»ΔΕΝ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΛΑΖΟΠΟΥΛΟ...

Είναι απορίας άξιο το πώς ο Λαζόπουλος κλωτσάει απ' το παράθυρο το ταλέντο και την ευρηματικότητά του όταν είναι να αναμετρηθεί με την εμμονή και τη σκοπιμότητα! Είναι εντυπωσιακό το πώς υιοθετεί μια ακραία λαϊκίστικη ανάγνωση της πραγματικότητας -στα όρια της κακογουστιάς- ...



όταν θα μπορούσε να βρεθεί ένα βήμα μπροστά από τις αγκυλώσεις της κοινωνίας! Μένει άναυδος ο θεατής όταν τον βλέπει να αποθεώνει τους φορτηγτζήδες, την ώρα που εκείνοι κοπρίζουν πάνω στις ανάγκες μας. Απορεί όταν τον ακούει να διακυρύσσει την αλληλεγγύη του απέναντι σε όλες τις συντεχνίες, τη στιγμή που δίνουν αγώνα για να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους. Και λυπάται, όπως λυπόταν και πρόπερσι όταν τον έβλεπε να ταυτίζει τους κουκουλοφόρους που έκαιγαν τις νύχτες την Αθήνα, με τα παιδιά που διαδήλωναν ειρηνικά στο φως της μέρας για τη δολοφονία του 16χρονου Αλέξη. Αυτά είναι που μπορεί να προσφέρει ο Λάκης με το "Αλ Τσαντίρι" σε όσους τον αγαπήσαμε; Η άποψή μας είναι ότι βολεύτηκε στην ευκολία. Μετέτρεψε σε κανόνα τη μανιέρα και παίζει διαρκώς τον ίδιο ρόλο: του λαϊκού τελάλη που χαϊδεύει αυτιά... Ελπίζουμε κάποια στιγμή να το καταλάβει και να το πάρει αλλιώς...