»Σημαδι στο λαιμο

της Ρέας Βιτάλη Protagon.gr

Είναι να μη βγει το φεγγάρι…Μπορεί να μιλάς για πολλά. Χθες καταπιαστήκαμε με έρωτα. Όλα άρχισαν από μια διαπίστωση…Μα πώς γίνεται και τα σημάδια στο λαιμό ταυτοποιούν πάντα την αρχή μιας σχέσης; Πού εξαφανίζονται μετά; Πού χάνονται;

Μάλλον οι εφηβικοί έρωτες είναι σαματατζίδικοι, επιδεικτικοί, αναζητούν παράσημα, επιβεβαιώσεις…Εξοικειωμένοι με...
σχολικές εξετάσεις…Συνεχίζουν το «άθλημα»! Αρχικά υιοθετείς τεχνική μαζορέτας…Καθρεφτίζεσαι καθ΄όλη τη διάρκεια. Πας για να σπάσεις ρεκόρ. Πόσες στάσεις μετράει ο Κάμα Σούτρα; Χαρά στο νούμερο! Οι έρωτες στην εφηβεία έχουν και πόνο και δάκρυ και ζήλεια…Πολλά και πολύ…Είναι σαματατζίδικοι και σβέλτοι…Ίσως γι΄αυτό γιορτάζουν μηνιαίες επετείους. Από κει και πέρα σε πάει η φόρα τους. Μπαίνει και ο εγκέφαλος στο κόλπο. Τέρμα οι εξετάσεις. Ξανοίγεσαι στα βαθιά…Στα ακαταχώρητα…


Γεμάτο συρτάρια το ανθρώπινο σώμα και η ψυχή. Όρεξη νάχεις ν΄ανοίγεις, να ψαχουλεύεις…Κι ύστερα σου λένε για –ρουτίνα-! Συρτάρια και κακό. Αναγνώσεις χιλιάδες. Και εκπλήξεις ανυποψίαστες…Είχα διαβάσει κάποτε «αφήστε τις ωραίες γυναίκες στους άνδρες χωρίς φαντασία»…Όχι μόνο ως βολικό…Το συνυπογράφω. Αλλάζω το –γυναίκες- με –άνδρες-, το αναποδογυρίζω, το κάνω ότι θέλει τέλος πάντων ο καθένας…Η ουσία είναι όρεξη νάχεις να βουτάς. Αδιάφορος για παράσημα, βεγγαλικές εντυπωσιακές συνήθειες…Επτά αισθήσεις να δουλεύουν…Τι παραπάνω να σας δώσει το τζακούζι και τα κεριά έρμα ανθρωπάκια; Επτά αισθήσεις.
Μετά…Από τα βαριά περνάμε στην απεξάρτηση. Φτάνεις στα διόδια. Τίποτα δε χαρίζει η ζωή χωρίς διόδια. Άτσαλο φρενάρισμα σε γλιστερό οδόστρωμα. Πάνω που εκτιμάς ένα σωρό και σ΄άλλα τόσα υποκλίνεσαι…Το όχημα αρχίζει να σε προδίδει. Ωστόσο το ντουλαπάκι γεμάτο χάρτες ταξιδιών. Πολλά χιλιόμετρα καταγεγραμμένα και εμπειρίες…Γαμώτο δεν τους αξίζει να πάνε στράφι;


Προ ημερών διάβασα εκείνο το «Πορνόγεροι» με τη φωτογραφία του Γούντυ Άλεν από το κορίτσι του διπλανού portal στο protagon μας. Μέρες και μέρες τριγυρνάει στο μυαλό μου ως απέραντα αυθάδικο…Άκου «πορνόγεροι»…Ένας λατρεμένος μεγάλος…Πολύ μεγάλος! Τεράστιος, γίγαντας…Είχε πει κάποτε σ΄ένα άγουρο, πανέμορφο κορίτσι «φύγε από κοντά μου γιατί είμαι ένας λύκος κριμένος σ΄ένα γέρο»…Είδες πόσες αναγνώσεις έχουν οι άνθρωποι, κορίτσι; Θα σου πω κάτι στο αφτί. Στις πιο έντονες ερωτικές εμπειρίες κατατάσσω και ένα χάδι που πήρα κάποτε. Ένα χάδι στο χέρι. Ίσως ήταν στο απόγειο η αφή του λόγω επαγγέλματος.



Ίσως τα χρόνια…Τα είχε χοντρά τα χρόνια του… Κυρίως ήταν τα μάτια του…Είχαν πολύ θάνατο. Και μέσα στο σκοτάδι τους άστραψε μια τόση δα φλογίτσα. Μοιρασμένη σε άγια και σατανικά. Ποια νάναι τα σύνορα αυτών των δύο; Ξέρεις τι είναι μια σανίδα σε τρικυμισμένο πέλαγος; Ποιος μπόρεσε να τιμήσει πιο πολύ κάτι από την ώρα που το αποχαιρέταγε;…Είμαι ένας λύκος κρυμμένος σ΄ένα γέρο…Είμαστε έρωτες κρυμμένοι σε ανθρώπινα κουφάρια λέει ο Δημήτρης. Έρωτες…Ξεκινάνε από σημάδια στο λαιμό, καταλήγουν σημάδια στη ψυχή… Αχόρταγα ρουφήγματα της μνήμης. Έρωτες…Τυχεροί και τολμηροί που τους κολυμπάμε...