»Δεν χρειαζονται θαυματα, αλλα ρισκο

Tης Μαριας Κατσουνακη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Προχθές βράδυ, στη Βαρβάκειο Αγορά, ο Γιώργος Καμίνης είχε την πρώτη του συνάντηση με κατοίκους της πόλης. Ο υποψήφιος για τον Δήμο της Αθήνας, πρόταση τριών κομμάτων (του ΠΑΣΟΚ, της Δημοκρατικής Αριστεράς και των Οικολόγων), με μια ομιλία καλογραμμένη, αν και περισσότερο καλλιεπή και λιγότερο συγκεκριμένη, έδωσε τα ..διαπιστευτήριά του σε ένα κοινό γνωστών και φίλα προσκείμενων. Η ατμόσφαιρα ήταν θερμή και συγκρατημένα ελπιδοφόρα. Και επειδή οι συγκεντρωμένοι ήταν ένας κόσμος μάλλον απαιτητικός και επιλεκτικός («το παλιό ΚΚΕ εσωτερικού και το ανοιχτόμυαλο ΠΑΣΟΚ», σχολίασε κάποιος), οι αντιδράσεις του ήταν ένα πρώτο ήπιο κρας τεστ για τα επόμενα βήματα του Γ. Καμίνη στην πόλη. Ο έως σήμερα Συνήγορος του Πολίτη έχει πολλά καλά με το μέρος του: δεν έχει πιτσιλιστεί από τις συναλλαγές της εξουσίας, πιστεύει στη δημοκρατική διακυβέρνηση, στις «θεμελιώδεις και απαράγραπτες αξίες κοινωνικής συμβίωσης» και -κυρίως- πείθει γι’ αυτό. Ξέρει από πρώτο χέρι, από τη 12χρονη εμπειρία του σε μια ανεξάρτητη αρχή, τον βαθμό και το βάθος της διαφθοράς στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Αρα δεν προσέρχεται ανυποψίαστος για να αντιμετωπίσει τις «εγκατεστημένες μαφίες» (ακούστηκε να λέει πρώην δημοτικός σύμβουλος) του πρώτου δήμου της χώρας. Το σκοτεινό κύκλωμα που έχει στηθεί γύρω από την αποκομιδή και διαχείριση των σκουπιδιών, για παράδειγμα, μπορεί να αποδειχθεί πολύ πιο ακανθώδες θέμα από το μεταναστευτικό. Τα μέτωπα είναι πολλά και σύνθετα και οι μηχανισμοί δείχνουν απρόθυμοι να κινηθούν υποστηρικτικά.

Τι θα κάνει λοιπόν με το υπερτροφικό «κακό» ο νέος υποψήφιος; Πώς θα συσπειρώσει τις πολλές και κάποτε ασύμπτωτες εκφράσεις των δυσαρεστημένων πολιτών, με τις διαφορετικές καταβολές και ανάγκες; Ο κόσμος που πλημμύριζε προχθές βράδυ τις γύρω γειτονιές, η νεολαία που γεμίζει τα μαγαζιά στου Ψυρρή και στο Μοναστηράκι σχεδόν αγνοούν την ύπαρξη του Γιώργου Καμίνη (ένα πρόχειρο αυτοσχέδιο γκάλοπ ήταν αποκαλυπτικό) και δεν είναι οι μόνοι. Ο υποψήφιος θα πρέπει να μπει στο οπτικό πεδίο ενός μεγάλου μέρους του εκλογικού σώματος, αδιάφορου, απαξιωμένου, βυθισμένου στη δίνη της καθημερινότητας.

Η συνάθροιση στη Βαρβάκειο, προχθές, εξέπεμψε ένα ενθαρρυντικό πρώτο σήμα, κλειστού κυκλώματος. Θα προλάβει να διευρυνθεί σε ενάμιση μήνα, να διαπεράσει τα διαδοχικά τείχη των πολιτών; Γι’ αυτό, ο λόγος του Γ. Καμίνη πρέπει να γίνει στοχευμένος και δυναμικός, να μην παρασύρει μόνο σε συζήτηση αλλά σε προοπτική. Δεν προσβλέπουμε σε θαύματα αλλά στο ρίσκο προτάσεων.

«Ο αντίπαλος», είπε στην ομιλία του, «δεν είναι η απερχόμενη δημοτική αρχή, ούτε κανένας άλλος. Ο αντίπαλος βρίσκεται μέσα μας, είναι ο κίνδυνος της ψυχικής παραίτησης, της σταδιακής και ανεπαίσθητης εξοικείωσης με την αθλιότητα που έχει αρχίσει να περισφίγγει την πόλη». Εχει δίκιο. Ομως ακόμη μεγαλύτερος κίνδυνος είναι της γενικολογίας. Ετσι ο «αντίπαλος» θα παραμείνει ασαφής και άγνωστος. Δεν αρκεί να τον περιγράψουμε. Πρέπει και να (προλάβουμε να) τον γνωρίσουμε.