»Η γοητεια του ανεδαφικου

Λώρη Κέζα βημα

Είπε «κιχ» και αναστατώθηκε το σύμπαν, έστω το μικρό σύμπαν της ελληνικής Αριστεράς. Ο κ. Αλέκος Αλαβάνος δεν έκανε δήλωση για τη φημολογούμενη υποψηφιότητά του, δεν έθεσε καν υποψηφιότητα για περιφερειάρχης Αττικής. Εν τούτοις ασχολούνται όλοι μαζί του, με αναλύσεις άνευ αντικειμένου. Τόσο τα μέσα ενημέρωσης όσο και η πληθώρα κομματικών οργάνων της Αριστεράς βρήκαν θέμα συζήτησης για...
τούτη την εβδομάδα με αφορμή μια κουβέντα που ειπώθηκε ανεπίσημα και διέρρευσε από φίλο σε φίλο. Το πιο ωραίο είναι ότι υπήρξε αναστάτωση παρά το γεγονός ότι στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν δεσμευθεί όλες οι συνιστώσες να υποστηρίξουν κοινό υποψήφιο «εκτός των ορίων του συμμαχικού σχήματος». Κανονικά δεν θα έπρεπε να γίνει καθόλου λόγος για την ενδεχόμενη ανεξάρτητη υποψηφιότητα του πρώην προέδρου. Ως γνωστόν όμως, στην εναλλακτική Αριστερά τρώγονται με τα ρούχα τους και τέτοιες εξελίξεις δίνουν τροφή για ατέρμονες στρατηγικές συζητήσεις.

Από την πιθανή υποψηφιότητα του μοναχικού Αλαβάνου προκύπτουν πολλές απορίες, εκ των οποίων οι πιο ασήμαντες αφορούν το δυνητικό ποσοστό που θα λάβει και τις δυνητικές συμμαχίες στις οποίες θα προχωρήσει. Ως πολιτικός πάντοτε είχε γκρούπις που πιθανόν να τον ακολουθήσουν ακόμη και σε αυτόβουλη πτώση στον γκρεμό. Αν και έχασε συμπάθειες στον χώρο του, γητεύει παραπέρα. Στη διάρκεια κάποιας πορείας τον Ιούνιο, στο ύψος της πλατείας Κάνιγγος ο κ. Αλαβάνος προσχώρησε στο μπλοκ των αναρχικών. Την επόμενη ημέρα υπήρχε στο Ιnternet σχόλιο αντιεξουσιαστή που υπερθεμάτιζε: «Μια φωτογραφία του δίπλα στα πανό μας θα έλεγε πολλά στα εκφοβισμένα πρόβατα του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων αριστερών που τρέμουν με την ιδέα να βρεθούν ανάμεσά μας». Ωραία όλα αυτά, ωραίο και το προσωπικό εκτόπισμα, αλλά για όσους δεν αντιλαμβάνονται την πολιτική ως θέαμα η στήριξη του κ. Αλαβάνου ως περιφερειάρχη αποτελεί ρίσκο.

Μια από τις πρώτες επισημάνσεις που έκανε ο κ. Αλαβάνος για τις επερχόμενες εκλογές της Αυτοδιοίκησης είναι ότι θα αποτελέσουν «δημοψήφισμα» για την οικονομική πολιτική.

Πράγματι, θα φανεί σε ποιον βαθμό έχουν ενοχληθεί οι πολίτες από τα μέτρα λιτότητας, όμως καμία αναμέτρηση σε κάλπη δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως «δημοψήφισμα», πολλώ δε μάλλον όταν από τη συγκεκριμένη αναμέτρηση θα προκύψουν «μικροί πρωθυπουργοί» με δικαιοδοσία στην Υγεία, στην εκπαίδευση, στις μεταφορές. Οι περιφερειάρχες θα συντονίζουν δράσεις στους τομείς της ενέργειας, του εμπορίου, των υποδομών, του τουρισμού. Εν ολίγοις δεν μπορεί κάποιος να είναι υποψήφιος απλά και μόνο για να διαπιστώσει πόσα απίδια πιάνει ο σάκος.

Είναι άραγε ο κ. Αλαβάνος ικανός να αποδώσει σε όλους αυτούς τους τομείς που θα έχει υπ΄ ευθύνη του ένας περιφερειάρχης; Εχει κρατήσει κάτι από την πολιτική διαύγεια που τον ανέδειξε ώστε να αντεπεξέλθει σε μια τέτοια θέση; Ο επικεφαλής του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής με την πολιτική πλατφόρμα που παρουσίασε τον Φεβρουάριο δεν προσέθεσε ούτε ένα σημείο στίξης στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, όμως επιχείρησε να πείσει ότι οι «μεταχειρισμένες» θέσεις του απευθύνονται σε ευρύτερο κοινό.

Κάλεσε να τον ακολουθήσουν όσοι πλήττονται από τη λιτότητα και παρουσιάζει το δικό του όραμα για ένα κράτος πρόνοιας. Πλην όμως δεν δείχνει να συνειδητοποιεί την πραγματικότητα. Οσο μισητή και να είναι η τρόικα, όσο καθυστερημένα και να αντέδρασε η κυβέρνηση, όσο ανεπαρκείς και αν υπήρξαν οι υπουργοί, η πραγματικότητα είναι μία: η Ελλάδα παρ΄ ολίγον να χρεοκοπήσει. Ναι, φταίνε τα δύο μεγάλα κόμματα για την κακοδιαχείριση, για τις ρεμούλες, για την ανοργανωσιά, ναι, η εναλλακτική Αριστερά είναι ο πιο αθώος μέτοχος της εξουσίας, όμως όλα τούτα δεν ανατρέπουν τους αριθμούς. Οι προτάσεις του Μετώπου δεν συνεκτιμούν τα νέα δεδομένα, δεν αξιολογούν πολύπλευρα το παρόν. Ο κ. Αλαβάνος δεν θέλει να παραδεχθεί την πραγματικότητα ως έχει. Μιλάει σαν να ζει στον Μάη του ΄68.