»Η μεσαια λυση

Λώρη Κέζα ΒΗΜΑ

Δεν του φαινόταν. Ο κ. Δημήτρης Παπαδημούλης ακκιζόταν με την Ανανεωτική Πτέρυγα, αλλά δεν την ακολούθησε την κρίσιμη στιγμή. Τον κατηγορούν λοιπόν ότι άλλα έλεγε στα κρυφά με την ομάδα Κουβέλη και διαφορετικά μίλησε στο συνέδριο· άλλα άφηνε να εννοηθούν κι άλλα έπραξε στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Το βέβαιον είναι ότι ο βουλευτής της Β΄ Αθήνας έγινε στα..

ξαφνικά ρυθμιστικός παράγοντας στον Συνασπισμό. Ο ίδιος είχε επιδιώξει στα μικράτα του να γίνει χαμηλόβαθμο στέλεχος. Το αποφάσισε σε ηλικία 25 ετών να αφήσει κατά μέρος τα πολλά κομματικά και να βγει στην αγορά εργασίας. Πράγματι δούλεψε ως πολιτικός μηχανικός αλλά δεν κατάφερε να γίνει ένα αληθινά χαμηλόβαθμο στέλεχος. Στα 25 χρόνια που μεσολάβησαν ως την εκλογή του στην Ευρωβουλή ήταν σταθερά ανακατεμένος με τους Ανανεωτές. Ταυτόχρονα έδινε δείγματα του συναινετικού του πνεύματος με αποκορύφωμα τη συμμετοχή στο κουαρτέτο που συνέταξε το σύμφωνο συμβίωσης της ΕΑΡ και του ΚΚΕ. Το σύμφωνο έτεκεν «Συν».

Τις τελευταίες ημέρες ο κ. Παπαδημούλης έχει αποκτήσει μια αγαπημένη λέξη. Το συνηθίζει άλλωστε να «κολλάει» σε μια διατύπωση και να την επαναλαμβάνει στα ραδιόφωνα, στα κανάλια, στις κατ΄ ιδίαν ενημερώσεις. Η πρόσφατη αγαπημένη λέξη είναι οι «γέφυρες». Το έλεγε και το ξανάλεγε, να μείνουν οι γέφυρες ανοιχτές. Τώρα έχει μείνει μόνος πάνω στη γέφυρα, συνεχίζοντας το ίδιο βιολί.

Να υπάρξει ενότητα, οι βουλευτές να παριστάνουν ότι ανήκουν στην ίδια Κοινοβουλευτική Ομάδα και να κουβεντιάσουν για τις τοπικές εκλογές.

Για να γίνει πιο πειστικός συγκρίνει με άλλα αριστερά κόμματα της Ευρώπης.

Λέει λοιπόν ότι αν ο Συνασπισμός γίνει κομματάκια θα έχει την τύχη της ιταλικής Αριστεράς, που βρέθηκε πολύ αδύναμη στην κοινωνία, εκτός ιταλικής Βουλής και εκτός Ευρωκοινοβουλίου. Αν, αντίθετα, ακολουθήσει το παράδειγμα της γερμανικής και της πορτογαλικής Αριστεράς, ίσως να έχουν την ίδια τύχη, δηλαδή το διψήφιο ποσοστό στις εκλογές. Δεν θα κάνουμε υποθέσεις για το μέλλον της Ανανεωτικής Αριστεράς. Οσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος. Ούτε θα υπολογίσουμε τα αποτελέσματα αν φύγει ο κ. Παπαδημούλης από τον Συνασπισμό για να βρει τους οικείους του στην Ανανεωτική Πτέρυγα, αν φτιάξουν δηλαδή μια νέα Κοινοβουλευτική Ομάδα. Το μόνο που μπορούμε να διαπιστώσουμε είναι ότι μέσα από την κινητικότητα των ημερών ο κ. Παπαδημούλης άλλαξε ειδικό βάρος.

Ανέβηκε την κλίμακα. Μέσα στον Συνασπισμό εκπροσωπεί τις απόψεις τις οποίες μέχρι χθες εκπροσωπούσε μια ολόκληρη ομάδα. Το αίτημά του παραμένει αναλλοίωτο, να «ξεκαθαριστεί» το ζήτημα του ΣΥΡΙΖΑ, απλώς τώρα ακούγεται από έναν βουλευτή, μονοφωνικά. Ο κ. Παπαδημούλης έγινε από μόνος του πτέρυγα μέσα στο κόμμα, καθώς όσο παραμένει με την ιδιότητα του βουλευτή λειτουργεί εξισορροπιστικά απέναντι σε όσους προσπαθούν να κάνουν σοβαρή συζήτηση με μαοϊκούς και τροτσκιστές.

Ο κ. Παπαδημούλης μπορεί να φανεί πολλαπλά χρήσιμος στον Συνασπισμό. Παθαίνει, βρε αδερφέ, μια γρίπη ο πρόεδρος; Μπορεί εκείνος να τελέσει χρέη προέδρου.

Χρειάζεται να βγει κάποιος να μιλήσει με τους Ευρωπαίους, για να υπάρξει η ώσμωση; Ο πρώην ευρωβουλευτής έχει τις γνωριμίες, μπορεί να φέρει τα ελληνόπουλα σε επαφή με τους ξένους. Ο κ. Παπαδημούλης ήταν πάντοτε χρήσιμος, όχι μόνο λόγω της πολιτικής του συγκρότησης. Είχε πάντα έναν καλό τρόπο που του επέτρεψε όχι μόνο την επιβίωση στο κόμμα αλλά και τη θαυμαστή εξέλιξη. Χαμηλότονα ευρωβουλευτής, χαμηλότονα βουλευτής και τώρα εντελώς χαμηλότονα στέλεχος ικανό για κάθε ρόλο. Θα πάει για δήμαρχος, θα πάει για περιφερειάρχης, θα γίνει ο Νο 2, θα διεκδικήσει κάτι παραπάνω; Αυτό το σούσουρο ακολούθησε την ομιλία του στο συνέδριο, αυτές οι εικασίες επαναδιατυπώθηκαν με διάφορες σάλτσες με την παραμονή του στον Συνασπισμό. Το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν του βγήκε το μετεφηβικό όνειρο, να γίνει χαμηλόβαθμο στέλεχος.