»Το μπαλακι

Του Αντωνη Καραουση
Απο το ΒΗΜΑ

Πριν από μερικούς μήνες μια μεγάλη εμπορική επιχείρηση, από εκείνες που ειδικεύονται στα μοντέρνα τεχνολογικά αγαθά και έχουν δώσει δείγματα γραφής υπερκερδοφόρας ανάπτυξης στις τελευταίες δύο δεκαετίες, απευθύνθηκε σε μια από τις μεγαλύτερες τράπεζες της χώρας προκειμένου να εξασφαλίσει τη χρηματοδότηση ενός φιλόδοξου σχεδίου ανάπτυξης ηλεκτρονικού δικτύου...

Παρουσίασε το σχέδιο στους υπευθύνους της τράπεζας, ανέπτυξε τις δυνατότητες, προσέφερε τις εγγυήσεις, αλλά η απάντηση που έλαβε ήταν αποκαρδιωτική. Η μεγάλη τράπεζα απαίτησε ισόποση κατάθεση προκειμένου να προσφέρει τη ζητούμενη χρηματοδότηση.

Oσοι άκουσαν την ιστορία κατάλαβαν ότι η ώρα της κρίσης για τα χρυσά παιδιά του ελληνικού τραπεζικού συστήματος έχει φθάσει. Χωρίς ρευστότητα, χωρίς γραμμές χρηματοδότησης από τις διεθνείς αγορές, με μόνη πηγή άντλησης κεφαλαίων τα ταμεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, προφανώς δεν μπορούσαν να πάνε μακριά.

Ουσιαστικά οι τράπεζές μας εδώ και καιρό δεν είναι σε θέση να χρηματοδοτήσουν επαρκώς την ελληνική οικονομία. Δεν έχουν τους πόρους, δεν μπορούν να αναλάβουν ρίσκο, μετράνε και το τελευταίο ευρώ, γενικώς παίζουν άμυνα, κάνουν συντήρηση, προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο μήπως το Ελληνικό Δημόσιο βελτιώσει τη δημοσιονομική θέση του και επανακτήσει μέρος της χαμένης αξιοπιστίας του στις διεθνείς αγορές. Αλλά και αυτή η αμυντική στάση προφανώς γεννάει νέα προβλήματα και δυσχεραίνει συνεχώς τη θέση τους. Με άλλα λόγια δεν αντέχεται στον χρόνο. Τα συστημικά προβλήματα πολλαπλασιάζονται, οι κίνδυνοι για ολόκληρο τον χρηματοπιστωτικό τομέα αυξάνονται και ήταν θέμα χρόνου να αναληφθούν πρωτοβουλίες και να εκκινήσει η διαδικασία αναδιάρθρωσης του εγχώριου τραπεζικού συστήματος. Αρα προέκυψαν σχεδόν νομοτελειακά οι τελευταίες εξελίξεις. Κάποιος έπρεπε να αναλάβει πρώτος το ρίσκο και ίσως το μεγαλύτερο μέρος του συστημικού κινδύνου. Και δεν είναι τυχαίο ότι αυτός ήταν ο Μιχάλης Σάλλας της Τράπεζας Πειραιώς...

Από την αρχή της εμπλοκής του στην εγχώρια τραπεζική αγορά εκπλήσσει με τις κινήσεις και τις πρωτοβουλίες του. Στα πρώτα του τραπεζικά βήματα το 1990 συγκρούστηκε με την κυβέρνηση Μητσοτάκη κατά τη διεκδίκηση της Τράπεζας Πειραιώς. Και έκτοτε κινείται το ίδιο δυναμικά.

Οπως και στο παρελθόν λοιπόν έτσι και τώρα έσπευσε να τοποθετηθεί, να διεκδικήσει και μαζί να διευκολύνει την υπόλοιπη τραπεζική κοινότητα. Γι΄ αυτό και τα βλέμματα είναι διακριτικά και η ανοχή χαρακτηριστική. Χθες πάντως η Αγροτική Τράπεζα αντιπρότεινε τη δημιουργία ενός κρατικού τραπεζικού πυλώνα, επικαλούμενη τις προεκλογικές δεσμεύσεις της κυβέρνησης. Και πιθανώς τις επόμενες ημέρες να εκδηλωθούν και άλλες προτάσεις. Το παιχνίδι άνοιξε για τα καλά και θα ανοίξει ακόμη περισσότερο. Σταδιακά το μπαλάκι θα περάσει στην κυβέρνηση και ειδικώς στον κ. Παπακωνσταντίνου. Αυτός απηύθυνε εκκλήσεις για συγχωνεύσεις και τώρα που έχει τις προτάσεις οφείλει να λάβει και τις αποφάσεις.