»Μονος δροΜος η εξωστρεφεια

Της Αριστοτελίας Πελώνη ΝΕΑ

ΕΠΙ ΤΩΝ ηµερών του Κώστα Καραµανλή, όλοι άφηναν αιχµές για το πεπερασµένο εργασιακό «ωράριο» του τότε πρωθυπουργού και για τη διεθνή ακινησία του. Τις ηµέρες της διακυβέρνησης Παπανδρέου δεν είναι λίγες οι επικρίσεις για τη διεθνή υπερκινητικότητά του και τα συχνά ταξίδια στο εξωτερικό.

Αβυσσος η ψυχή του Ελληνα... Οι δύο εκ..
διαµέτρου αντίθετες προσεγγίσεις δείχνουν, εκτός από κυκλοθυµική ψυχοσύνθεση, τα φοβικά µας σύνδροµα και τη διαρκή διάθεση οµφαλοσκόπησης.

Ακόµη και σε µια εποχή που το ΔΝΤ βρίσκεται στην αυλή µας και οι αγορές µάς βλέπουν µε µισό µάτι, πιστεύουµε ότι η κόλαση είναι οι... άλλοι. Η Ελλάδα οφείλει να πείσει ότι εννοεί αυτά που λέει, ότι ξεπερνά τη δική της κόλαση και πως οι δεσµεύσεις της δεν εµπίπτουν στην κατηγορία των...

greek statistics.

Οσο για τις επικρίσεις, πρόκειται για τις ίδιες φωνές που τον περασµένο Οκτώβριο έσπευσαν να βρουν συνωµοσίες πίσω από την επίσκεψη του Γ. Παπανδρέου στην Κωνσταντινούπολη, δύο ηµέρες µετά την ορκωµοσία της κυβέρνησής του. Οι ίδιες που έβλεπαν την επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα µε πλήθος επιχειρηµατιών περίπου ως τη σύγχρονη έλευση του Αττίλα µε επενδύσεις αντί για όπλα.

Παρόµοια ήταν η ρητορική που ακολούθησε την επίσκεψη του ισραηλινού πρωθυπουργού στην Αθήνα. Κάποιοι – και όχι µόνο στην Αριστερά – θα ήθελαν η χώρα να µείνει «κολληµένη» στον φιλοαραβικό λαϊκισµό της δεκαετίας του ‘80, µε αντάλλαγµα να κοιτάζει να περνούν τα τρένα µε τις ευκαιρίες να παίξει ρόλο στην περιοχή. Το κέρδος για την ελληνική πλευρά είναι η ενίσχυση της διπλωµατικής της ισχύος έναντι της Τουρκίας και οι προσβάσεις στο αµερικανοεβραϊκό λόµπι. Το κόστος, είναι οι πιθανές αντιδράσεις του αραβικού κόσµου.

Το ερώτηµα είναι αν θα µείνουµε πιστοί στα στερεότυπα του παρελθόντος ή αν θα επιδιώξουµε την ενίσχυση της θέσης µας. Αν και το δίληµµα δεν είναι πάντα άσπρο-µαύρο, για τους ρεαλιστές η απάντηση είναι προφανής.

Για µια µικρή χώρα σαν την Ελλάδα, η εξωστρέφεια είναι ο µόνος τρόπος για να ενισχύσει τα επιχειρήµατά της έναντι όσων αµφισβητούν είτε την αξιοπιστία της είτε αυτά που θεωρεί «εθνικά δίκαια».

Ισως έτσι να µην έχουν λόγους να διαµαρτύρονται όσοι διαµαρτύρονταν, όταν την άνοιξη του 2009 ο Μπαράκ Οµπάµα στον δρόµο για την Τουρκία απλώς παρέκαµψε την Ελλάδα...