα», γκριμάτσες, χειρονομίες, μικρές ταμπελίτσες που έγραφαν «τώρα, γιατί το έκανες αυτό, μεγάλε;», κατάφεραν και τους έκαναν, σιγά σιγά, προσεκτικότερους. Το ίδιο ανατρεπτικός υπήρξε ο Μόκους Σίβικας και σε άλλες εκδηλώσεις που του χτυπούσαν περίεργα στο μάτι. Στόχος του φιλόσοφου και φιλοσοφημένου Μόκους ήταν να αλλάξει νοοτροπία ο πολίτης, και όπως απέδειξε εμπράκτως, «το κόσμιο κράξιμο είναι πολύ πιο αποτελεσματικό από το όποιο πρόστιμο» .



Βέβαια ο Κολομβιανός Αντάνας Μόκους Σίβικας είχε ένα μοναδικό χάρισμα: διέθετε χιούμορ! Αυτό που σώζει τους ανθρώπους από τις ζόρικες καταστάσεις, από την βλακεία, από την αγένεια, την ασέβεια, την κακοτροπία, τον όποιο παραλογισμό. Το χιούμορ των ευφυών, των αρίστων, των χαβαλετζήδων, των «ό,τι βρέξει ας κατεβάσει στο φινάλε, μαζί μας θα τα πάρουμε;», των αιρετικών, των ψαγμένων. Ο Μόκους για να πείσει το λαό του ότι έρχεται λειψυδρία και επιβάλλεται να μειωθεί η σπατάλη του νερού, έκανε διαφημιστικό σποτάκι όπου κάνοντας ο ίδιος ντους, έκλεινε τη βρύση του νερού την ώρα που σαπουνιζόταν.


Αυτά έκανε ο εκρηκτικός, ευφυής, φιλοσοφημένος Μόκους. Δεν θέλω να γίνω σαρκαστική- άμα δεν έχεις και προσωπική επαφή με κάποιον κινδυνεύεις να δώσεις και λάθος μηνύματα- αλλά εντοπίζω τρεις καταστάσεις που μάλλον καθίσταται αδύνατο να δούμε τους δικούς μας πολιτικούς σε τέτοια παραδειγματική θέση:

α) δεν είναι ευφυείς για να έχουν χιούμορ, δεν ξεκολλάνε από την εικόνα του «πολιτικού» …
β) ο όγκος κάποιων ...
γ) ποιος από δαύτους θα καταφέρει να ξεκολλήσει το κοστούμι και τη γραβάτα από πάνω του, που είναι στοιχείο status… και ποιος από αυτούς που στηρίζονται στη δύναμη της εικόνας και των στερεοτύπων, θα ακολουθήσει αιρετική συμπεριφορά;..

(για τους «Αγάμους Θύτας»: «σαρκάζουμε γιατί αλλιώς βουλιάζουμε» από 29/10 στο «ΖΥΓΟ»)