»«Ζητω ο λαος...»

Ι. Κ. Πρετεντέρης βημα

Το ΚΚΕ, σύμφωνα με το δόγμα Μαΐλη, δεν αναγνωρίζει το Σύνταγμα. Στη συνέχεια, οι αγωνιστές του ΠΑΜΕ μάς ενημέρωσαν ότι δεν αναγνωρίζει ούτε τους νόμους (όταν δεν είναι «το δίκιο του εργάτη»...) ούτε την εφαρμογή των νόμων ούτε τις δικαστικές αποφάσεις που εφαρμόζουν τους νόμους ούτε τους «λουκουμάδες» που τις εκδίδουν...

Προχθές η Αλέκα συμπλήρωσε ότι..
«δεν αναγνωρίζουμε το μνημόνιο, δεν αναγνωρίζουμε ούτε το χρέος». Και επειδή αυτό το ιδιότυπο κοινωνικό ΔΙΚΑΤΣΑ κινδύνευε να δημιουργήσει την εντύπωση ότι δεν αναγνωρίζει τίποτε, η παμπόνηρη Αλέκα έσπευσε να συμπληρώσει: «Αναγνωρίζουμε ένα πράγμα: ότι όλοι χρωστάνε στον λαό!».

Η βασική ιδέα δεν είναι κακή: αν το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα που αναγνωρίζει ότι ο λαός δεν χρωστάει τίποτε αλλά μόνο του χρωστάνε, τότε είναι αυτονόητο ότι ο λαός θα ρίξει δαγκωτό ΚΚΕ ώστε και να μην πληρώσει τίποτε και να του επιστραφούν τα χρωστούμενα.

Δυστυχώς, όμως, μάλλον δεν πιάνει. Δεκαετίες ολόκληρες το ΚΚΕ τάζει και ξανατάζει αλλά δεν το βλέπω να αβγατίζει. Τζάμπα οι φασαρίες και οι ντουντούκες. Η μία εξήγηση είναι ότι ο λαός δεν αναγνωρίζει το συμφέρον του. Η άλλη, ότι τους αναγνωρίζει και από την καλή και από την ανάποδη.


«.... ζήτω κι ο Ζαχαριάδης, ο μεγάλος Αρχηγός!»
Στα «Νέα» της 29ης Ιουνίου και υπό τον τίτλο «Ακροδεξιά ιστοριογραφία» ο καθηγητής του ΑΠΘ Γ. Μαργαρίτης επέκρινε δριμύτατα πρόσφατο βιβλίο του Ν. Μαραντζίδη, αναπληρωτή καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, για τον «Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας». Ποιοι είναι οι «ακροδεξιοί» της υπόθεσης; Αν κατάλαβα καλά, ο Μαργαρίτης εννοεί το λεγόμενο «νέο ιστορικό ρεύμα» το οποίο εξετάζει τις συγκρούσεις της δεκαετίας του ΄40. Τους κατηγορεί, μάλιστα, για «προπαγάνδα». Ευλόγως, «καμία απάντηση δεν μπορεί να δοθεί από τέτοιου είδους προπαγανδιστικά διαβήματα στα μεγάλα ερωτήματα της ιστορίας της περιόδου».

Ποια είναι αυτά, σύμφωνα με τον Μαργαρίτη; «Το πώς μέσα στην ίδια δεκαετία, μέσα από την ελληνική κοινωνία και τον ελληνικό λαό, γεννήθηκαν δύο τεράστια κοινωνικά και πολιτικά κινήματα (...) ξεκινώντας από το μηδέν και όλα τα χαρτιά εναντίον τους». Τα δύο αυτά «τεράστια κινήματα» «συγκρούστηκαν με επιτυχία» με τη χιτλερική Γερμανία και οδήγησαν σε «ταπεινωτική αποχώρηση» τη Μεγάλη Βρετανία.

Με άλλα λόγια, αυτό που ο καθηγητής του ΑΠΘ προσάπτει στους «προπαγανδιστές της Ακροδεξιάς» είναι ότι δεν αντιμετωπίζουν τα γεγονότα με την οπτική μπροσούρας του Τομέα Προπαγάνδας του ΚΚΕ.

Κανένα πρόβλημα. Κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να ενθουσιάζεται με την ιστοριογραφία του «Ριζοσπάστη». Το ερώτημα είναι απλώς γιατί μεταξύ «ακροδεξιάς» ή «ακροαριστερής προπαγάνδας» θα πρέπει να επιλέξουμε την καλύτερη!