»Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΜΑΝΟ ΧΑΤΖΗΔΑΚΙ ΠΟΥ ΥΠΗΡΞΕΣ...

Της ΔΑΝΑΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ

Σαν σήμερα γεννήθηκε ό,τι πιό σημαντικό, ό,τι πιό προικισμένο, ό,τι πιό ταλαντούχο, ό,τι πιό δημιουργικό, ανέδειξε η Ελλάδα τα τελευταία 100 χρόνια. Ο Μάνος Χατζηδάκις. Γενέθλιος τόπος του η Ξανθη. Ο Αγγελος της Μουσικής θα συμπλήρωνε σήμερα τα 85 χρόνια του αν ξαστοχούσε ο χάρος το 1994. Από τα τέσσερά του...

ξεκίνησε το μεγάλο ταξίδι του στην τέχνη των ήχων. Αρχισε μαθήματα πιάνου, βιολιού και ακορντεόν και έμελλε να γίνει για τους νεοέλληνες αυτό που λένε για τον Μπαχ οι γερμανοί: ό,τι ήταν ο Βιργίλιος για τους ρωμαίους και ο Ομηρος για τους αρχαίους έλληνες! Στη συναρπαστική πορεία του συνδέθηκε με τον Σεφέρη, τον Ελύτη, τον Σικελιανό, τον Τσαρούχη, τον Γκάτσο, τον Ζυλ Ντασέν, τη Μελίνα. Το 1960 κέρδισε το βραβείο Όσκαρ για τα "Τα παιδιά του Πειραιά" από την ταινία "Ποτέ την Κυριακή" και το 1966 έφυγε για την Αμερική όπου και έζησε μέχρι το 1972. Εκεί τον βρήκε η δικτατορία, τη στιγμή που ανέβαζε τη θεατρική εκδοχή του "Ποτέ την Κυριακή". Εκεί ηχογραφεί "Το χαμόγελο της Τζοκόντας" και αρχίζει να συνθέτει την "Εποχή της Μελισσάνθης"! Από το 1975 έως και το 1982, αναλαμβάνει το "Τρίτο Πρόγραμμα" του κρατικού ραδιοφώνου και το μετατρέπει σε κυψέλη καλλιτεχνικής δημιουργίας. Στα τέλη του 1989 ιδρύει την "Ορχήστρα των Χρωμάτων" με σκοπό να παρουσιάσει έργα που συνήθως δεν καλύπτονται από τις συμβατικές συμφωνικές ορχήστρες. Ο κύκλος της τεράστιας προσφοράς του στον ελληνικό πολιτισμό ξεκίνησε όταν παρουσίασε τον "Κύκλο με την Κιμωλία". Ηταν στα 31 του. Τρία χρόνια αργότερα γράφει το "Παραμύθι χωρίς Όνομα". Πριν συμπληρώσει τα 40 του έχει συνθέσει τους "Δεκαπέντε Εσπερινούς", τη "Μυθολογία" και τον "Καπετάν Μιχάλη". Και στα 50 του γράφει την "Αθανασία" σε στίχους του Νίκου Γκάτσου -ένα από τα πιό εμβληματικά τραγούδια του ελληνικού πενταγράμμου! Ακολουθούν "Τα Παράλογα", η "Σκοτεινή Μητέρα" (1985), "Τα Τραγούδια της Αμαρτίας" και τόσα άλλα. Ειδική αναφορά πρέπει να κάνω στον "Μεγάλο Ερωτικό" με ερμηνευτές τον Γρηγόρη Ψαριανό και τη Φλέρυ Νταντωνάκη. Κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να ντύσει με τέτοια αρμονία τους στίχους του Ελύτη! "Πριν απ' τα μάτια μου ήσουν φως, πριν απ' τον έρωτα έρωτας, και όταν σε πήρε το φιλί γυναίκα"... Να μην ξεχάσουμε, τέλος, την "Μπαλάντα των Αισθήσεων και των Παραισθήσεων" σε στίχους Αρη Δαβαράκη με ερμηνευτή τον Βασίλη Λέκκα. Ηταν θαρρώ το 1983. Τόσο υπέροχα μοναδικό, που χαρίζει και στον Δαβαράκη μια θέση δίπλα στους μεγάλους στιχουργούς. "Το κορμί μου είναι μόνο η αφορμή"... Σ' ευχαριστούμε Μάνο Χατζηδάκι που υπήρξες!