»Το ΚΚΕ, οι ευθυνες του και ο Γ. Παπακωνσταντινου

kassimatis@kathimerini.gr

Στη συζήτηση της περασμένης εβδομάδας στη Βουλή, σχετικώς με τον αισχρό εκβιασμό των φορτηγατζήδων εις βάρος της κοινωνίας, ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου εκστόμισε μια φράση, η οποία με κάνει να διερωτώμαι για τη σχέση του με την πραγματικότητα: «Το ΚΚΕ πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του», είπε εμφανώς αγανακτισμένος.

Ο υπουργός δεν αντιλαμβάνεται το ..
πασίδηλο: ότι το ΚΚΕ έχει αναλάβει πλήρως τις ευθύνες του – πάντα τις είχε. Μόνο που οι ευθύνες του δεν αφορούν την πραγματική κοινωνία γύρω μας, αλλά μια καταδικασμένη από την Ιστορία θεωρία για την οργάνωση της κοινωνίας, μπροστά στην οποία οι πραγματικοί άνθρωποι και οι ζωές τους έχουν δευτερεύουσα σημασία. Αρκεί να ξεφυλλίζει κανείς τον «Ριζοσπάστη» και να πληροφορείται τις θέσεις του κόμματος στα ζητήματα που προκύπτουν κατά καιρούς, για να αντιληφθεί ότι, τόσο κατά την ιλαρή όσο και κατά την τραγική πλευρά του φαινομένου, το ΚΚΕ, δηλαδή ο κομματικός μηχανισμός του, ελάχιστα διαφέρει επί της ουσίας από κάτι ομάδες σαλών και θρησκόληπτων ουφολόγων, που ευδοκιμούν κατά κανόνα στις ΗΠΑ.

Παραδείγματος χάριν, για την απαγόρευση του καπνίσματος στους δημόσιους χώρους, το μόνο δημοσίευμα του κομματικού οργάνου του ΚΚΕ ήταν την 1η Σεπτεμβρίου και είχε τον τίτλο ...«Τα κατασταλτικά μέτρα κατά των καπνιστών»! Το ΚΚΕ θεωρεί την απαγόρευση «καταστολή», που εφαρμόζεται για εισπρακτικούς λόγους, γιατί, όπως σημειώνεται στο άρθρο, «αν πράγματι η κυβέρνηση και αυτή και η προηγούμενη ήθελαν να αντιμετωπίσουν την υγεία των ανθρώπων σχετικά με τη βλάβη από το κάπνισμα, άλλα μέτρα έπρεπε και μπορούσαν να πάρουν». Δηλαδή, ποια; Η απάντηση, για να μην σας κουράζω με τις αφόρητες ασυναρτησίες του κειμένου, είναι ο... σοσιαλισμός! Ακριβέστερα, «η ολοκληρωμένη προστασία της δημόσιας υγείας», που «συνδέεται επίσης με τους μισθούς και το λαϊκό εισόδημα» και μόνον υπό συνθήκες σοσιαλισμού μπορεί να υπάρξει. Είναι μάταιο, λοιπόν, ο υπουργός Οικονομικών να εκνευρίζεται, επειδή νομίζει ότι μπορεί να βρεθεί κοινός τόπος μεταξύ του γενικού συμφέροντος και του ΚΚΕ. Ας ρωτήσει και τον Πάγκαλο που τους ξέρει από πρώτο χέρι...

Το δικό του πρωινάδικο

Ολως τυχαίως, έπεσε το βλέμμα μου στο τηλεοπτικό ένθετο μιας κυριακάτικης εφημερίδας από τον περασμένο Μάιο, που ήταν ξεχασμένο επάνω σε μια στοίβα παλιές εφημερίδες στο γραφείο μου. Από το εξώφυλλο, ξαπλωμένος στο πάτωμα, μας χαμογελά ο Ηλίας Ψινάκης, υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος πλέον με τον Νικήτα Κακλαμάνη. Από πάνω του έχουν βάλει ένα συννεφάκι, όπως αυτά στα κόμικς, με τη δήλωση: «Θα ’θελα να κάνω το δικό μου πρωινό» (σ.τ.σ.: με την έννοια του τηλεοπτικού πρωινάδικου). Και να που η επιθυμία του θα πραγματοποιηθεί πολύ σύντομα! Διότι με τους υποψηφίους που κατεβάζει ο Νικήτας, το δημοτικό συμβούλιο θα γίνει πρωινάδικο...

Δεν έχει νόημα

Ενας οικονομολόγος συναντήθηκε προ ημερών με υψηλόβαθμο στέλεχος του υπουργείου Περιφερειακής Ανάπτυξης κ.λπ. Στο τέλος της παραγωγικής συνάντησης, ο υπάλληλος του Δημοσίου έδωσε την κάρτα του στον επισκέπτη. Ο τελευταίος πρόσεξε ότι, στην κάρτα, το υπουργείο αναφερόταν ως «Υπουργείο Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας», παρά τη μετονομασία του επ’ ευκαιρία του πρόσφατου ανασχηματισμού· και το επεσήμανε στον συνομιλητή του. «Δεν βαριέστε, αγαπητέ», του είπε εκείνος με ύφος στωικό. «Δεν έχει νόημα, αφού στον επόμενο ανασχηματισμό μπορεί να αλλάξουμε και πάλι ονομασία». Το σημειώνω για όσους αμφισβητούν την ύπαρξη πνεύματος ρεαλισμού στους υπαλλήλους του δημοσίου τομέα...

