»[ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΑ ]

Αλλαγή στρατηγικής
Του Ι. Κ. Πρετεντέρη ΝΕΑ

ΚΑΤ' ΑΡΧΑΣ, η διαδικασία. Οµολογουµένως αξιοπερίεργη. Πρώτα µέτρησαν µε δηµοσκοπήσεις ποιον υποψήφιο θα προτιµούσαν οι διάφορες περιφέρειες. Ανεξαρτήτως αν ο άνθρωπος που µετρούσαν ήταν ή δεν ήταν υποψήφιος για την υποψηφιότητα – θεωρητικά, ας πούµε, θα µπορούσαν να είχαν βάλει και τον Λαζόπουλο! ΜΕΤΑ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΘΗΚΕ προσωπικά ο Πρωθυπουργός για να πειστεί να βάλει υποψηφιότητα αυτός (-ή) που οι δηµοσκοπήσεις είχαν αναδείξει.

ΕΚΕΙ ΕΜΠΛΕΞΑΝ - και τα πράγµατα και ο.. Πρωθυπουργός... Διότι για κάθε έναν εθελοντή, εµφανίστηκαν δέκα αντιρρησίες συνειδήσεως. Ποιος τρελός (-ή) θα αφήσει τη Βουλή ή/και ένα υπουργείο για να πάει να ψάχνει λεφτά κι αρµοδιότητες στη Λαµία, την Κοζάνη ή τη Μυτιλήνη;

ΤΟ ΚΙΝΗΤΡΟ, δηλαδή, ήταν αστείο. Κι ακόµη κι αν η άρνηση των υπουργών τιµωρηθεί µε έξοδο από την κυβέρνηση, µικρό το κακό. Οι τηλεοράσεις είναι γεµάτες από πρώην υπουργούς. Εχετε δει, όµως, κανέναν περιφερειάρχη Κεντρικής Ελλάδας σε σοβαρό πάνελ; Ε, ούτε θα δείτε!

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ποιος σκέφτηκε όλα αυτά τα περίεργα. Αλλά µε τούτα και µε κείνα, οι υποψηφιότητες του ΠΑΣΟΚ εξελίχθηκαν σε ένα κακόγουστο παζάρι.

ΑΝΕΥ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΥ αντικειµένου. Διότι οι τελικές υποψηφιότητες είναι µια χαρά υποψηφιότητες για τη συγκεκριµένη δουλειά κι ας µη βγήκαν από τις δηµοσκοπήσεις ή από το Υπουργικό Συµβούλιο. Ο ΠΗΧΥΣ, όµως, είχε ανέβει εν τω µεταξύ τόσο πολύ ώστε ακόµη κι αυτές οι «µια χαρά υποψηφιότητες» άφησαν τελικά µια αίσθηση ανακατωσούρας, µια γεύση πικρή και έναν Πρωθυπουργό στον άχαρο ρόλο του κυνηγού υποψηφίων.

ΛΑΘΟΣ, ΛΟΙΠΟΝ. Εκτός κι αν πίσω του κρύβεται όχι µόνο το αδιέξοδο µιας διαδικασίας αλλά και η αλλαγή µιας στρατηγικής. Εκτός, δηλαδή, κι αν η αρχική επιλογή µιας κλασικής πολιτικής αναµέτρησης µε κορυφαία στελέχη και πρωτοκλασάτους υποψηφίους έδωσε τη θέση της στην πιο µετρηµένη αντίληψη «όποιος φυλάει τα ρούχα του, έχει τα µισά».

ΥΠΟΘΕΤΩ, ΔΗΛΑΔΗ, ότι ορισµένοι θα σκέφτηκαν: «Αν, ας πούµε, κερδίσουν ο Σγουρός ή ο Μπουτάρης ή ο Καµίνης, κανένα πρόβληµα, θα έχουν κερδίσει. Αν πάλι χάσουν, έχασαν. Τι θα συµβεί, όµως, αν κατεβάσουµε τίποτα υπουργάρες ή στελεχάρες και πέσει το µαύρο σύννεφο; Δεν θα φανεί σαν αποδοκιµασία της κυβέρνησης;».

ΝΑ ΤΟ δεχτώ, καµία αντίρρηση. Αλλά καλό είναι να µην υπάρχει και καµία ψευδαίσθηση. Το χρώµα του χάρτη είναι που θα µετρήσει το βράδυ της 14ης Νοεµβρίου. Οποιοι από τους υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ κερδίσουν, το ΠΑΣΟΚ θα έχει κερδίσει. Κι όποιοι χάσουν, το ΠΑΣΟΚ θα έχει χάσει.

ΠΛΗΝ ΤΑΤΟΥΛΗ... Του οποίου η περίπτωση, υποθέτω, εντάσσεται απλώς στο γενικότερο πλαίσιο της τακτοποίησης ληξιπρόθεσµων οφειλών.