»Δεν βλεπουν τη φακα

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΕΡΡΙΚΟΣ ΜΠΑΡΤΖΙΝΟΠΟΥΛΟΣ «E» 1/7

Η παροιμία είναι γνωστή και επανειλημμένως δικαιωμένη. Αναφέρεται σε όλους εκείνους που παίρνουν αποφάσεις χωρίς να υπολογίζουν τις αναπόφευκτες συνέπειες αυτών των αποφάσεων, οι οποίες κατά κανόνα ακυρώνουν τα όποια θετικά αναμένεται να προκύψουν. Οπως σωστά καταλάβατε, είναι η παροιμία που αναφέρεται σε όσους επιμένουν να βλέπουν το τυρί αλλά να μη ...
βλέπουν τη φάκα.

Εμπρακτη απόδειξη η νέα αύξηση του ΦΠΑ. Προφανώς θα περιλαμβάνεται στις υποχρεώσεις που μας επιβάλλει το μνημόνιο, αλλά υποθέτω πως όταν την κάνεις μια φορά την γκάφα, αποφεύγεις να την ξανακάνεις. Και εμείς την είχαμε ήδη κάνει την πρώτη αύξηση και την είχαμε πάρει την κρυάδα, περιμένοντας να αυξηθούν τα έσοδα λόγω αύξησης του ΦΠΑ, αλλά άδικα περιμέναμε. Οπως άδικα θα περιμένουμε να συμβάλει σε αύξηση των εσόδων και η νέα αύξηση του ΦΠΑ.

Το «γιατί» δεν χρειάζεται να είσαι οικονομολόγος για να το καταλάβεις. Στοιχειώδης λογική χρειάζεται. Και εκείνο που λέει η στοιχειώδης λογική είναι πως όταν, για παράδειγμα, κάποιος διαθέτει για κατανάλωση χίλια ευρώ, τα οποία δεν υπάρχει περίπτωση να αυξηθούν, τότε αποκλείεται να ξοδέψει έστω κι ένα παραπάνω. Και όσο του ανεβάζουμε τον ΦΠΑ τόσο περιορίζουμε την αγοραστική του δύναμη. Πράγμα που συμβαίνει και γι’ αυτό και οι προβλέψεις για αύξηση των εσόδων δεν βγαίνουν.

Αντίθετα, εκείνο που φυσιολογικά συμβαίνει είναι να μειώνεται η κατανάλωση. Και όταν μειώνεται η κατανάλωση, ο τζίρος πέφτει, η αγοραστική κίνηση περιορίζεται, τα μαγαζιά αντιμετωπίζουν προβλήματα, κάποια κλείνουν και πάει λέγοντας. Φυσιολογικά και αναμενόμενα πράγματα δηλαδή. Και, όμως, κάποιοι άλλοι πιστεύουν ότι μεγαλύτερος ΦΠΑ σημαίνει και περισσότερα έσοδα. Επειδή, όπως λέγαμε στην αρχή, είδαν το τυρί, αλλά είναι ανίκανοι να δουν τη φάκα που παραμονεύει.

Κι εδώ είναι που διερωτάται κανείς: όταν βλέπουν στην κυβέρνηση ότι ένα μέτρο που έχουν πάρει δεν αποδίδει, γιατί θα πρέπει να το συνεχίζουν και να το διευρύνουν; Γιατί θα πρέπει να εμμένουν σε πρακτικές οι οποίες δεν αυξάνουν τα έσοδά τους, ενώ παράλληλα μειώνουν το διαθέσιμο εισόδημα των πολιτών;

Το ερώτημα είναι λογικό. Αλλά τα λογικά ερωτήματα μένουν αναπάντητα στις ημέρες μας.