»Eνας image maker δεν φερνει την ανοιξη στην Αθηνα

Tου Στεφανου Κασιματη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Τώρα μάλιστα! Ο Ηλίας Ψινάκης δήλωσε ότι του ζητήθηκε από τον δήμαρχο Αθηναίων να εκτεθεί ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος, προκειμένου να βοηθήσει «στην προώθηση της εικόνας της Αθήνας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό»! Εκείνος αποδέχθηκε την πρόσκληση επειδή, όπως είπε, θέλει να βοηθήσει την πόλη του. Αξιέπαινες οι προθέσεις του γνωστού καλλιτεχνικού μάνατζερ, οι δε ικανότητές του στον τομέα του «image making» πέραν πάσης ..
αμφισβητήσεως. Υπάρχει, ωστόσο, μια κρίσιμη διαφορά: ότι η Αθήνα είναι κάτι πολύ πιο σύνθετο από τον Σάκη Ρουβά.

Είμαι πεπεισμένος ότι κάτι συναρπαστικό θα δημιουργηθεί όταν η αντίληψη του Η. Ψινάκη για το έξυπνο θα συναντήσει την αντίληψη του δημάρχου Νικήτα Κακλαμάνη για το χαριτωμένο. Αρκεί, όμως, αυτό για να αλλάξει την εικόνα της Αθήνας; Φτάνουν η ευφυΐα του Ηλία Ψινάκη και η πείρα του στις δημόσιες σχέσεις για να αποσπάσουν την προσοχή από τα βρώμικα και σπασμένα πεζοδρόμια, την ανεμπόδιστη κυκλοφορία των δίτροχων στους πεζοδρόμους, την τριτοκοσμική αθλιότητα των μικροπωλητών μπροστά στα μνημεία της πόλης, τους ρυπαρούς κάδους των σκουπιδιών, τα απλησίαστα γκέτο που σχηματίσθηκαν στο ιστορικό κέντρο και τις παλιές μεσοαστικές γειτονιές; Μακάρι να ήταν δυνατόν! Στην περίπτωση αυτή, θα τον στέλναμε να κάνει μια τουρνέ στις διεθνείς αγορές, με την ελπίδα ότι αν τα καταφέρει αυτός, εμείς θα συνεχίσουμε απτόητοι τον δανεισμό για σπατάλη.

Από την άλλη πλευρά, θα ήταν άδικο αν φορτώναμε αποκλειστικώς στον Νικήτα Κακλαμάνη την ευθύνη για το χάλι της πρωτεύουσας, αφού είναι γνωστό ότι για τα περισσότερα και κρισιμότερα προβλήματα της πόλης, οι αρμοδιότητες διαχέονται μεταξύ υπουργείων και υπηρεσιών κατά τρόπο ώστε η ευθύνη να μην προσωποποιείται ποτέ. Παρακολουθώντας την εξέλιξη του θεσμού τα τελευταία χρόνια, έχω διαπιστώσει ότι, στην πραγματικότητα, η περιλάλητη Tοπική Aυτοδιοίκηση δεν ήταν παρά ένας πονηρός τρόπος για την αναπαραγωγή του κράτους – για τον πολλαπλασιασμό των προσλήψεων, με άλλα λόγια. Εξ ου η κομματικοποίηση του θεσμού και ο ανηλεής ανταγωνισμός των κομμάτων για τον έλεγχο των δήμων. Χαρακτηριστικό, εν προκειμένω, είναι το παράδειγμα της Δημοτικής Αστυνομίας. Λες και δεν έφθαναν οι 50.000 που υπηρετούν στην κανονική Αστυνομία (παρεμπιπτόντως, αν δεν με γελά η μνήμη μου, η Γερμανία έχει λιγότερους...), εμείς φτιάξαμε και ειδικό σώμα, κατ’ ευφημισμόν, αστυνομικών, με μόνη αρμοδιότητα να ελέγχουν τα παρκόμετρα και να κόβουν κλήσεις. Δεν έχουν τη δυνατότητα ούτε ένα μηχανάκι που ανεβαίνει στο πεζοδρόμιο να σταματήσουν.

