»Πετρελαιο για να πανε κατω τα φαρμακια

του Άλκη Γαλδαδά Protagon.gr

«Όλα αυτά με τα οικονομικά μέτρα γίνονται για να γονατίσουμε και να δώσουμε το οκέι για τα πετρέλαια στο νοτιοανατολικό Αιγαίο. Να πάρει η Τουρκία ένα ποσοστό, εμείς άλλο ένα και βέβαια κάτι και οι Αμερικανοί». Αυτό ήταν το τέλος μια συζήτησης με ένα φίλο Μηχανικό, όπου κάναμε κόντρες για το ποιος είχε πάθει το περισσότερο κακό από το κεφαλοκλείδωμα που εφαρμόζει ο κ. Υπουργός στους...

περισσότερους από εμάς. Υποτίθεται ότι αυτή η τελευταία κουβέντα περί της ύπαρξης των πετρελαίων θα ήταν σαν γάζα δροσερή επάνω στο έγκαυμα που έχουν προκαλέσει οι αχαλίνωτες και αστόχαστες περικοπές. Αφού εκεί κάτω, στα έγκατα της ελληνικής γης, υπάρχει ένας μεγάλος θησαυρός έστω και αν πρέπει κάτι από αυτόν να μοιραστεί και σε δυο άλλους αντιπαθητικούς και με το ζόρι συνεταίρους, λες πως κάτι θα μείνει και για εμάς. Νομίζω πως και άλλοι συμφωνούν με την παρήγορη αυτή άποψη του φίλου μου.

Τους άγγελους κακών ειδήσεων μερικές φορές, σε παλαιότερες εποχές, τους σκότωναν κιόλας. Γι αυτό και εγώ θέλω σκότωμα αν και δεν πρόκειται να αναγγείλω κάτι που κανείς δεν υποψιαζόταν μέχρι τώρα. Απλά εδώ και καιρό πηγαίνω σε κάτι Συνέδρια σχετικά με το πετρέλαιο, ρωτώ γνωστούς που ήταν σε αρκετά υψηλές θέσεις σε προηγούμενες κυβερνήσεις, ψάχνω να μάθω αν υπάρχει κάτι στο σεντούκι αυτό που απέξω έχει έντονη τη μυρωδιά του πετρελαίου. Γιατί ανυπομονώ να το ανοίξουν και να ανακουφιστούμε όλοι. Να τελειώνει και αυτή η κωμωδία με τα τουρκικά «ερευνητικά» σκάφη που βγαίνουν και τάχα προκαλούν και τάχα εξοργίζουν τους πολιτικούς μας.

Πέρασα λοιπόν και το απόγευμα του περασμένου Σαββάτου, όταν οι άλλοι δροσιζόταν στην άκρη της θάλασσας, σε ένα περιβάλλον που κυριαρχούσαν η ζέστη και το τσιμέντο, επάνω από ένα τραπέζι γεμάτο χαρτιά. Δεν στενοχωρήθηκα γι αυτό καθόλου. Ένας φίλος, με πολλές ώρες «πτήσης» στην αναζήτηση κοιτασμάτων πετρελαίου στην Ελλάδα, προσφέρθηκε να μου εξηγήσει πώς έχει η κατάσταση. Κάποια στιγμή ελπίζω να μπορέσω να παρουσιάσω όσα στοιχεία έχω συγκεντρώσει και αναλυτικά. Πάντως το γενικό συμπέρασμα είναι ότι δεν υπάρχει στον ελλαδικό χώρο ούτε σάλιο που να έχει έστω και λίγη μυρωδιά από πετρέλαιο.

Έχουν ψαχτεί όλα σχεδόν τα σημεία που υπήρχε έστω και υποψία ανεύρεσης του πολύτιμου ακόμη υγρού και τα αποτελέσματα δεν είναι ενθαρρυντικά. Ελπίδες υπάρχουν για μεγαλύτερα βάθη αλλά και γι αυτό ζητούνται επενδυτές με διάθεση για ρίσκο. Πιο ενδιαφέρον έχουν προς το παρόν κάποιες προσπάθειες που γίνονται εκτός των χωρικών μας υδάτων, όπως στην Αίγυπτο, παρά στο νοτιοανατολικό Αιγαίο ή την Κεφαλονιά.

Καλύτερα λοιπόν να ξεχάσουμε αυτό το παραμυθάκι της σωτηρίας από τα έγκατα της γης και να στρωθούμε να αξιοποιήσουμε, χωρίς βέβαια να καταστρέψουμε, το περιβάλλον μας και μάλιστα ανεπανόρθωτα ό,τι έχουμε στην επιφάνεια. Το παραμυθάκι που σέρνεται αυτό τον καιρό για τα ελληνικά πετρέλαια και τις τουρκικές προκλήσεις γύρω από αυτά, μυρίζει αλλά όχι πετρέλαιο…