De Consolatio Philosophiae

Η χρησιμότητα της Φιλοσοφίας στην καθημερινή ζωή είναι ένα μεγάλο θέμα και εγώ πολύ μικρός έστω και για να ονειρευτώ ότι φαντάζομαι να το προσεγγίζω. Ωστόσο, όταν συναντώ ένα παράδειγμα αποδεικτικό της πρακτικής αξίας της, δεν είναι δυνατόν να το αγνοήσω! Βλέπω, λοιπόν, στις ανακοινώσεις του ΣΥΡΙΖΑ ότι ο νέος πρύτανης του Καποδιστριακού, ο καθηγητής της Φιλοσοφίας Θεοδόσης Πελεγρίνης, συναντήθηκε με τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα. «Βρε, τον φουκαρά τον πρύτανη!», λέω μέσα μου και αμέσως κοιτάζω τις δηλώσεις του, αγωνιώντας μήπως το πολιτισμικό σοκ έχει αφήσει τα ίχνη του στο γλωσσικό ύφος του πρύτανη. Διαβάζω: «Είχα μια εποικοδομητική συζήτηση με τον κύριο πρόεδρο...» Δεν χρειάζεται να προχωρήσω παρακάτω. Ιδού η αναμφισβήτητη χρησιμότητα της Φιλοσοφίας! Πρέπει να έχει μελετήσει κανείς, π.χ., την έννοια του κάλλους στον Δαμάσκιο, όπως ο Θ. Πελεγρίνης, ώστε όχι μόνον να αντέξει, αλλά και να βρει «εποικοδομητική» μια συζήτηση με τον Αλέξη Τσίπρα...

Λαϊκή και καθαρή Δεξιά

Φίλη της στήλης βρισκόταν, την Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου, γύρω στις 3.45 μ.μ., στην οδό Τσιμισκή της Θεσσαλονίκης, στο ύψος μεταξύ Αριστοτέλους και Κομνηνών, όταν αγαθή τύχη έφερε στον δρόμο της τον υποψήφιο δήμαρχο Κώστα Γκιουλέκα. Ατσαλάκωτος και ευθυτενής, πορευόταν αγέρωχος, ακολουθούμενος από την τετραμελή ακολουθία του. Ξάφνου, από τη στάση του λεωφορείου πετάχτηκε μπροστά του ένας άνδρας με το χέρι προτεταμένο. Με την πρώτη ματιά γινόταν ολοφάνερο ότι οι δύο άνδρες ανήκαν σε διαφορετικούς κόσμους. Ομως, εκτός του ότι ο Κ. Γκιουλέκας είναι προσηνής άνθρωπος, δεν αποκλείεται να είχε συναντήσει τον θαυμαστή του στο παρελθόν, λ.χ. ως μέλος του υπηρετικού προσωπικού σε κάποια βίλα του Πανοράματος, στο πλαίσιο μιας προεκλογικής συγκέντρωσής του. Οπότε, με τον μηχανικό τρόπο των πολιτικών, έκανε τη χειραψία με τον δυνάμει ψηφοφόρο του.

Ομως μόλις είχε απομακρυνθεί μερικά μέτρα, πήρε ένα υγρό χαρτομάντηλο που του πρόσφερε ένας εκ των ακολούθων του και πολύ διακριτικά σκούπισε την παλάμη του. Τόσο διακριτικά, ώστε η φίλη που πρόσεξε το περιστατικό αναρωτήθηκε μήπως το είχε φαντασθεί. Ωστόσο, η ίδια σκηνή επαναλήφθηκε λίγο παρακάτω, στην Αριστοτέλους. Κατά συνέπειαν, οι Θεσσαλονικείς δεν πρέπει να αμφιβάλουν για τη σχολαστικότητα με την οποία ο υποψήφιος τηρεί τους κανόνες της ατομικής υγιεινής. Κατόπιν τούτου, συνιστώ σε όσους θαυμαστές του Κ. Γκιουλέκα επιθυμούν να του σφίξουν το χέρι να του προσφέρουν συγχρόνως και ένα απολυμαντικό μαντηλάκι. Ετσι θα εκτιμήσει την αγάπη τους ακόμη περισσότερο!

Τον έκαψε!

Στη συνάντηση της περασμένης Πέμπτης με τους δημοσιογράφους, ο ΓΑΠ αφηγήθηκε τη συνάντηση που είχε, κατά την πρόσφατη επίσκεψη του στη Νέα Υόρκη, με τον πρόεδρο της διακομματικής επιτροπής της Γερουσίας για τον έλεγχο του δημοσίου χρέους των ΗΠΑ. Ο πρωθυπουργός είπε σαφώς ότι τη συνάντηση επεδίωξε ο Αμερικανός γερουσιαστής, προκειμένου να ζητήσει τις πολύτιμες συμβουλές του Ελληνα πρωθυπουργού. Αφού άκουσε την ιστορία πώς ο Γιώργος έσωσε την Ελλάδα, ο Αμερικανός παραδέχθηκε, με έκδηλο θαυμασμό, ότι ούτε εκείνος δεν θα μπορούσε να τα κάνει όλα αυτά! Ηταν μεθυσμένος; Δεν ήξερε γρυ από τα ελληνικά πράγματα; Ακολουθεί κάποια φαρμακευτική αγωγή που του προκαλεί αυταπάτες; Πολλά μπορεί να σκεφθεί κανείς για να δικαιολογήσει τον γερουσιαστή. Ηταν όμως ανάγκη ο Γιώργος να δημοσιοποιήσει τη συζήτησή τους; Τώρα η αμερικανική πρεσβεία θα μεταφέρει στην Ουάσιγκτον τα λεχθέντα και, σε λίγο καιρό, ο πρόεδρος της επιτροπής θα έχει αντικατασταθεί ως επικίνδυνος για την ασφάλεια της χώρας...