»Η Ψαρου δεν ειναι ροκ!

του Σταύρου Θεοδωράκη Protagon.gr

Υπήρχε μια εποχή που δούλευα στον Rock Fm. Κάπου στη Πατησίων. Ήταν ο Μηλάτος, ο Δασκαλόπουλος, ο Μανίκας, ο Πετρίδης, ο Κιούσης, ο Γιακουμάκης, ο Μαμαλάκης (ο Αντώνης, αδελφός του Ηλία), η Θάλεια νομίζω, ο Σταυρουλάκης… πολύς κόσμος. Κάποιοι φορούσαν μαύρα, κάποιοι τα κάπνιζαν κιόλας, διαβάζαμε μαύρους ποιητές και ανταλλάσαμε αφίσες του Frank Zappa με ακυκλοφόρητα των ...Doors. Και από διακοπές Αντίπαρος, Ανάφη, Αστυπάλαια (γενικώς είχε μεγάλη πέραση το «άλφα»), Γαύδος (όπως και το «γάμα») και καμιά Χιλιαδού τα Σαββατοκύριακα.


Γιατί σας τα λέω τώρα όλα αυτά; Μα γιατί και εγώ προσπαθώ να τα θυμηθώ. Κυριακή βραδάκι οδηγούσα μακριά από την πόλη και έπαιζα με τις συχνότητες του ραδιοφώνου, όταν έπεσα σε μια αναμετάδοση του 96.9. Το καλοκαίρι άλλωστε δεν ακούω ειδήσεις. Για 20 μέρες δεν διαβάζω ούτε εφημερίδες. Σαν τους ταξιτζήδες που αρνούνται να οδηγήσουν έστω και παπάκι στις διακοπές τους. Μόλις το σήμα καθάρισε λοιπόν, άρχισαν οι διαφημίσεις. «Ελάτε στην μαγευτική Ψαρού»… Ο Rock FM με την μπάσα φωνή του, διαφήμιζε διακοπές στην Μύκονο! «Για να αισθανθείς και εσύ την επιτυχία…» και άλλα τέτοια.


Δεν ξέρω αν εσάς σας φαίνεται λογικό αλλά για μένα δεν είναι. Όπως δεν είναι λογικό να σε καλεί σε επανάσταση η πιο λάιτ εφημερίδα της χώρας. Την είδα στους πάγκους δίπλα στα Τσιάο, Μιάο και ανατρίχιασα. «Ξεσηκωθείτε ενάντια στην παγκόσμια χούντα»! Ήταν τα λόγια ενός συνεντευξιαζόμενού της – όχι της Βάνας Μπάρμπα – αλλά έστω και έτσι η επανάσταση μου φάνηκε αταίριαστη δίπλα στο «χωρισμό του πρώην μοντέλου με τον πρώην βολεϊμπολίστα».


Υπάρχει περίπτωση να έχει μπερδευτεί τόσο πολύ ο κόσμος και να είμαι ο τελευταίος που παραξενεύεται; Το σκέφτηκα και αυτό. Όμως όσο κι αν προσπαθώ δεν μπορώ να τα συνδυάσω στο μυαλό μου. Στην επανάσταση δεν ταιριάζει το κίτρινο - ροζ και στην Ψαρού δεν πάνε οι ροκάδες. Προφανώς πάνε κάποιοι που δηλώνουν ροκ και βάζουν στις ξαπλώστρες πετσέτες με τον Μικ Τζάγκερ - έχω δει και με τον Τσε Γκεβάρα – αλλά η πετσέτα δεν κάνει τον ροκά. Και καλό θα είναι να μην μπερδευτούμε περεταίρω αυτή την εποχή της κρίσης. Άλλωστε κάπως έτσι φτάσαμε ως εδώ.



Κάποιοι στο δρόμο μπέρδεψαν τον σοσιαλισμό με τον κρατισμό, άλλοι τον φιλελευθερισμό με την λοβιτούρα, τον συνδικαλισμό με το βόλεμα, την ευτυχία με την επιτυχία, τα λεφτά με τις αξίες, παντού μπήκε και λίγος λαϊκισμός και λίγη λαμογιά και έτσι προέκυψε εθνικό σύμβολο κοινωνικής καταξίωσης η Ψαρού. Ας μην πούμε στους νεότερους ότι ήταν και ο τόπος του ελληνικού Γούνστοκ. Έχει και ο χυλός τα όρια του.