»Κατι τρεχει στα γυφτικα...

kassimatis@kathimerini.gr

Πάνω που είχαμε σώσει τη χιλιοτραγουδισμένη φέτα κι εκεί που είχαμε τον νου μας, μην τυχόν μας κλέψουν το όνομα της Μακεδονίας, οι Τούρκοι μάς άρπαξαν ύπουλα... τον Καραγκιόζη! Την απόφαση έλαβε υποεπιτροπή της UNESCO, στην οποία μετείχαν εκπρόσωποι της Τουρκίας, της Εσθονίας, του Μεξικού, της Βόρειας Κορέας, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και της Κένυας. Μικρό το..


κακό, ίσως πείτε. Ομως ο εκπρόσωπος του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών -και στενός συνεργάτης του φον Δρούτσα- δηλώνει ότι «το θέατρο σκιών του Καραγκιόζη είναι αναπόσπαστο κομμάτι του πολιτισμού μας»! Κατά πληροφορίες, το ζήτημα απασχολεί και τον υπουργό Πολιτισμού Πωλ Τζερούλανος, ο οποίος την περίοδο αυτή προσπαθεί να συγκεντρωθεί, ώστε να γεννήσει την ιδέα, που θα κάνει διεθνές γεγονός τον εορτασμό των 2.500 χρόνων από τη Μάχη του Μαραθώνος...

Βεβαίως, οι δύο προαναφερθέντες υπουργοί είναι προικισμένοι με όλες τις αρετές ώστε να διαχειρισθούν αποτελεσματικά το θέμα. Θα ήταν όμως άκρα απερισκεψία, αν στο ζήτημα της εθνικότητας του Καραγκιόζη μπερδευόταν η γνωστή μίζερη ευθιξία του καρπαζωμένου Ελληνα και η υπόθεση έπαιρνε διαστάσεις εθνικής προσβολής. Σε τελευταία ανάλυση, η τοποθέτηση του Τούρκου εκπροσώπου ήταν ακριβής: «Απλώς στην Ελλάδα δόθηκε περισσότερη σημασία και αξία στον καραγκιόζη σε σχέση με την Τουρκία. Γι’ αυτόν τον λόγο θεωρήθηκε παγκοσμίως ότι ο Καραγκιόζης είναι Ελληνας». (Και μάλιστα ήταν ακριβής και ως προς την εκούσια ειρωνεία της, αν λάβει κανείς υπ’ όψιν πόσο συχνά χρησιμοποιείται μεταξύ των σύγχρονων Ελλήνων ως ύβρις ο χαρακτηρισμός «Καραγκιόζης»...)

Πέραν αυτού όμως, στη σημερινή Ελλάδα ο Καραγκιόζης έχει ουσιαστικά εκλείψει ως μορφή ψυχαγωγίας. Συντηρείται λόγω της μόδας των τελευταίων χρόνων για την αναβίωση παραδοσιακών τεχνών κ.λπ., ειδάλλως υφίσταται μόνον ως υβριστικός όρος στη γλώσσα και μάλιστα από τους συχνότερα χρησιμοποιούμενους. (Υπάρχει, σημειωτέον, και το υποκοριστικό «Καραγκιοζάκος»...) Αν, δηλαδή, κοιτάξουμε την εξέλιξή του από μια μορφή λαϊκής ψυχαγωγίας σε ονειδιστικό όρο, αρμόζοντα στον τύπο του οκνηρού, ανεπρόκοπου και πονηρού καρπαζοεισπράκτορα, που προκαλεί τη χλεύη και το γέλιο, οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι ο κόσμος στον οποίο ζούμε σήμερα -ο ελληνικός κόσμος- ξεπέρασε τον Καραγκιόζη ως θέαμα. Τον διατήρησε μόνον ως απαξία. Δεν είναι κακό αυτό. Στην πορεία της Ιστορίας τα έθνη απαλλάσσονται από κάποιες αποσκευές. Ας αποχαιρετίσουμε και τυπικά τον Καραγκιόζη, αφού ουσιαστικά εξέλιπε, και ας ευχηθούμε να απαλλαγούμε κάποτε και από το καραγκιοζιλίκι...

