»Αναγκη για απαντησεις

Tου Aλεξη Παπαχελα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Το αν πρέπει να γίνει μια Εξεταστική Επιτροπή για την οικονομία ή όχι είναι μια εξαιρετικά δύσκολη απόφαση. Βεβαίως και είναι πολύ σοβαρό θέμα το αν κάποιος παραποίησε εσκεμμένα τα στοιχεία για την οικονομία. Οι Ευρωπαίοι αναρωτιούνται πώς γίνεται να μην τιμωρείται κανείς σε αυτήν τη χώρα, παρότι παραβιάζονται εδώ και χρόνια βασικοί κανόνες ηθικής και δεοντολογίας. Εχουν δίκιο, αλλά δεν ξέρω αν..
αυτό είναι το ζητούμενο στη φάση που βρίσκεται τώρα η Ελλάδα. Οι Εξεταστικές Επιτροπές έχουν άλλωστε επιδείξει μία απίστευτη ένδεια επαγγελματισμού και σοβαρότητος, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για περίπλοκα θέματα.

Νομίζω ότι θα είχε πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον να οργανωθεί μια άλλου τύπου έρευνα, σαν αυτές που συνηθίζονται στις ΗΠΑ ή τη Μ. Βρετανία. Να συμφωνήσουν, δηλαδή, από κοινού τα κόμματα σε μια ανεξάρτητη Επιτροπή «σοφών», οι οποίοι θα κληθούν να δώσουν απαντήσεις για το πώς φτάσαμε στην παρ’ ολίγον χρεοκοπία και την κηδεμονία της τρόικας. Υποθέτω δεν θα είναι και τρομερά δύσκολο να βρεθούν 5 - 6 ειδήμονες, ακαδημαϊκοί ή παλιοί τραπεζίτες, για να στελεχώσουν μια τέτοια ομάδα. Και φαντάζομαι πως και όλοι οι εν ζωή πρώην πρωθυπουργοί θα δέχονταν να καταθέσουν σε μια τέτοια διαδικασία που δεν θα εμπεριείχε τη μικρότητα και τον ερασιτεχνισμό μιας «ανάκρισης» από βουλευτές...

Προσωπικά, θα ήθελα πάρα πολύ να παρακολουθούσα μια τέτοια διαδικασία. Να ακούσω τι θα απαντούσε ο Κώστας Σημίτης για το αν και πόσο παραποιήθηκαν τα στοιχεία για να μπούμε στην Ευρωζώνη. Να δω τον Κώστα Καραμανλή να απαντά στα ερωτήματα του τύπου «μα δεν βλέπατε τη δυναμική του χρέους και την επικείμενη χρεοκοπία, γιατί δεν κάνατε τίποτα, γιατί ρίξατε έξω τις δαπάνες του κράτους;». Να μάθω από τον σημερινό πρωθυπουργό πρώτον, γιατί επέμενε, παρά την προφανή κρισιμότητα της κατάστασης της χώρας, ότι «λεφτά υπάρχουν» και δεύτερον, γιατί επί έξι μήνες κυβερνούσε σαν να διοικεί άλλη χώρα, όχι την Ελλάδα που φλέρταρε με τη χρεοκοπία. Και ασφαλώς θα ήθελα να ακούσω τον έμπειρο Κώστα Μητσοτάκη να απαντά σε ερωτήματα που θα αφορούν εξηντα-κάτι χρόνια διαχείρισης του δημόσιου κορβανά.

Θα είχαμε όλοι πολλά να μάθουμε από μια τέτοια δημόσια συζήτηση, όπου όμως τις ερωτήσεις θα τις έκαναν στεγνοί τεχνοκράτες με γνώσεις και εμπειρία. Μια Εξεταστική Επιτροπή, με απώτερο στόχο την παραπομπή κάποιων στη Δικαιοσύνη, θα άναβε τα αίματα στις φανατισμένες θύρες των κομματικών οπαδών και θα καθιστούσε ακόμη πιο δύσκολη τη συναίνεση που θα χρειασθούμε σύντομα ως χώρα για να αποφύγουμε ένα νέο αδιέξοδο. Θα μου πείτε μα δεν πρέπει κάποτε, κάποιοι να πληρώσουν; Ασφαλώς, αλλά πρέπει να ξεχωρίσουμε το πολιτικό σφάλμα από το ποινικό αδίκημα. Το να διαβάσεις λάθος, π.χ., τις αγορές, να κρύψεις την αλήθεια από το εκλογικό σώμα προεκλογικά και να αφήσεις τις τράπεζες να πληγούν ανεπανόρθωτα επί μήνες γιατί δεν μπορείς να αποφασίσεις τι θα κάνεις, είναι ενδεχομένως βαρύ πολιτικό σφάλμα, όχι όμως αδίκημα. Και τα πολιτικά σφάλματα πληρώνονται στην κοινωνία και στην κάλπη, όχι στα δικαστήρια!