Η ευθύνη του Νικήτα Κακλαμάνη έγκειται στο ότι ουδέποτε αμφισβήτησε το μοντέλο που θέλει την Tοπική Aυτοδιοίκηση ως προέκταση του κομματικού κράτους. Δεν διεκδίκησε ποτέ τις αρμοδιότητες που όφειλε να έχει ο δήμος ούτε επεδίωξε τον εξορθολογισμό της λειτουργίας του. Απλώς διαχειρίσθηκε ένα φέουδο του Δημοσίου, που το κατέκτησε με την εκλογική νίκη του και η διοικητική ικανότητά του εξαντλήθηκε στη διεκδίκηση περισσότερων πόρων από την κυβέρνηση. Τώρα, όμως, που το κράτος χρεοκόπησε και η κρατική επιχορήγηση μειώνεται, ο δήμαρχος καρφώνει τον άκαρδο και άσπλαχνο υπουργό Εσωτερικών: «Μου είπαν στο υπουργείο να αυξήσω τα δημοτικά τέλη, αλλά εγώ δεν το κάνω», τον άκουσα να λέει τις προάλλες σε μια συνέντευξη, με την αυταρέσκεια του φίλου του λαού. Ωσάν, δηλαδή, ο δήμος να είναι το κακομαθημένο, που θυμώνει με τη μείωση στο χαρτζιλίκι που του επιβάλλει ο μπαμπάς του, αντί να φροντίσει το ίδιο να περιορίσει τα έξοδά του!

Αν ο δήμαρχος Αθηναίων στ’ αλήθεια πιστεύει ότι το ταλέντο του Ηλ. Ψινάκη μπορεί κάπως να εξωραΐσει την αθηναϊκή πραγματικότητα, υποτιμά οικτρά εκείνους στους οποίους απευθύνεται, δηλαδή τους ανθρώπους που ζουν στην Αθήνα. Είναι στάση η οποία επί της ουσίας διαφέρει ελάχιστα από το επιχείρημα όσων προσπαθούσαν να δικαιολογήσουν την κατάρρευση των προσδοκιών από τη Νέα Διακυβέρνηση: «Δεν φταίμε εμείς, φταίει ο Τύπος που δεν προβάλλει το έργο μας». Αν όμως το λέει... έτσι, επειδή κάτι πρέπει να πει, τότε απλώς υποτιμά τον εαυτό του και μόνον. Το πιθανότερο είναι ότι ο Ηλ. Ψινάκης θα προστεθεί στον μακρύ κατάλογο των σελεμπριτάδων, που έρχονται, βλέπουν και απέρχονται...

Ehrengast

Στις 5 Οκτωβρίου, ο νέος πρεσβευτής της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας παραθέτει την καθιερωμένη ετήσια δεξίωση στους κήπους της πρεσβευτικής κατοικίας στο Χαλάνδρι, για τον εορτασμό της επανένωσης της Γερμανίας. Δεν γνωρίζω προσωπικώς τον νέο πρεσβευτή, εικάζω όμως ότι πρέπει να είναι χαρακτήρας τερατώδους ψυχραιμίας, διότι εφέτος το τιμώμενο πρόσωπο της δεξίωσης δεν είναι άλλο από τον πρόεδρο της Βουλής Φίλιππο Πετσάλνικο! Μαθαίνω, επίσης, ότι αρχικά η γερμανική πρεσβεία ήθελε ως Ehrengast τον Dr. cand. jur. Ντίτριχ φον Δρούτσα, ο οποίος όμως επικαλέσθηκε ανειλημμένη υποχρέωση και αρνήθηκε ευγενώς. Κατά πληροφορίες μου, η δικαιολογία του δεν ήταν παρά μία πρόφαση. Στην πραγματικότητα, δεν επιθυμούσε διά της παρουσίας του στην πρεσβεία του κράτους που φέρει την παράδοση του οίκου των Χοεντσόλερν να προκαλέσει παρεξήγηση με τον οίκο των Αψβούργων...