Γραφικότητες

Μάλλον δεν είναι τυχαίο ότι τα ταχύτερα εθνικά ανακλαστικά στο θέμα του Καραγκιόζη επέδειξε το ΔΗΚΚΙ (συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα), το οποίο με ανακοίνωσή του διαπιστώνει ότι «μετά τον πολιτικό και οικονομικό ιμπεριαλισμό που κατασπαράσσει την πατρίδα μας μέσω της τριμερούς ΔΝΤ-Ε.Ε.-ΕΚΤ, σήμερα σειρά είναι ο νεοταξίτικος πολιτιστικός ιμπεριαλισμός να χτυπήσει εθνικές-λαϊκές παραδόσεις μέσω της απόφασης της UNESCO που βαφτίζει Τούρκο τον Καραγκιόζη. Ολα αυτά δεν γίνονται τυχαία και στοχεύουν στον κατακερματισμό και τη διάλυση του ελληνικού έθνους-κράτους σε κάθε επίπεδο». Περιέργως, δεν κατονομάζεται ο καταχθόνιος Κίσιντζερ ως εγκέφαλος του σχεδίου...

Περίεργη λογική

Καμιά φορά, η Ν.Δ. έχει έναν τελείως δικό της τρόπο για να βλέπει τα πράγματα. Καταγγέλλει, λ.χ., τον Γιώργο, επειδή κηρύσσει από τον Πόρο ότι το κράτος προνοίας δεν ευθύνεται για την κρίση, ενώ συγχρόνως η κυβέρνηση του περικόπτει τις σχετικές δαπάνες. Απορώ, ειλικρινά, πού βλέπουν την αντίφαση! Ο Γιώργος υπερασπίζεται το σκανδαλωδώς πολυδάπανο κράτος προνοίας και την ίδια ώρα η υπουργός του η κ. Μαριλίζα καταπίνει αμάσητες (με μια έκπτωση 15%, είναι αλήθεια...) τις μαύρες τρύπες των δαπανών για τις προμήθειες των νοσοκομείων. Μάλλον τη συνέπειά του προς τα σοσιαλιστικά ιδεώδη θα έπρεπε να καταγγέλλουν...

Αστειότητες

Την ημέρα που οι τουρίστες σχημάτιζαν ουρές έξω από την κλειστή -λόγω απεργίας- Ακρόπολη, ο υφυπουργός Τουρισμού Γ. Νικητιάδης έκανε κάποιες δηλώσεις για το θέμα. Με μειλίχιο ύφος, προσπάθησε να φιλοτιμήσει τους απεργούς, αναφερόμενος στην οφειλόμενη «ευαισθησία για τους επαγγελματίες που πλήττεται η δουλειά τους». Ασφαλώς είχε δίκιο ο άνθρωπος, αλλά θα περίμενα να ακούσω και καμιά κουβέντα για τους «αμάχους» της υπόθεσης, τους τουρίστες δηλαδή, που είναι και τελείως αθώοι. Είναι σοβαρή η κυβέρνηση που, ενώ δεν έχει ούτε καν μια συγγνώμη να προσφέρει στους ξένους επισκέπτες, την ίδια ώρα διαλαλεί ότι θα καινοτομήσει φέρνοντας νομοσχέδιο για την αποζημίωση των τουριστών;

Και διεθνές!

Νόμιζα ότι η κρίση θα έβαζε τέλος στα διάφορα φεστιβάλ και φεστιβαλάκια που φυτρώνουν στις πιο απίθανες γωνιές της χώρας κάθε καλοκαίρι, βλέπω όμως να διαφημίζεται από την τηλεόραση το «Πρώτο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Πάτμου». Θεωρώ αυτονόητο ότι θα πρόκειται για φεστιβάλ θρησκευτικού κινηματογράφου (βίοι αγίων κ.λπ.) και, βεβαίως, ότι θα ξεκινήσει με την προβολή της ολοκληρωμένης βερσιόν της ταινίας «Αποκάλυψη τώρα» του Κόπολα...

Απορία

Τώρα όπου αποδείχθηκε η φαιδρότητα της ιδέας του Φ. Πετσάλνικου για τον υπέρ πατρίδος έρανο της Βουλής -αφού μαζεύτηκαν μετά βίας 3,5 εκατομμύρια μέσα σε έξι μήνες- δεν δίνουν πίσω σε εκείνους τους συμπαθείς πιτσιρικάδες τα δέκα ευρώ που είχαν προσφέρει από τον κουμπαρά τους; Να δεχθούμε το κοροϊδιλίκι στους μεγάλους, που άλλωστε είναι υπεύθυνοι για τις επιλογές τους. Αλλά εις βάρος των μικρών, εκτός από ανήθικο είναι και μια ιδέα χυδαίο...

Απόγνωση...

Μας πήραν τον Καραγκιόζη... Αραγε πού θα σταματήσουν οι «οχτροί»; Θα μας πάρουν και τον Καρατζαφέρη ή ακόμη και αυτόν τον Καραμανλή;