»Το πλεονεκτημα της σιωπης

Tου Σωκρατη Τσιχλια ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Με τον πρωθυπουργό κ. Γ. Παπανδρέου να βρίσκεται στη δυσχερέστερη θέση που έφτασε ποτέ προκάτοχός του, έκλεισε προχθές στη Βουλή, με την υπερψήφιση του νέου ασφαλιστικού νομοσχεδίου και τις ρυθμίσεις στα εργασιακά, ένας από τους πιο ζοφερούς κύκλους της νεοελληνικής ιστορίας. Ενας κύκλος που άνοιξε πέρυσι τον Απρίλιο όταν η Ε.Ε. προειδοποίησε την Ελλάδα και την κυβέρνηση Καραμανλή για την...
απειλούμενη καταστροφή, καθώς τα δημοσιονομικά είχαν αναπτύξει ταχύτητα εκτροχιασμού. Ο Κ. Καραμανλής δεν άντεξε τότε να πάρει τα οφειλόμενα μέτρα και προτίμησε να οδηγήσει τη χώρα σε πρόωρες εκλογές και να εγκαταλείψει την εξουσία. Να πιει ο επόμενος το πικρό ποτήρι. Γνώριζε πολύ καλά ότι θα χάσει, ήλπιζε να μη συντριβεί. Πραγματοποίησε μια προεκλογική εκστρατεία αντιδημοφιλή, αναγγέλλοντας σκληρά μέτρα τα οποία δεν πήρε ποτέ κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του. Την ίδια ώρα, ο κ. Γ. Παπανδρέου υποσχόταν πράσινη ανάπτυξη και διαβεβαίωνε το πανελλήνιο ότι χρήματα υπήρχαν. Φυσικά θριάμβευσε. Πέρασαν μήνες για να κατανοήσει ο νέος πρωθυπουργός ότι τελικώς λεφτά δεν υπήρχαν, παρά το ότι είχε ενημερωθεί για το θηριώδες έλλειμμα από τον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος ήδη από τον Αύγουστο του 2009. Μέχρι και τον Δεκέμβριο λοιπόν του περασμένου χρόνου, όταν ήδη είχαμε διαφημίσει παγκοσμίως τα δημοσιονομικά μας χάλια, ο Γ. Παπανδρέου έταζε αυξήσεις στους δημοσίους υπαλλήλους! Δεν υπάρχει ούτε ένας Ελληνας που να μην αναρωτιέται εάν θα γλιτώναμε την επιτήρηση και την τρόικα, το ασφυκτικό μνημόνιο, εφόσον παίρναμε μόνοι μας τα απαιτούμενα μέτρα πέρυσι την άνοιξη ή έστω το φθινόπωρο μετά τις εκλογές, πριν ταΐσουμε τις ορέξεις των κερδοσκόπων. Θα είναι αφελές εκ μέρους των ηγεσιών των δύο κομμάτων εξουσίας εάν εκλάβουν ως συναίνεση στις πολιτικές τους το μούδιασμα, τη σιωπή των πολιτών. Οι Ελληνες αναζητούν διέξοδο, ελπίδα, ηγεσία που θα πείσει ότι γνωρίζει να οδηγήσει τη χώρα στο μέλλον. Σιωπούν, λοιπόν, και περιμένουν. Στην κοινωνία κυοφορούνται αλλαγές.