»Άνεργη Cuba libre

του Γιάννη Σιδέρη
Photo: Μάνος Λυκάκης Protagon.gr

«Η Κούβα θα απολύσει 500 χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους» - οι εφημερίδες

Θα τρίζουν τα κόκκαλα του Τσε Γκεβάρα, του Καμίλο Σιενφουέγος, του Χουάν Αλμέιδα. Θα τρίζουν τα κόκκαλα των Barbudos της Σιέρρα Μαέστρα, μερικών τρελλών που δεν έφταναν την εκατοντάδα, αλλά είχαν το πάθος, την κουτουράδα, την αψηφισιά, να..
ξεκινήσουν ξυπόλητοι την επική επανάσταση κατά του δικτάτορα Μπατίστα. Η επανάσταση κατά του μισητού δικτάτορα νίκης νίκησε. Την 1η Ιανουαρίου του 1959 οι Barbudos (γενειοφόροι) έμπαιναν τροπαιοφόροι στην Αβάνα, και άρχιζε παράλληλα η δικτατορία του Κάστρο, στο όνομα της επανάστασης και του λαού.

Επισκέφτηκα την Κούβα, πριν λίγα χρόνια. Ήθελα να πάω πριν λείψει ο Φιντέλ. Πήγα είδα και λυπήθηκα. Είδα έναν λαό που καμιά σχέση δεν είχε με τις ενθουσιώδεις περιγραφές των όποιων, διατεταγμένης ύλης, κομματικών εφημερίδων. Που καμιά σχέση δεν είχε με τον οίστρο που φιλοτεχνούσαν και εξέπεμπαν τα ταξιδιωτικά ρεπορτάζ των περιοδικών ποικίλης ύλης. Δεν υπήρχε χαρά και χαμογελαστοί άνθρωποι. Δεν υπήρχαν αυτοσχέδιοι χοροί, δεν υπήρχαν αυτοσχέδια πάρτι καταμεσής του δρόμου, δεν υπήρχε ένας λαός που έτσι στο ξαφνικά, άρχιζε τον χορό και τη διασκέδαση επειδή τον συνέπαιρνε η χαρά της ζωής – όπου υπήρχαν τέτοια ήταν από καλλιτέχνες του δρόμου που έδιναν παραστάσεις προς τους τουρίστες με αντίτιμο το δολάριο τους.

Ναι, δεν υπήρχαν χαμογελαστά πρόσωπα, μόνο πεινασμένα, φοβισμένα, κακοντυμένα. Υπήρχε μόνο το άγρυπνο μάτι του κομματικού σπιούνου στη γωνία κάθε δεύτερου τετραγώνου, να καταγράψει ποιος πάει που και μιλάει με ποιον. Να δει και να καταδώσει όποιον ντόπιο είχε…κινητό τηλέφωνο - αν είχε θα βρισκόταν πάραυτα στην φυλακή, καθότι τα κινητά ήταν απαγορευμένα, ώσπου επιτέλους πρόπερσι ο αδερφός του Φιντέλ, ο Ραούλ τα νομιμοποίησε! Υπήρχε το μάτι του σπιούνου για να καταδώσει αν έβλεπε από κανα μπαλκόνι να υψώνεται κεραία για δορυφορική τηλεόραση. Αν σε πιαναν σάπιζες για ολόκληρη εικοσαετία στα κάτεργα! Για να καταδώσει ποιος σκόπευε να πάρει μια ψαρόβαρκα, να ριχθεί στα κύματα του ωκεανού και απελπισμένος να περάσει απέναντι στο Μαϊάμι. Αν τον συλλάμβαναν η κατάληξη για τον φυγάδα ήταν το εκτελεστικό απόσπασμα και για τον σπιούνο η άνοδος στην κομματικογραφειοκρατική επετηρίδα!

