»[ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΑ ]

Σταθεροί κανόνες
Του Ι. Κ. Πρετεντέρη ΝΕΑ

ΟΜΟΛΟΓΩ ΟΤΙ έχω αρχίσει να µην καταλαβαίνω. Δηλαδή, µια εταιρεία θα προσκοµίζει στην Εφορία όσα πλαστά και εικονικά τιµολόγια έχει χρησιµοποιήσει κατά καιρούς και η Εφορία θα της κάνει επιπλέον και διευκόλυνση για την τακτοποίηση της φορολογικής οφειλής που προκύπτει; Και αυτό ονοµάζεται «φορολογική δικαιοσύνη»;

ΑΝ ΕΙΝΑΙ έτσι, πολύ φοβούµαι ότι.. στη σηµερινή Ελλάδα ο Αλ Καπόνε δεν θα είχε συλληφθεί ούτε για φορολογική παράβαση. Κάπως θα τον είχε τακτοποιήσει ο νόµος για την περαίωση!

ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ χρειάζεται έσοδα, θα µου πείτε. Να το δεχθώ.

Αλλά, περισσότερο κι από τα έσοδα, το Δηµόσιο χρειάζεται τίµιους, σταθερούς και διαφανείς κανόνες στις σχέσεις του µε τους πολίτες. Και τέτοιου είδους διευθετήσεις για τα πλαστά και εικονικά τιµολόγια δεν εντάσσονται σε αυτό το πλαίσιο.

ΤΟ ΕΧΩ ξαναγράψει εδώ: ο πανικός είναι κακός σύµβουλος στην οικονοµία. Κι ο πανικός για τα έσοδα αρχίζει να πλήττει τη χώρα περισσότερο και από την υστέρηση των εσόδων. ΠΑΡΤΕ, ΑΣ πούµε, το ζήτηµα των φόρων στο αυτοκίνητο. Το 2008, µε χαµηλότερο ΦΠΑ και πολύ χαµηλότερο τέλος ταξινόµησης, το κράτος εισέπραξε από την αγορά αυτοκινήτων 1,54 δισ. ευρώ. Το 2009, περίπου 1,1 δισ. ευρώ.

ΦΕΤΟΣ ΑΥΞΗΣΕ τέσσερις µονάδες τον ΦΠΑ και σχεδόν διπλασίασε το τέλος ταξινόµησης, αν συνυπολογίσουµε και τον φόρο πολυτελείας. Αποτέλεσµα; Να σας το πω: µε το ζόρι θα µαζέψουν 600 εκατοµµύρια ευρώ – τετρακόσια εκατοµµύρια λιγότερα από την πρόβλεψη του προϋπολογισµού!

ΜΕ ΑΛΛΑ λόγια, πάνω στον πανικό πλάκωσαν τα αυτοκίνητα στους φόρους και στο τέλος θα έχουν τα µισά φορολογικά έσοδα από πέρυσι. Διότι, για να µαζέψεις χρήµατα δεν αρκεί να αυξάνεις τους φόρους: πρέπει να βρεις και αυτούς που θα τους πληρώσουν… ΘΑ ΗΤΑΝ ευχής έργο, λοιπόν, αν αντί να τσακώνονται για τις Εξεταστικές Επιτροπές και για τον µηδενισµό του ελλείµµατος, να κάτσουν µαζί η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση να επεξεργαστούν το ζητούµενο: τίµιους, σταθερούς και διαφανείς κανόνες.

ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ειδική ιδεολογία ούτε συγκεκριµένη πολιτική αντίληψη, για να συµφωνήσουν σε ένα φορολογικό σύστηµα που δεν θα αλλάζει κάθε χρόνο και το οποίο δεν θα φέρνει τους φορολογούµενους και τις επιχειρήσεις αντιµέτωπους µε συνεχείς εκπλήξεις. Διότι εδώ και δεκαετίες ακούω για «σταθερό σύστηµα φορολόγησης» και η κάθε κυβέρνηση (για να µην πω ο κάθε υπουργός...) φτιάχνει το δικό της ανάλογα µε τις ανάγκες της στιγµής.

ΥΠΟ ΑΥΤΗΝ την έννοια, λοιπόν, δεν έχω καµιά δυσκολία να δεχθώ ότι ο υπουργός Οικονοµικών µιλάει ειλικρινά όταν υπόσχεται µια νέα αρχή. Οι άλλοι όµως (εντός και εκτός ΠΑΣΟΚ) τι λένε;


Ο πανικός για τα έσοδα αρχίζει να πλήττει τη χώρα περισσότερο κι από την υστέρηση των εσόδων