»Κολιομπουρδα vs Πατιτσα

της Ρέας Βιτάλη
Protagon.gr Photo: tolis*s

A, να χαθούν πια! Τα έφαγαν τα παιδιά. Δε λένε που γέλασε το χειλάκι μας! Μήνες είχαμε να το διασκεδάσουμε τόσο… Και τι διαθέσαμε ανταποδοτικά στο κάτω κάτω σαν λαός; Το Αβέρωφ-Πατίτσα… Χαρά στο πράγμα!

Σκίστηκαν τα νεόνυμφα να μεταδώσουν στο λαό, το κέφι και τη χαρά τους… Ούτε περιοδεύων θίασος να ’ταν… (συζητείτε έντονα ότι μπορεί να..
ταξιδέψουν το γάμο και στην επαρχία). Μάλλον όχι θίασος, προτιμώ κάτι σε πιο απλό, αγνό και αφελές για παραπεμπτικό χαρακτηρισμό… Περιφερόμενη λατέρνα ας πούμε! Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι… Και που δε μας ταξίδεψαν με τα χαριτωμένα τους καμώματα οι Πατίτσα-Χρουσαλά ή Χρουσαλά-Πατίτσα… Λες και γύρισαν το ρολόι του χρόνου πίσω!

Αχ χρόνια και καιροί, 4 γαμήλια πάρτυ στις δύσκολες μέρες μας, δεν είναι και λίγο πράγμα… (Καλύτερα να περισσέψουν παρά να λείψουν που ’λεγε η γιαγιά μου) με αποκορύφωμα το τελευταίο γλέντι στο Αβέρωφ-Πατίτσα (δεν παίρνω και όρκο για το –τελευταίο- γιατί έπεται περιοδεία) … Κι έγινε ο κακός χαμός για την εθνική ατίμωση! Χρυσά μου, τι να πάθει το μνημείο; Ξέρετε πόσες φωτογραφίες έχουν φόντο την Ακρόπολη; Πόσες «ταπετσαρίες» κάλυψαν την ιστορία της Αγίας Σοφίας και τις πέταξε η υγρασία της αλήθειας; Πόσες τούρκικες σημαίες έντυσαν τις κολώνες της Εφέσου; Πόσες ροχάλες λέρωσαν την εθνική μας περηφάνια στιγμιαία; Αφήστε τα παιδιά να παίζουν απονήρευτα…Τι να πάθουν τα μνημεία! Άλλωστε και ο εν λόγω γάμος μνημειακό έργο είναι…Performance! Άσε που μας ταξίδεψαν στο χρόνο…


Αχ χρόνια και καιροί! Σοσιαλιστικά χρόνια, χρηματιστηριακά χρόνια, Ρουσοπουλικά χρόνια… Και τι δεν είχαν δει τα μάτια μας… Είχαν φτάσει σε αδιέξοδο και οι νύφες! Πώς να βγούνε μπροστά στον ανταγωνισμό; Και τι δε σκαρφίζονταν! Τι κούνια είχαν κρεμάσει σε δέντρο, ανθοστόλιστη κι έκαναν κούνια-μπέλα οι νεόνυμφοι μετά το μυστήριο… Τι βαρκάδα πήγαιναν μέσα σε πισίνα με το κουπί φουλ στην παιώνια! Τι βεγγαλικά άστραφταν στον ουρανό… (ίσως θα είχε πιο ενδιαφέρον αν πετάγανε βεγγαλικά στα διαζύγια…) Τι κρουαζιέρες οργάνωναν! Τι στο Four Season στο Παρίσι με φράκο κατέφυγαν! (είναι να μη σε χτυπήσει το μεράκι της συγγραφής στο κεφάλι…)…Τι το Πατριαρχείο δόξαζαν…Τι το Ciragan κατελάμβαναν… Γκώσαμε το σούσι στο όρθιο…Αχ χρόνια και καιροί.

Κι ήρθε το ΔΝΤ και μαύρισε η ψυχή μας. Είπαμε το κουφέτο κόλλυβο… Και τα βεγγαλικά αντικαταστάθηκαν με οικονομικά κανόνια… Μέχρι που…Μπουμ ηκούσθη στον αέρα και το Αβέρωφ Πατίτσα έκανε πέρα! Λες κι έκλασε ο πεθαμένος! Τι τουαλέτες και τι κομπασμοί και τι προπόσεις στην αγγλικήν και τι πεθερά σαν το Φλωρινιώτη με μωβ τουαλέτα και καπέλο και τι Aston Martin και τι κότερο για δώρο και τι και τι…Τελικά πατριώτες…Υπάρχει ελπίς!

Ξαναμπήκαμε στο παιχνίδι! Γυρίσαμε στα παλιά, βουρκώσαμε, χαμογελάσαμε με νοσταλγία…Σαν να πέρασε λατέρνα ένα πράγμα…Κι ύστερα σου λένε οι κακόβουλοι… Λερώθηκε το μνημείο! Α να χαθούν πια…Σκόρδα στα μάτια τους!

Στις μέρες μας…Μακάριοι οι ανυποψίαστοι, συμπεριλαμβανομένης της λατρεμένης μου κυρίας Κολιομπούρδα …Η οποία παρεμπιπτόντως, έσκασε από τη ζήλεια της και αναζητεί το κουφάρι του Τιτανικού για να τελέσει το γάμο του υιού της Λέοντα Κολιομπούρδα και να τη «φέρει» στην μητέρα Λεμού-Πατίτσα! Αμ πώς!