Δεν υπήρχαν όμορφα κτήρια. Τα παλιά αποικιακά, τα μόνα που άξιζε να αφήσεις το μάτι σου να ταξιδέψει στις γωνιές τους, κατέρρεαν μέσα στη φθορά του χρόνου, τη μιζέρια και την εγκατάλειψη. Οι επί σοσιαλισμού εργατικές πολυκατοικίες, ήταν αφημένες μέσα στη βρωμιά και την ασχήμια, στο ξεφλούδισμα των τοίχων και των χρωμάτων..

Δεν υπήρχαν επίσης οι… «μικροαστικές» πολυτέλειες της ηθικής. Η πορνεία ήταν πεινασμένη για δολάρια. Εκδηλωνόταν φανερά, απαιτητικά, σε κάθε σου βήμα, χωρίς να κρατάει καν τα προσχήματα. Παρουσιάζονταν παντού, σου προσφερόταν απλόχερα σε όποιους αριθμούς και διασταυρώσεις τράβαγε η ψυχή σου. Βέβαια, υπήρχαν και κάπως καλοβαλμένες γειτονιές. Ήταν εκείνες όπου κατοικούσαν τα κομματικά - κρατικά στελέχη…

Δεν ήταν όλες οι γωνιές και οι παραλίες ελεύθερες για τους ντόπιους. Στο Βαραδέρο, που έκανε μπάνιο η «all inclusive» διεθνής τουριστική πελατεία, απαγορευόταν το μπάνιο με ποινή φυλάκισης στους ντόπιους. Ναι στη χώρα που ο λαός έδωσε αίμα για την επανάσταση και μετά έχασε αίμα από την επανάσταση.

Γιαυτά θα τρίζαν τα κόκκαλα των Barbudos, όχι επειδή ο Ραούλ Κάστρο ανακοίνωσε την απόλυση 500.000 υπαλλήλων από το Δημόσιο Τομέα! Είπε τον περασμένο μήνα στην κουβανική Εθνοσυνέλευση: «Πρέπει να διαγράψουμε για πάντα την αντίληψη ότι η Κούβα είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο όπου μπορεί κάποιος να ζει χωρίς να εργάζεται» (σ.σ. είναι ανενημέρωτος. Κάποιος πρέπει να του πει για την Ελλάδα).

Και τι θα κάνουν αυτοί οι εργαζόμενοι που χάνουν την δουλειά τους; Μα θα πάνε στον ιδιωτικό τομέα για να αυξηθεί η παραγωγικότητα της χώρας, όπως είπε - στον μισητό νεοφιλελευθερισμό προσχώρησε και η Κούβα Αλέκα!


Να και η ηλιθιότητα της Αμερικής με το εμπάργκο. Πήγε στο Βιετνάμ, πολέμησε, έχασε χιλιάδες από τα δικά της νιάτα, βασάνισε, έκαψε, πόνεσε, δολοφόνησε έναν ολόκληρο λαό και στο τέλος στρατιωτικά νικήθηκε! Τώρα το Βιετνάμ, πήγα και το είδα, πίνει νερό στο όνομα της επειδή το έχει πνίξει στο δολάριο που το έχει μετατρέψει σχεδόν σε εθνικό του νόμισμα.Θα μπορούσε να είχε «υποδουλώσει» και την Κούβα με το δολάριο. Τουλάχιστον δεν θα είχαν δυστυχήσει τζάμπα επι τόσες δεκαετίες τόσες γενιές ανθρώπων. Επέβαλε το εμπάργκο και όμως ακόμη δεν νίκησε τον Κάστρο. Οι κανόνες του καπιταλισμού τον νίκησαν, έτσι όπως σαρώνουν την υφήλιο! Αυτοί διώχνουν τους 500 χιλιάδες από τις θέσεις τους στο δημόσιο τομέα.

ΥΓ: Δεν έφταιγε βέβαια μόνο το εμπάργκο για την αδιανόητη φτώχεια της χώρας. Το σύστημα χρεοκόπησε συνολικά, όπως και στον πρώην υπαρκτό, όπως στην Κίνα και το Βιετνάμ. Απομένει βέβαια η Βόρεια Κορέα για όσους θέλουν να παρηγορούνται σε «ορθόδοξα εικονίσματα»…