»Μοναχικα... «μετωπα»!

Από τον Παναγιώτη Δ. Παναγιώτου «E» 27/8

Διαβάζουμε τις τελευταίες ημέρες ότι στόχος του κ. Σαμαρά είναι ένα... «αντιμνημονιακό μέτωπο». Αντιπαρερχόμεθα το γεγονός ότι η κύρια αιτία του «μνημονίου» είναι το οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο οδήγησε τη χώρα την τελευταία εξαετία ως κυβέρνηση η παράταξή του, της οποίας μάλιστα, το τελευταίο διάστημα, ήταν διακεκριμένος υπουργός. Το «μέτωπο», όμως, που ..
επιχειρεί να συγκροτήσει ο κ. Σαμαράς, πρώτον, αμφισβητείται από ένα μεγάλο κομμάτι της παράταξής του (Ντόρα και λοιπές εντός της ΝΔ, προς το παρόν, δυνάμεις). Δεύτερον, στερείται αξιοπιστίας, λόγω πρόσφατου παρελθόντος, σε σημείο που να εμφανίζεται ως μικροκομματική επιλογή εκμετάλλευσης της κοινωνικής δυσαρέσκειας, πολύ περισσότερο μάλιστα όταν δεν συνοδεύεται από μια σοβαρή εναλλακτική πρόταση. Τρίτον, αντιμετωπίζει μια σκληρή «ομογάλακτη» κομματική αντιπολίτευση από τον ιδιότυπα «αντιμνημονιακό» ΛΑΟΣ. Και, τέταρτον, οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις που είναι κατά του «μνημονίου» ανήκουν στην αριστερή αντιπολίτευση και δεν αναγνωρίζουν τέτοιο ρόλο στη ΝΔ, ούτε δυνατότητα αντίστοιχων συμμαχιών. Τελικά προκύπτει ένα «μέτωπο» της... μισής ΝΔ!

Πολιτική ή... δαιμονοποίηση;
Περισσότερα άρθρα...Ο «γόρδιος δεσμός» της ΝΔΠοιο είναι το «τελικό κριτήριο»;Με τα φώτα νυσταγμένα και βαριά...Τι είναι το... «βαρίδι»;Θετικά τα πρώτα τεστΚαι «βαρίδια» και... «σκευωρία»;Κλείνει ο «πρώτος κύκλος»
Ενδιαφέρον, επίσης, έχει ότι «μέτωπο» κατά του μνημονίου κάνει και η Αριστερά. Βέβαια, το περίεργο είναι ότι κάθε συνιστώσα της το επιχειρεί από... μόνη της! Δείγμα, προφανώς, μιας βαθύτερης δικής της πολιτικής κρίσης.

Το ΚΚΕ με συνέπεια ακολουθεί μια, σε τελευταία ανάλυση, απολίτικη μονήρη πορεία... καθαρότητας! Παλεύει κατά του «μνημονίου», αλλά δεν θέλει να τη «μολύνουν» πολιτικά οι άλλες δυνάμεις της Αριστεράς! Η Δημοκρατική Αριστερά του κ. Κουβέλη, και με την περίπτωση Μπουτάρη στη Θεσσαλονίκη και με την προώθηση της υποψηφιότητας του κ. Καμίνη στην Αθήνα, τολμά να ανιχνεύσει νέους αυτοδιοικητικούς και πολιτικούς δρόμους, με την απόπειρα συγκρότησης μιας ευρύτερης κεντροαριστερής και οικολογικής κριτικής συμμαχίας, με ευκαιρία τον «Καλλικράτη», χωρίς να «εγκλωβίζεται» στο «μνημόνιο». Το «στοίχημα» είναι ενδιαφέρον, εάν καταφέρει να προχωρήσει και κυρίως αν «αποδώσει καρπούς».

Τέλος, ο ΣΥΝ και ο κ. Τσίπρας αντιλαμβάνονται ότι το πεδίο πάνω στο οποίο συγκροτείται ιστορικά και πολιτικά ένα σοβαρό «αριστερό μέτωπο» κατά του μνημονίου είναι ο στρατηγικός χώρος της Κεντροαριστεράς και γι’ αυτό αναζητούν, για να θέσουν επικεφαλής στην Αθήνα ή την περιφέρεια, ένα πρόσωπο (διαγραμμένο ή όχι) από τον ευρύτερο χώρο του ΠΑΣΟΚ. Βέβαια αυτή η προσέγγιση, για να είναι αποτελεσματική, ήθελε μια άλλη στρατηγική προσέγγιση έναντι του ΠΑΣΟΚ και της Κεντροαριστεράς, που ο ΣΥΝ τα τελευταία χρόνια αρνήθηκε πεισματικά.

Το κυριότερο, όμως, όλων είναι ότι οι αυτοδιοικητικές εκλογές δεν είναι το προνομιακό πεδίο πολιτικής κρίσης για το «μνημόνιο». Και επίσης μοναχικά... «μέτωπα» δεν υπάρχουν!