»Αθηνα - Κορινθος για 10 ευρώ

Tης Χριστινας Κοψινη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Το βράδυ το κέντρο της Αθήνας μεταμορφώνεται. Κάθε βράδυ. Σαν να στήνεται σκηνικό. Σαν να μην πρόκειται για ζώσα πόλη. Σαν να μη ζουν πολίτες εδώ, αλλά μόνο θεατές. Κοντοστέκονται, χλευάζουν και φεύγουν. Σαν να μην κατοικούνται αυτά τα σπίτια, γύρω από την πλατεία Βικτωρίας ή την πλατεία Αμερικής από..
μανάδες, παιδιά, εφήβους, ξένους, ντόπιους, αμετανόητους Αθηναίους, που επιμένουν να ζουν στην Κυψέλη - το μικρό ελληνικό Χάρλεμ. Τυφλοί σε μια πόλη τυφλών. Αδιάφοροι και βολεμένοι στις θεωρίες που ανταλλάσσουμε αναζητώντας άλλοθι για την απραξία μας σε μια πόλη που κάθε βράδυ μετατρέπεται σε πορνείο. Σε σκηνικό αγοραίου «έρωτα» για όλα τα γούστα και τις τιμές.

Στη Σόλωνος, σε μία κάποια γειτνίαση με το Κολωνάκι, έχουν την πιάτσα τους οι λευκές και νέες. Στη Σωκράτους, στη Λυκούργου και σε όλη την πέριξ της Ομονοίας περιοχή παίζεται το μεγάλο δράμα μιας Αφρικής που προσφέρει τα πάντα για 10, το πολύ 15 ευρώ. Στην 3ης Σεπτεμβρίου, τα πρεζόνια που εκπορνεύονται κάθε μέρα με τον θάνατο. Ομορφα παιδιά ήταν κάποτε. Ζωηρά. Θα είχαν κι αυτά κόκκινα μάγουλα, κούκλες, παιχνίδια, μάνα, αδέλφια, όνειρα, βιβλία. Αλλά ας φύγουμε γρήγορα από εδώ. Ας βάλουμε την ασφάλεια στο αυτοκίνητο κι ας ανάψει γρήγορα το πράσινο πριν μας πλησιάσουν γι’ αυτό το περίφημο «ένα ευρώ».

Κάποτε ήταν μόνο η πλατεία Βάθης. Ηξερες ότι εκεί θα βρείς το παιδί του φίλου που «χάθηκε». Σήμερα η πλατεία Βάθης φτάνει μέχρι τα Πατήσια. Ακόμη και τα παλιά πορνεία της Φυλής, τώρα, φαντάζουν ιδρύματα. Στην Πατησίων από το ύψος της πλατείας Αμερικής, κάθε στενό και μια μαυρούλα. Στην Ιερά Οδό, δίπλα στα στενά του Πολυτεχνείου, στη Λιοσίων, στην Αχαρνών. Μια πόλη μέσα στην πόλη, κάθε βράδυ... σαν κινούμενη άμμος. Αλλά και κάθε πρωί. Με τις συναλλαγές των μικρεμπόρων δίπλα στο υπουργείο Εργασίας. Με τις ιερόδουλες να κλείνουν την είσοδο της Γραμματείας Δασών. Σε απόσταση αναπνοής από το Αστυνομικό Τμήμα Ομονοίας. Στην κεντρική είσοδο του Δημαρχείου.

Κάθε 24ωρο, η ίδια παράσταση σε εξέλιξη. Και η αστυνόμευση στο φόρτε της. Κοιτάει πάντα σε άλλο σημείο. Είναι τα βαριεστημένα βλέμματα των παιδιών στις διμοιρίες ΜΑΤ που φρουρούν τις «πύλες» των Εξαρχείων. Αλλοτε με ένα φρέντο στο χέρι και άλλοτε μιλώντας στο κινητό, ακουμπισμένοι πάνω στην ασπίδα, δύσκολα κρύβουν την κόπωση από αυτήν την ατέλειωτη αναμονή για ένα γεγονός που θα γίνει, όταν τα χειρότερα έγιναν ήδη πιο πέρα. Εκεί που μόλις έκλεισε η συναλλαγή για την ηρωίνη. ΄Η στον διπλανό δρόμο, σε ένα αυτοκίνητο περιωπής, όπου η Νιγηριανή εξασφάλισε τα 10 ευρώ από τον αγρότη που έφτασε βράδυ από το χωριό της Κορίνθου σε αυτήν την απίστευτη πόλη...