»Δεν ξαφνιαζει η αδυναμια

Γράφει ο Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος «E» 14/9

Δεν είναι περίεργο που πολλοί είναι εκείνοι οι οποίοι προβληματίζονται με την ανικανότητα της παραδοσιακής Αριστεράς να επωφεληθεί από τη δυσαρέσκεια που δικαιολογημένα προκαλεί η κυβερνητική πολιτική στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Κάποιοι, μάλιστα, υποστηρίζουν ότι η ευκαιρία είναι μοναδική και δεν θα έπρεπε να μένει..

ανεκμετάλλευτη.

Το τι ακριβώς συμβαίνει είναι σε γενικές γραμμές προφανές: η προσφερόμενη λύση του ΣΥΡΙΖΑ δεν συγκινεί και δεν εκτιμάται ως αξιόπιστη εναλλακτική κομματική επιλογή. Το για ποιον λόγο συμβαίνει αυτό σηκώνει συζήτηση. Και, μάλιστα, μεγάλη. Σίγουρα η σύνθεση του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αυτό που ονειρεύονταν ως μετεξέλιξη του ΚΚΕ Εσωτερικού και της ΕΑΡ οι προσβλέποντες τότε σε μια Αριστερά πέρα από τη μονολιθικότητα και τους δογματισμούς του ΚΚΕ. Και όσο για τους κινούμενους στον χώρο της Αριστεράς, δεν υπήρξε γι’ αυτούς ποτέ επαρκές κίνητρο κομματικής επιλογής η στείρα άρνηση και η καταγγελία μιας πολιτικής.


Ασφαλώς, δεν είναι ελκυστικός ένας κομματικός μηχανισμός που ταλανίζεται από προσωπικές διαφωνίες και αντιπαλότητες, όπως εν προκειμένω συμβαίνει. Πολύ περισσότερο, όμως, δεν είναι ελκυστικός όταν σε μια περίοδο όπως η σημερινή δεν έχει να αρθρώσει έστω και μια πρόταση για την έξοδο από την κρίση. Και αυτό το τελευταίο έχει ιδιαίτερη σημασία για έναν χώρο όπως αυτός της Ανανεωτικής Αριστεράς που το κυρίαρχο γνώρισμά του ήταν άλλοτε ο πλούτος των ιδεών και των καινοτόμων προτάσεων.


Αν δεν κάνω λάθος, τρεις είναι οι προτάσεις που έχουν ακουστεί τους τελευταίους μήνες από τους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ ως απάντηση στο Μνημόνιο. Η πρώτη ήταν η πίεση για έκδοση ευρω-ομολόγων, πραγματικά αξιόλογη, αλλά δεν φτάνει να την προτείνουμε εμείς, θα έπρεπε να την αποδέχονται και οι εταίροι μας. Και αυτοί είπαν όχι.

Δεύτερη πρόταση ήταν η πρόσληψη 100.000 ατόμων στον δημόσιο τομέα και υποθέτω ότι δεν έγινε με στόχο την επίσπευση της χρεοκοπίας του κράτους ή ως επίδειξη κακού χιούμορ. Τρίτη ήταν η προσφυγή σε εσωτερικό δανεισμό για τις ανάγκες της χώρας που σημαίνει ότι με ένα ή δύο δάνεια θα στράγγιζε η χώρα από ευρώ γιατί θα δίναμε όσα έχουμε και δεν έχουμε για να καλύψουμε τις τρέχουσες υποχρεώσεις μας.


Αλλά με τέτοιες «ιδέες» πώς να γίνει κάποιος ελκυστικός;