Δευτέρα 5 Ιουλίου 2010

»Πρωτη αναγκη, το ξεκαθαρισμα

Γράφει ο Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος «E» 5/7

Ξέρω ότι υπάρχουν πολλοί που υποστηρίζουν την άποψη ότι είναι χαμένος κόπος ν’ ασχολούμαστε με τα σκάνδαλα και ότι μοναδική έγνοια όλων μας, κυβερνώντων και κυβερνωμένων, θα έπρεπε να είναι η υπέρβαση της οικονομικής κρίσης. Αλλά υπάρχουν κι άλλοι, συμβαίνει ν’ ανήκω σ’ αυτούς, που πιστεύουν ακράδαντα πως αν δεν ξεμπερδέψουμε οριστικά και τελεσίδικα με τη λογική της...

ρεμούλας και της αρπαχτής, δεν υπάρχει περίπτωση να ορθοποδήσουμε οικονομικά ως κράτος.

Μακάρι να μην ήταν έτσι, αλλά εκείνο που συνεχώς διαπιστώνουμε είναι πως δεν υπάρχει έστω κι ένας τομέας της δημόσιας λειτουργίας ή της κοινωνικοοικονομικής πραγματικότητας που να μη χαρακτηρίζεται από πρακτικές οι οποίες στοιχειοθετούν παράβαση όλων των άρθρων του Ποινικού Κώδικα που αφορούν σε οικονομικά εγκλήματα.

Δεν είναι ευχάριστη η διαπίστωση, αλλά είναι αναμφισβήτητη. Από τα νοσοκομεία μέχρι τις μεταφορές, από την Παιδεία μέχρι τους ΟΤΑ, από τα Ταμεία μέχρι τις εφορίες, από τις κρατικές προμήθειες μέχρι τα πολεοδομικά γραφεία και γενικά σε κάθε δραστηριότητα που έχει να κάνει με οικονομικές συναλλαγές, εκείνο που αποδεικνύεται είναι πως, αν δεν αλλάξουν νοοτροπίες και συμπεριφορές, δεν υπάρχει περίπτωση να δούμε ελλείμματα να μειώνονται και χρέη να περιορίζονται.

Πάρτε για παράδειγμα τα όσα αποκάλυψε για τον ΟΣΕ το «Εθνος της Κυριακής». Μέσα από πρακτικές που θα ζήλευαν και επαγγελματίες κακοποιοί, η συγκεκριμένη ΔΕΚΟ βρέθηκε μ’ ένα χρέος που ανέρχεται στο 3,6% του ΑΕΠ. Ποιο είναι το φάρμακο για την περίπτωση; Μια έντιμη και ικανή διοίκηση που θα προσπαθήσει να βάλει τα πράγματα στη θέση τους ή μια δικαστική εκκαθάριση για τις αθλιότητες που έχουν διαπραχθεί; Αμετακίνητα πιστεύω πως, αν δεν συμβεί το δεύτερο, ούτε συμμάζεμα μπορεί να υπάρξει ούτε νοοτροπίες ν’ αλλάξουν ούτε να γίνουμε κάποια στιγμή σοβαρό και αξιόπιστο κράτος.

Καλοί είναι οι αξιόπιστοι και αποδοτικοί οικονομικοί σχεδιασμοί και απολύτως αναγκαία τα επενδυτικά και αναπτυξιακά προγράμματα, αλλά αν δεν κόψουμε συνήθειες και πρακτικές δεκαετιών και δεν περιορίσουμε αποφασιστικά τη διαφθορά και τις λοβιτούρες, τότε άδικα κουραζόμαστε. Οσο και να προσπαθήσει κανείς, το τρυπητήρι δεν κρατάει νερό. Και δυστυχώς, όλα δείχνουν ότι έτσι το καταντήσαμε το κράτος μας, ένα τεράστιο τρυπητήρι.

Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος



Δεν υπάρχουν σχόλια: