»Το νΟθο κρατος

Του ΔΗΜ. ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ ΝΕΑ

ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ είναι ο πνεύµονας της οικονοµίας. Φαίνεται στην Ιρλανδία. Σε αντίθεση µε εµάς, οι Ιρλανδοί έχουν κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης από τον Ιούνιο του 2009, κάνοντας νέο προϋπολογισµό στη µέση του χρόνου κι εφαρµόζοντας όχι λιτότητα αλλά πείνα. Ωστόσο, ενάµιση χρόνο µετά, αποδεικνύεται ότι οι ιρλανδικές τράπεζες – από τις οποίες ξεκινάει το πρόβληµα, γιατί είχαν φορτωθεί τοξικά στεγαστικά δάνεια – πάσχουν από ...
φυµατίωση. Κοινώς, η Ιρλανδία είναι πάλι σε κρίση και οι Ιρλανδοί κοιτούν πού θα µεταναστεύσουν.

QQQ
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ οι τράπεζες θα λάβουν άλλα 25 δισ. υπό µορφήν εγγυήσεων. Αλλά η κυβέρνηση θέλει να βεβαιωθεί ότι ένα µέρος θα διοχετευθεί στην αγορά µε τη µορφή δανείων. Εξ ου και η συνάντηση του υφυπουργού Οικονοµικών Φίλιππου Σαχινίδη µε τους τραπεζίτες µεσοβδόµαδα. Οι τράπεζες δεν δανείζουν γιατί φοβούνται ότι η ύφεση θα αυξήσει το ποσοστό των χαµένων δανείων. Αυτή τη στιγµή, χαµένο είναι, χοντρικά, το ένα στα δέκα δάνεια. Ανεπισήµως όµως εξηγείται ότι άλλο ένα στα δέκα είναι αναδιαρθρωµένο. Δηλαδή, η τράπεζα έχει συµφωνήσει µε τον οφειλέτη να το αποπληρώσει σε περισσότερο χρόνο και µε µικρότερες δόσεις, ώστε να φαίνεται εξυπηρετούµενο. Οι τράπεζες κρατούν το χρήµα για να διατηρήσουν την κεφαλαιακή τους επάρκεια. Αν τη χάσουν, υπάρχει η λύση του Ταµείου Χρηµατοδότησης Τραπεζών που συνέστησε η τρόικα. Αλίµονο όµως στους µετόχους της τράπεζας η οποία θα βρεθεί στην ανάγκη του. Η ρευστότητα θα δοθεί µε αντάλλαγµα προνοµιούχες µετοχές που θα λειτουργήσουν ως δούρειος ίππος για την εξαγορά της τράπεζας σε χαµηλή τιµή. Αυτό εξηγεί γιατί οι ελληνικές τράπεζες κάθονται πάνω στα λεφτά τους. Τι άλλο να κάνουν όταν είναι παγωµένες στη διεθνή διατραπεζική όπου µπορούν να δανειστούν µε euribor συν 9,5%; Γιατί συµβαίνει αυτό; Μα γιατί η Ελλάδα έπεσε έξω πέρσι τον Απρίλιο και έχει υπαχθεί στο Μνηµόνιο. Δεν φταίνε γι’ αυτό οι τράπεζες αλλά το ελληνικό κράτος. Σε αντίθεση µε την Ιρλανδία, στην Ελλάδα η παθολογία ξεκίνησε από το Δηµόσιο – και εξαπλώνεται. QQQ
Η ΕΠΕΜΒΑΣΗ, λοιπόν, πρέπει να γίνει στο κράτος. Σωστά; Λάθος! Το κράτος είναι το νόθο του δικοµµατισµού. Το ζεύγος ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. συνέβαλε στη διόγκωση και στις παθολογίες του την περίοδο της µεταπολίτευσης.

Για να είµαστε ειλικρινείς, θα πρέπει να πούµε ότι το κράτος ήταν η εύκολη λύση για τα χρόνια διαρθρωτικά κουσούρια και την απώλεια ανταγωνιστικής ταχύτητας της ελληνικής οικονοµίας. Ολοι αυτοί που προσελήφθησαν στο Δηµόσιο θα ήταν άνεργοι ή κακοπληρωµένοι υπάλληλοι του ιδιωτικού τοµέα. Οσο µπορούσαµε να δανειζόµαστε και τα ελλείµµατα ήταν υπό σχετικό έλεγχο, η αλλόκοτη οικογένεια ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ. και κράτους ευτυχούσε. Επί Μνηµονίου, δυστυχεί. Κατά τα λοιπά, ισχύει το ξεκίνηµα της Αννας Καρένινα του Τολστόι: «Ολες οι ευτυχισµένες οικογένειες είναι ίδιες. Κάθε δυστυχισµένη οικογένεια είναι διαφορετική».