»Μια Πασιοναρια στο Συμβουλιο της Ευρωπης

kassimatis@kathimerini.gr

Ποιος είπε ότι η Ελλάδα δεν εξάγει τίποτε; Σας πληροφορώ ότι την περασμένη εβδομάδα στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης η χώρα έκανε εξαγωγή της παραδοσιακής μας αριστερής μπουρδολογίας και μάλιστα στην πιο σκληροπυρηνική εκδοχή της: υπέστησαν το μαρτύριο του χειμαρρώδους λόγου της κυρίας Λιάνας Κανέλλη, που όπως κάθε χείμαρρος κατεβάζει με την ορμή του πάσης φύσεως ετερόκλητα ..
αντικείμενα...

Με το γνωστό αχαλίνωτο και ενίοτε ελλειπτικό ύφος της, η sui generis κυρία της τηλεόρασης και του ΚΚΕ δήλωσε ότι δεν αισθάνεται ελεύθερη στην Ευρώπη, διότι σε ορισμένες χώρες της δεν μπορεί να φορέσει την κονκάρδα με το σφυροδρέπανο. Από εκεί, πήγε στη σύγχρονη Ελλάδα που βάλλεται ανηλεώς, μολονότι γέννησε τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, πέρασε στην Αρχαία Αθήνα και τον θεσμό της δουλείας, πετάχτηκε ώς τη νατοϊκή επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία, στη συνέχεια πήδηξε στη Siemens, για να περάσει στην κρίση του καπιταλισμού, να δηλώσει την υπερηφάνεια της για τον εμπορικό στόλο της Ελλάδος, παρότι δεν εργάζονται εκεί Ελληνες ναυτικοί και, τέλος, να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι «δεν είναι δημοκρατία όταν το χρήμα επικρατεί».

Ατυχώς για την κυρία Κανέλλη -αλλά ευτυχώς για την κοινή λογική- της απάντησε όπως έπρεπε ο Βρετανός βουλευτής των Εργατικών Ντένις Μακσέιν: «Είμαι χαρούμενος να παρακολουθώ την κυρία Κανέλλη και, βεβαίως, συμφωνώ με την τελευταία διαπίστωσή της. Θα ήταν καλή ιδέα αν οι Ελληνες πολίτες μίσθωναν άλλους Ελληνες πολίτες για τα πλοία τους, αλλά αυτό είναι ευθύνη των Ελλήνων. Νομίζω ότι η δημοκρατία σχετίζεται με την πληρωμή φόρων, αλλά δεν έχω συναντήσει πολλούς Ελληνες επαγγελματίες να συμφωνούν με αυτή την αντίληψη της δημοκρατίας. Δεν ξέρω αν αυτό είναι αριστοτελικό ή πλατωνικό, αλλά στη Βρετανία αν δεν πληρώνεις τους φόρους σου πηγαίνεις στη φυλακή. Στην Ελλάδα χτίζεις μια μεγάλη βίλα με πισίνα.

»Δέχομαι επίσης τη διαπίστωση της κυρίας Κανέλλη ότι ο κομμουνισμός δεν είναι δημοφιλής σε ορισμένες περιοχές της Ευρώπης. Πριν από 30 χρόνια, οι κομμουνιστές στην Πολωνία με φυλάκισαν, επειδή πίστευα στη δημοκρατία και συνεργαζόμουν με την παράνομη “Αλληλεγγύη”. Ελπίζω ότι όποιος και αν είναι ο ορισμός της δημοκρατίας στον οποίο θα καταλήξουμε σήμερα, η επιστροφή του κομμουνισμού δεν έχει θέση σ’ αυτόν».

Ο νέος γραμματέας

Οταν γεννήθηκε η κόρη ενός στενού φίλου του, ο Αγγλος ποιητής Φίλιπ Λάρκιν της αφιέρωσε ένα σύντομο ποίημα (Born Yesterday). Με τους στίχους του, ευχόταν στη νεογέννητη να μη γίνει ούτε όμορφη ούτε άσχημη και να μην έχει τίποτε ασυνήθιστο που θα την κάνει να χάσει την ισορροπία της. Της ευχήθηκε να γίνει ο βαρετός μέσος όρος, γιατί είναι προϋπόθεση αυτού που ονομάζουμε «ευτυχία».

