»Για να βγουμε από το αδιεξοδο

Γιάννης Μαρίνος βημα

Η εμπιστοσύνη ή η ανάκτηση της εμπιστοσύνης στο μέλλον της χώρας μας θα υπήρχε αν οι πολίτες κατανοούσαν α) ποιοι είναι οι συγκεκριμένοι στόχοι, β) πώς θα επιδιωχθεί να επιτευχθούν και γ) ποια τα συγκεκριμένα αποτελέσματα που εκτιμάται ότι θα υπάρξουν τελικά και πότε. Ολα αυτά με πολύ σαφή και δεσμευτική διατύπωση, με αριθμούς και ποσοστιαία στοιχεία, με συγκεκριμένα μέτρα και αναφορά σε...
αυτούς που θα ωφεληθούν και σε κείνους που θα θιγούν και με κατά θέμα χρονοδιαγράμματα. Επίσης σε σύγκριση με την επιτυχημένη πορεία και την πολιτική άλλων χωρών ομοειδών προς την Ελλάδα και σε πλήρη προσαρμογή προς το Κοινοτικό Δίκαιο. Ολα αυτά τα περίπου αυτονόητα, αλλά δυστυχώς ανύπαρκτα στα προγράμματα όλων σχεδόν των κομμάτων, συνεπώς και του ΠαΣοΚ, το οποίο υποτίθεται ότι είχε σχέδιο, οδήγησαν στο σημερινό αλαλούμ, στην επαπειληθείσα πτώχευση και στη σωτήρια παρέμβαση της τρόικας. Εκείνο που εθελοτυφλούντες παραβλέπαμε είναι ότι το κολοσσιαίο δάνειο, που μας δίνεται υπό όρους, προορίζεται αποκλειστικά στο να διασφαλίσει την εξόφληση του δημόσιου χρέους, το οποίο κατά διαστήματα είναι απαιτητό. Και οι όροι του μνημονίου σε αυτό αποβλέπουν: πώς θα μειωθούν τα ελλείμματα του Δημοσίου και θα αυξηθούν τα έσοδά του ώστε να προκύπτουν τα πρόσθετα ποσά με τα οποία θα καταστεί δυνατόν να εξοφλεί στο μέλλον η Ελλάδα τα χρέη της. Τα οποία, αν συνεχίσουμε έτσι όπως πάμε, δυστυχώς θα αυξάνονται. Το πώς θα αποτραπεί αυτό, μόνο ένας δρόμος υπάρχει: της ανάπτυξης, δηλαδή παραγωγικές επενδύσεις και επιχειρηματικές πρωτοβουλίες που θα αυξήσουν τον εθνικό πλούτο από τον οποίο και μόνο θα υπάρξει δυνατότητα ανεύρεσης των δημοσίων εισοδημάτων χωρίς νέους φόρους, που ήδη πνίγουν τις επιχειρήσεις και τους νομοταγείς πολίτες. Δυστυχώς τέτοιο σχέδιο δεν υπάρχει. Αντίθετα αποθαρρύνεται η υγιής επιχειρηματικότητα (μόνο για τη διαπλεκόμενη με το Δημόσιο παρέχεται χώρος, συχνά με ανταλλάγματα, όπως μίζες, διορισμούς ημετέρων, και άλλα άνθη του κακού). Αναπόφευκτη συνέπεια είναι οι κατά χιλιάδες απολύσεις, το κλείσιμο προβληματικών επιχειρήσεων και δυστυχώς καμία ριζική προσπάθεια ενίσχυσης της διεθνούς ανταγωνιστικότητας, από την οποία και μόνο μπορεί να υπάρξει εκ νέου αναπτυξιακή άνθηση. Ποιος έχων σώας τας φρένας Ελληνας ή πολύ περισσότερο ξένος κεφαλαιούχος θα αποφασίσει να κάνει παραγωγικές επενδύσεις υπό καθεστώς εξοντωτικής φορολογίας, που μάλιστα συνεχώς αλλάζει, και με επαπειλούμενη περαιτέρω επαύξησή της (όπως σχεδιάζεται σε βάρος της ήδη υπό φορολογική δίωξη ακίνητης περιουσίας) με εφιαλτική γραφειοκρατία, σε συνδυασμό με ανεξέλεγκτη και κυρίως μη τιμωρούμενη διαφθορά και μέσα σε μια κοινωνία που θεωρεί αμαρτία το νόμιμο κέρδος και διαστροφή το να θέλεις να αναπτύξεις ελεύθερα την επιχειρηματική σου περιπέτεια. Αλλωστε και η επιτρεπόμενη εξαρτάται από το αν θα την εγκρίνουν τα προνομιούχα συνδικάτα και το εκτός κάθε νομιμότητας δραστηριοποιούμενο ΠΑΜΕ. Χωρίς την άδεια της κυρίας Παπαρήγα και των κατάλοιπων του υπαρκτού σοσιαλισμού δεν μπορεί να κυβερνήσει ο κ. Παπανδρέου, αφού ακόμη και τις αποφάσεις των δικαστηρίων δεν τολμά να εφαρμόσει, έστω και αν έτσι καταβαραθρώνεται ο μόνος ελπιδοφόρος και αποδοτικός τομέας της ελληνικής οικονομίας, ο τουρισμός, και η διεθνώς κυριαρχούσα ναυτιλία μας που δεν μπορεί να τη βάλει στο χέρι ο κρατικός δυνάστης και τα σοβιέτ των λιμανιών μας.

Με αυτές τις διαπιστώσεις που μπορεί να αποδειχθούν χρήσιμες για την κυβέρνηση αν αποφασίσει να επαναστατήσει κατά του στρατού κατοχής των προνομιούχων συνδικάτων του δημοσίου τομέα, των κλειστών επαγγελμάτων και της θεσμοθετημένης ατιμωρησίας των παρανομούντων, αποσύρομαι για τις θερινές διακοπές μου. Ομως η στήλη, κατά πάγια παράδοση, θα είναι ανελλιπώς «παρούσα» με διαπιστώσεις διαχρονικής αξίας και αντοχής.

jmarinos@tovima.gr