»Για ποιον χτυπα η... «καμπανια»...

Γράφει η Ρίκα Βαγιάνη «E» 21/9

Δεν είμαι εδώ. Λείπω. Μη βαράτε κουδούνια, μην παίρνετε τηλέφωνα. Δεν είμαι εδώ για σας. Απευθύνομαι στους υποψήφιους δημοτικούς άρχοντες της περιοχής μου. Ναι, το ξέρω ότι κάνουν εκστρατεία, καμπάνια, αγώνα. Αλλά εμένα, παρακαλώ, ας με διαγράψουν από τα τεφτέρια τους.

Πρώτον, δεν είμαι αναποφάσιστη. Συμβαίνει να ..

ξέρω ακριβώς ποιον δήμαρχο θα ψηφίσω και γιατί. Δεύτερον, είμαι εσωτερική μετανάστις. Ζω σε άλλη περιοχή και ψηφίζω σε διαφορετική. Οσο εσείς -και τα επιτελεία σας- έχετε το σπίτι μου σε στενό προεκλογικό μαρκάρισμα, εγώ είμαι έξω: Στραμπουλάω τα ποδάρια μου στις λακκούβες σας.

Αγωνίζομαι να σπρώξω ένα καρότσι στα ανύπαρκτα πεζοδρόμιά σας. Αγοράζω ιώδιο για τις πληγές από τα σκουριασμένα παγκάκια σας. Μανουβράρω ψώνια, μωρό και ζωή ανάμεσα στους σωρούς από τα αμάζευτα μπάζα και σκουπίδια σας.

Αφήστε με στην ησυχία μου. Κυρίως, σας παρακαλώ, αφήστε ήσυχο το σπίτι μου. Θέλω να έρθει κάποιος τώρα, αυτή τη στιγμή, να μαζέψει όλο αυτό το σίχαμα από το κατώφλι της πόρτας μου. Βρε άνθρωποι, πάτε καλά; Πείτε μου, πώς γίνεται ένας υποψήφιος δήμαρχος, σε μια πόλη που αγκομαχάει με το πρόβλημα της καθαριότητας, να ξεκινάει την προσπάθειά του να «πείσει» πετώντας ένα μάτσο χαρτιά μπροστά στην είσοδο κάθε σπιτιού;

Κι άντε και τα πέταξες: Γιατί δεν περιοριζόσουν σε ένα πρόγραμμα τυπωμένο σε ανακυκλωμένο χαρτί; Τι ακριβώς εξυπηρετεί το ιλουστρασιόν-αδιαβροχοποιημένο έντυπο, με τη φάτσα σου να πιάνει όλο το εξώφυλλο; Στο οποίο, δεν το συζητώ, έχει πέσει επεξεργασία διαστημική - ούτε μια ρυτίδα, ούτε μια κρεατοελιά, ούτε ένα μπιμπίκι. Πού ψηφίζω, μάνα μου, σε καλλιστεία;

Λοιπόν, για όλους αυτούς τους λόγους -έχω και περισσότερους, αλλά δεν χωράνε- αφήστε με ήσυχη. Μην ενοχλείτε. Δεν είμαι διαθέσιμη για την καμπάνια σας. Λείπω. Από την κάλπη όμως δεν θα λείψω: Το τελευταίο γέλιο θα είναι -ελπίζω- δικό μου...