Η ίδια λογική θα πρυτανεύσει και στη Ν. Δ. και θα αναδείξει στο αξίωμα του γραμματέα της Πολιτικής Επιτροπής τον Ανδρέα Λυκουρέντζο. Ο προαναφερθείς είναι η επιτομή του συνηθισμένου κομματικού στελέχους. Επαγγελματίας της πολιτικής, με ξύλινο κομματικό λόγο, κακή άρθρωση, υπανάπτυκτη αίσθηση του χιούμορ, συνηθισμένο μυαλό, χωρίς τίποτε που να τον κάνει να ξεχωρίζει. Ακόμη και στον ρόλο του καβγατζή των τηλεπαραθύρων, ο Α. Λυκουρέντζος είναι προσωποποίηση της καταθλιπτικής μετριότητας του πολιτικού προσωπικού. Γι’ αυτό τον προτίμησε ο Αντώνης Σαμαράς, έναντι του Κώστα Μαρκόπουλου, για τη θέση του γραμματέα. Ο έτερος διεκδικητής της θέσης ήταν επίσης φίλος του αρχηγού της Ν. Δ., αλλά εθεωρείτο επικίνδυνος, ως διασταύρωση Αβραμόπουλου και Καμμένου, με δυνατότητες Λουδοβίκου.

Ο προβληματισμός του προέδρου ήταν μεγάλος ώσπου να καταλήξει στην υποστήριξη της υποψηφιότητας Λυκουρέντζου, διότι, ως γνήσιος πατριώτης, ο πρόεδρος σέβεται και τιμά τις πατροπαράδοτες ελληνικές αξίες, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει η φροντίδα για την τακτοποίηση των φίλων. Φοβάμαι όμως ότι, εν τέλει, μικρή σημασία είχε ποιος θα αναδειχθεί επικεφαλής της Πολιτικής Επιτροπής. Αρκεί ότι στην εκλογή των μελών του οργάνου τις περισσότερες ψήφους έλαβαν οι κυρίες Κατερίνα Παπακώστα και Φεβρωνία Πατριανάκου και οι κύριοι Δρόσος και Ζωντανός.

Μένω με την ελπίδα ότι η αναγέννηση της Ν. Δ., την οποία ο Α. Σαμαράς διαπίστωσε κλείνοντας με την ομιλία του το συνέδριο, θα εκφρασθεί στο μέλλον από τις τάξεις του πλήθους των αγνώστων που εξελέγησαν στην Πολιτική Επιτροπή. Από ανθρώπους όπως οι κύριοι Βαχτσιαβάνος, Πελεκάνος, Πέππες, Τζούτζας, Μαλαπέτσας, Μπούρδας, Κατσαούνος, αλλά και οι κυρίες Μπάσδρα, Τζοτζόλα, Κοτρόλου-Μάντζιου, Μπρόφα, Καρακόλη, Παπουτσή-Μήττα κ. ά.

Το ΠΑΣΟΚ μέσα μας

Λίγο μετά τη νίκη της Ν. Δ. στις εκλογές του 2004, ένας υπουργός (ο οποίος σύντομα θα διέπρεπε ως υπόδειγμα στωικής αταραξίας...) κάλεσε γνωστό Αθηναίο δικηγόρο, με εξαίρετη φήμη στους νομικούς κύκλους για τις γνώσεις του, και του προσέφερε θέση στο επιτελείο των συμβούλων του, την οποία εκείνος αρνήθηκε. Από τη σχετική συζήτηση όμως με τον υπουργό, ο δικηγόρος συγκράτησε μία φράση. Τη μοναδική που εκστόμισε ο υπουργός, όταν ο επισκέπτης έθιξε το ζήτημα της σχέσης του ΠΑΣΟΚ με τη διαφθορά: «Ακουσε, όλοι έχουμε πλέον μέσα μας το ΠΑΣΟΚ». Κυνική διαπίστωση, αλλά ακριβής, την οποία ο φίλος θυμήθηκε με αφορμή τα ρεζιλίκια του υιού Ζαγορίτη...

Φίλος απ’ τα παλιά

Αποδεδειγμένα φίλος της οικογένειας Παπανδρέου (άλλωστε είχε δανείσει και τον «πατέρα» για την ανέγερση της θρυλικής βίλας της οδού Αγράμπελης), ο καταγόμενος από τον Λίβανο επιχειρηματίας Τζορτζ Χάλακ φέρεται αναμεμειγμένος στην επένδυση του Κατάρ στον Αστακό. Εντύπωση όμως προκάλεσε η παρουσία του στο Αμπού Ντάμπι, όπου βρισκόταν ο υπουργός Αμύνης Ευάγγελος Βενιζέλος (χωρίς να είναι μέλος της αποστολής) για την υπόθεση των υποβρυχίων. Η απορία μου είναι αν έχει την ιδιότητα του επενδυτή ή του άτυπου κυβερνητικού συμβούλου επί θεμάτων αραβικού κόσμου και πολιτισμού...