»Η πολιτικη της... καρδιας

Σήφης Πολυμίλης ΒΗΜΑ

Εν Ελλάδι ευδοκιμεί εδώ και πολύ καιρό μια... ψυχοπονιάρικη και βλαχομπαρόκ εκδοχή της πολιτικής. Ολίγη ελληνική λεβεντιά, ολίγη μαγκιά συνοδεία τσαμπουκά και μπόλικη σάλτσα δημαγωγίας είναι η συνταγή που ανέδειξε μια σειρά άνθη του πολιτικού μας στερεώματος. Διότι, ως γνωστόν, του έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υποφέρει, άρα και οι πολιτικοί μας οφείλουν να προσαρμόζονται σε αυτό το στερεότυπο, στη διαμόρφωσή του οποίου οι''
ίδιοι βέβαια συνέβαλαν τα μέγιστα. Το προσφιλές πεδίο πλέον για την εφαρμογή αυτού του μοντέλου πολιτικής είναι το μνημόνιο. Γιατί μπορεί να τα έχουμε κάνει θάλασσα παντού σχεδόν αλλά βέβαια δεν μπορούμε να ανεχθούμε σε καμιά περίπτωση ότι κάποιοι άλλοι και δη ξένοι έχουν την ικανότητα, την τεχνογνωσία να μας επιβάλλουν ένα μοντέλο σωτηρίας που δεν ταιριάζει στις παγιωμένες... παραδόσεις μας. Το πιο χαρακτηριστικό ίσως δείγμα αυτής λεβεντο-πολιτικής είναι ο πολύφερνος κ. Ψωμιάδης που τη... συνόψισε προχθές ζητώντας από τους ψηφοφόρους να αποφασίσουν αν θέλουν «έναν περιφερειάρχη της καρδιάς ή έναν περιφερειάρχη του μνημονίου»...

Βέβαια το πρόβλημα δεν είναι ο κάθε Ψωμιάδης αλλά ότι συνολικά οι κομματικοί μηχανισμοί όχι μόνο αναδεικνύουν τέτοια φαιδρά πρόσωπα αλλά τρέχουν στη συνέχεια και πίσω τους. Οταν ολόκληρη η αξιωματική αντιπολίτευση έχει υιοθετήσει ως στρατηγική της την ακραία αντιμνημονιακή δημαγωγία, θεωρώντας ότι έτσι θα αποκομίσει κάποια πρόσκαιρα οφέλη από τη λαϊκή δυσαρέσκεια, γιατί να περιμένεις κάτι διαφορετικό από τον οποιονδήποτε υποψήφιο δήμαρχο ή περιφερειάρχη... Οταν μια παράταξη που οδήγησε τη χώρα στο χείλος της χρεοκοπίας, γιατί είχε ταυτίσει την πολιτική παρέμβαση με τα επικοινωνιακά τερτίπια και την άλωση του κράτους, συνεχίζει να πολιτεύεται λες και δεν έχει αλλάξει τίποτε, είναι απολύτως φυσιολογικό να φουσκώνουν τα πανιά των... καρδιοκατακτητών υποψηφίων.

Το ίδιο μοτίβο λαϊκίστικης δημαγωγίας κυριαρχεί όμως και στην άλλη άκρη του πολιτικού φάσματος. Γιατί μπορεί στην Αριστερά να σφάζονται οριζοντίως και καθέτως, να μην μπορούν να συμφωνήσουν στα αυτονόητα αλλά ομονοούν απολύτως στον εύκολο λαϊκισμό. Με πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα τον κ. Αλαβάνο που αναζητώντας την επιστροφή του στο πολιτικό προσκήνιο κατέρχεται στις εκλογές υποσχόμενος να κηρύξει... απελευθερωμένο κράτος από το μνημόνιο την Αττική υιοθετώντας προφανώς την αλήστου μνήμης συνταγή του Ανδρέα Παπανδρέου ότι μόνος θεσμός είναι ο λαός...

Αν αυτές είναι οι πολιτικές απαντήσεις απέναντι στα προβλήματα που πράγματι δημιουργεί η εφαρμογή του μνημονίου, ζήτω που καήκαμε...

spolymilis@tovima.gr