»Τι το θελει το παρελθον;

Γράφει ο Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος «E» 6/10

Γνωστό είναι ότι ένα πράγμα που απεχθάνονται οι πολιτικοί είναι η αναφορά σε υποσχέσεις που έχουν δώσει και σε προβλέψεις που έχουν κάνει. Και ο λόγος είναι απλός, αλλά και γνωστός. Σπανιότατα, αν όχι ποτέ, αποδεικνύονται συνεπείς προς τις δεσμεύσεις τους και διορατικοί ως προς τις προβλέψεις τους. Και φυσικά αυτό είναι κάτι που, δίκαια ή άδικα, το έχει μάθει καλά τον τελευταίο χρόνο ο ..πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.

Ωστόσο, η αναφορά στο παρελθόν κρύβει παγίδες και εκπλήξεις για όλους. Οπως για τον Σαμαρά, ας πούμε, που υποδύεται τον οικονομικό «μάγο», ο οποίος Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή εξαφανίζει ελλείμματα και Τρίτη, Πέμπτη, Σάββατο εκμηδενίζει χρέη. Χθες, για παράδειγμα, μάθαμε ότι τον Μάιο του 2009 είχε προβλέψει σε ομιλία του ότι το έλλειμμα θα κλείσει στο 4,5%.
Παρακολούθησα το σχετικό με το έλλειμμα απόσπασμα της χθεσινής ομιλίας του στους βουλευτές του. Κι επανέλαβε το γνωστό παραμύθι ότι το έλλειμμα του 2009 θα ήταν ελάχιστα κάτω από το 10%, αν δεν το είχε παραφουσκώσει το ΠΑΣΟΚ στο τρίμηνο της διακυβέρνησής του.

Απορία πρώτη: γιατί λίγο κάτω από 10% και όχι 4,5% όπως είχε προβλέψει; Κι αν μέσα σε έξι μήνες έπεσε έξω κατά 5,5%, πόση αξία έχουν οι προβλέψεις του για το έλλειμμα και την πορεία που μπορεί να έχει αν εφαρμοζόταν η πολιτική του; Μήπως, ως άλλος Αλογοσκούφης ή Παπαθανασίου, το εξακόντιζε στο 20%;


Απορία δεύτερη: για έλλειμμα λίγο κάτω από το 10% μιλούσε ο Σαμαράς όταν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε ανακοινώσει ότι το έλλειμμα που βρήκε ήταν 12,5%. Ας δεχτούμε, λοιπόν, ότι το ΠΑΣΟΚ πράγματι φούσκωσε το έλλειμμα. Μόνο που πια δεν είμαστε στο 12,5%. Η Ευρωπαϊκή Ενωση μας πήγε πρώτα στο 13,6% και τώρα μας πηγαίνει στο 15%. Η Ευρωπαϊκή Ενωση αυτά και όχι το κακό ΠΑΣΟΚ που θέλει να δυσφημήσει τον Καραμανλή, αλλά και τον διάδοχό του.


Απορία τρίτη και τελευταία: όταν ένας πολιτικός προβλέπει την εξέλιξη ενός οικονομικού δείκτη κι αυτός υπερβαίνει τελικά το τριπλάσιο της αρχικής πρόβλεψης, μήπως είναι καλύτερα ν’ αναζητήσει άλλη επιχειρηματολογία και όχι την επίκληση παλαιότερων δηλώσεων, υποσχέσεων και προβλέψεων;