του Γιάννη Σιδέρη Protagon.gr
Είμαστε μια χρεωκοπημένη χώρα , όχι για πρώτη φορά από συστάσεως του κράτους μας- βλέπετε η χρεωκοπία στην Ελλάδα έχει συνεπή ιστορική κυκλικότητα! Ψάχνουμε με το φανάρι του Διογένη επενδύσεις, οικτίρουμε την τύχη της νεολαίας και το γκρίζο μέλλον που της ανατέλλει. Αρχίζουμε να εξάγουμε εκ νέου μετανάστες, καθώς πόλεις ολόκληρες σταδιακά εισέρχονται σε..
ένα καθοδικό σπιράλ ανεργίας, φτώχειας, μιζέριας. Η κλεψύδρα του χρόνου ρέει αμείλικτα εις βάρος της χώρας, η αποβιομηχάνιση έχει ολοκληρώσει τα κύκλο της εδώ και τουλάχιστον δυο δεκαετίες, και οι τελευταίες βιοτεχνίες ή κλείνουν ή μετακομίζουν στις βόρειες γειτονιές.
Μια χώρα διψασμένη για επενδύσεις κατάφερε χθες βράδυ να υπογράψει μια συμφωνία με το Κατάρ ύψους 5 δις δολάρια, ίσον δηλαδή με το 1,5% του ΑΕΠ της. Αυτή κατά πως φαίνεται θα περιλαμβάνει και την αξιοποίηση του περίπου το 30% του ελληνικού. Οποία περιβαλλοντική ύβρις! «Τα σχέδια της κυβέρνησης να γίνουν στην περιοχή του Ελληνικού, καζίνο, μαρίνες πολυτελή ξενοδοχεία και ιδιωτικά αεροδρόμια δεν έχουν καμιά σχέση με τα οξυμμένα προβλήματα του λαού της Αττικής», μας λέει η μία αριστερή ανακοίνωση (για το 30% υπενθυμίζουμε). «Αντί για δέντρα θα φυτρώσουν ξενοδοχεία , συνεδριακά κέντρα και καζίνο» μας λέει - μη χάσει - η άλλη αριστερή, κομματική και αυτή, ανακοίνωση και ζητάει από την κυβέρνηση «να εγκαταλείψει τα σχέδια τσιμεντοποίησης (του 30% του αεροδρομίου, υπενθυμίζουμε) και να ανταποκριθεί στις προτάσεις των γύρω δήμων για ένα μεγάλο πάρκο πρασίνου»!
Σε αυτή τη χώρα μιλάνε οι δήμαρχοι, οι κομματικοί εντεταλμένοι, οι δημοσιογράφοι, οι αυτοπροσδιορiζόμενοι ως εκπρόσωποι της κοινωνίας των πολιτών (ενίοτε μπορεί και να είναι καμιά 30ρια νοματαίοι σε οργανώσεις σφραγίδες).Μόνο οι ειδικοί δεν μιλάνε και όταν μιλήσουν ή δεν ακούγονται ή «είναι όργανα συμφερόντων»!
Λέει για παράδειγμα ο Αθεμπίγιο ότι το Ελληνικό δεν μπορεί να γίνει όλο πάρκο. Θα είναι υπερδιπλάσιο του τεράστιου Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης, και δεν θα μπορεί να συντηρηθεί. Ε καλά, αυτός είναι όργανο συμφερόντων, αποφαίνονται οι «υποψιασμένοι» της δολιότητας του κατασκευαστικού καπιταλισμού. Όχι, να το αναλάβει το κράτος απαντούν οι άλλοι, μύστες της ευκολίας και της παντός καιρού κρατικής αρωγής, ακόμα και σε καιρούς χρεωκοπίας. Δεν υπήρξε διαβούλευση με την τοπική κοινωνία, οχυρώνονται οι τρίτοι. Σωθήκαμε απαντάς. Η τοπική κοινωνία περιμένει έναν αχανή τόπο πρασίνου, να τον πληρώνουμε εμείς με τους φόρους μας για να πάρουν τα οικόπεδά της αξία...
Με την ίδια απαξίωση μιλούσαν και για την ιδέα κάποτε του Χρ. Παπουτσή να γίνει στο αεροδρόμιο πίστα για αγώνες φόρμουλα 1. Πάλι οι ανάγκες του λαού τέθηκαν μπροστά σαν φραστικό οδόφραγμα για να τορπιλίσουν την ιδέα. Μα έχει η Κωνσταντινούπολη, λες. Ναι αλλά αυτοί δεν είναι ευρωπαίοι ούτε πολιτισμένοι και δεν νοιάζονται για το περιβάλλον, σου απαντούν . Έχει η Σιγκαπούρη λες, αλλά αυτοί είναι πλούσιοι και μπορούν να την υπομείνουν . Έχει η Μόντσα αλλά αυτοί έχουν τη φεράρι και είναι υποταγμένοι στα συμφέροντα του Ανιέλι. Εχει το Μονακό αλλά αυτοί εξυπηρετούν την διεθνή Μπουρζουαζία. Εχει η Μαλαισία αλλά αυτή έχουν την Πετρονας και κάνουν προπαγάνδα! Ολοι κάποιο ύποπτο λόγο έχουν, εκτός από το συμφέρον της προβολής της χώρας τους!
Δεν είμαι υπέρ ή κατά της αξιοποίησης του Ελληνικού. Δεν έχω άποψη γιατί δεν είμαι ειδικός. Και ακριβώς για τον λόγο αυτό έγραψα το σχόλιο. Γιατί περιμένω από τους ειδικούς να με διαφωτίσουν… Δεν μπορεί σε επενδύσεις που αγγίζουν το 1,5% του ΑΕΠ σε χαλεπούς καιρούς χρεωκοπίας, να μην συζητούν δημόσια οι ειδικοί και τον τόνο να δίνουν οι κομματικές μπροσούρες, οι κομματικοί δήμαρχοι, οι οργανώσεις, λέει, της κοινωνίας των πολιτών (ποιος τους όρισε εκπροσώπους;) οι αυτοπροσδιοριζόμενοι οικολόγοι και γενικά όλη αυτή η κοινωνική παρεμβατικότητα που μόλις εξαγγελθεί κάτι συνήθως συσπειρώνεται και έχει το κοπυράιτ στην άρνηση. Υπάρχει και η χώρα που πρέπει να ζήσει και να μη συνεχίσει να διώχνει έξω τα παιδιά της. Γι’ αυτό πρέπει να μιλήσουν οι ειδικοί. Αυτοί τουλάχιστον που μιλούν υπό το πρίσμα της επιστημοσύνης τους και όχι των κομματικών γυαλιών τους. Αρκετά τους πληρώσαμε τους τελευταίους , είτε κυβέρνησαν τα κόμματά τους είτε όχι.
ΥΓ: Το μνημόνιο με το Κατάρ είναι μια συμφωνία πλαίσιο πολύ γενική και δεν αποκλείεται τελικά να αφορά άλλου είδους επενδύσεις και όχι το ελληνικό. Αυτό ωστόσο δεν αλλάζει την ουσία της ένστασής μας.
Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου