»Η (πρακτορας του καπιταλισμου) Μαγια Τσοκλη και το ΚΚΕ

του Άρη Δαβαράκη protagon.gr

Το θυμάμαι απο τότε που ήμουν έφηβος πως οι αριστεροί φωνάζαν «όχι, δεν θα γίνουμε εμείς τα γκαρσόνια της Ευρώπης», νόμιζα όμως πως, με τα χρόνια, αυτή η αντίληψη θα είχε πιά εξαλειφθεί. Μπά. Πάλι λάθος νόμιζα. Αυτή η υπόθεση της Cosco (επί Νέας Δημοκρατίας ακόμα) με τους λιμενεργάτες-εργατοπατέρες να «υπερασπίζονται» το λιμάνι απ΄τούς Κινέζους εισβολείς, το..
εσαεί επίκαιρο «καμποτάζ» (επι ΠΑΣΟΚ πια πάλι) και τα ανέβα-κατέβα της κ.Λούκα μπάς και συννενοηθεί χωρίς να πληρώσει το «πολιτικό κόστος», η ιστορία του Zenith με τούς ταλαίπωρους τουρίστες του που κοιμόντουσαν στα πλακάκια και συχτηρίζανε την ώρα και τη στιγμή που δώσανε τα ωραία τους λεφτάκια να ζήσουνε τον μύθο τους στην Ελλάδα, αυτά και άλλα πολλά, με επαναφέρανε. Την Τρίτη έμαθα και αυτά που τράβηξε και τραβάει η Μάγια Τσόκλη που πήγε να κάνει μια προσπάθεια και συνήλθα εντελώς. Θέλω απλώς να μοιραστώ μαζί σας αυτά που πληροφορήθηκα τηλεφωνώντας σε δυό-τρία άτομα (γιατί δεν είμαι και ο δαιμόνιος ρεπόρτερ, να εξηγούμεθα) και ας βγάλει ο κάθένας τα συμπεράσματά του.


Η Μάγια Τσόκλη λοιπόν, δημοσιογράφος, γνωστή και απο τίς τηλεοπτικές της εκπομπές αλλά και βουλευτής Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, μέσα στην κοινή αγωνία για το «τι θα γίνει» και «πως θα βρεθούνε λύσεις» για να ξανασταθεί στα πόδια του σιγά-σιγά αυτός ο τόπος, είπε να κάνει ένα δυό συγκεκριμένα πράγματα μήπως και βοηθήσει να αναστραφεί αυτό το πολύ κακό κλίμα που έχει δημιουργηθεί διεθνώς γύρω απο τον Τουρισμό στην Ελλάδα. Εχει σημασία αυτό, να αποφασίσει δηλαδή κάποιος να κάνει κάτι – αντί να κρίνει απλώς απο μακρυά και να εκφέρει απόψεις.

Σου λέει λοιπόν (ή Μάγια), ας ετοιμάσω κάτι να δίνουμε στούς τουρίστες, έτσι, σαν χαμόγελο, την ώρα που φεύγουνε απο τη χώρα μας, έχοντας υποστεί – στίς διακοπές τους, οι άνθρωποι – όλο αυτό το βαρύ κλίμα που σέρνεται παντου στην Ελλάδα, που τραβάει τα ζόρια της. Αυτοί που συνεχίζουν να έρχονται, ως πότε μην με ρωτήσετε, φέρνουν συνάλλαγμα, αγαπάνε αυτό που έχουν στο μυαλό τους ως «Ελλάδα» και κάνουν πραγματικά πολύ μεγάλη υπομονή περιμένοντας να μπούνε στα δωμάτια τους όταν θα το αποφασίσουν οι εργατοπατέρες που έχουν κατεβάσει τα ρολλά του (προπληρωμένου) ξενοδοχείου τους. Ας τους χαρίσουμε λοιπόν κάτι την ώρα που θα φεύγουν για να τούς θυμίσουμε πως δεν είμαστε όλοι οι Ελληνες συμφωνοι στο ζήτημα του Τουρισμού και οτι, πολλοί, νοιαζόμαστε να τους ξαναδούμε εδω, νοιαζόμαστε για το πώς θα μιλήσουν για την σύγχρονη Ελλάδα στούς φίλους τους, όταν επιστρέψουνε στίς πατρίδες τους.


Η ιδέα ηταν απλή. Ηρθε σε επικοινωνία με εταιρίες που δραστηριοποιούνται στη μεταφορά των επισκεπτών και με εταιρίες που παράγουν μερικά από τα καλύτερα ελληνικά προϊόντα και τους ζήτησε να «κάνουν κάτι μαζί», κάτι που το ονομάσανε “επίθεση φιλίας”. Ο ΕΟΤ συμπαραστάθηκε πρόθυμα και έτσι φτιαχτήκανε κάποια καλόγουστα «πακετάκια», μικρά δώρα με άρωμα Ελλάδας για να χαριστούν στούς τουρίστες την ώρα που θα φεύγανε απο το λιμάνι του Πειραιά με τα κρουαζιερόπλοιά τους. Και (σαν να μην έφταναν όλα αυτά) οι συνωμότες της «επίθεσης φιλίας» κάνανε και το μέγα έγκλημα να σκεφτούν πως θάτανε ωραίο αυτά τα «δωράκια» να τα χαρίζανε στούς ξένους παιδιά, γιατί ένα παιδικό χαμόγελο, όσο νάναι, μετράει πολύ. Απευθυνθήκανε λοιπόν, σε δύο δημόσια σχολεία, καί, όπως οφείλανε, ενημερώσανε και πήρανε την έγκριση και του Υπουργείου Παιδείας. Φυσικά για τη συμμετοχή κάθε παιδιού σ΄αυτήν την, ας την πούμε, «δράση», ζητήθηκε και η έγγραφη συγκατάθεση τών γονέων – και όλα μοιάζανε να πηγαίνουν μια χαρά, μέχρι που ξυπνήσαμε απ΄το όνειρο και τι είδαμε μπροστά μας πάλι; Το ΠΑΜΕ βέβαια – και το ΚΚΕ.

Την Δευτέρα ο Διευθυντής τού Ραλλείου Πειραματικού Γυμνασίου Θηλέων Πειραιά, με μιά πολύ ευγενική επιστολή του, απευθύνθηκε στην Μάγια Τσόκλη (επισυνάπτοντας την καταγγελία του ΠΑΜΕ που είχε λάβει) για να την ενημερώσει πως τελικά τα παιδιά δεν θα λάβαιναν μέρος – λόγω αυτής της καταγγελίας. Το ίδιο έγινε και με το άλλο σχολείο – λόγω ΠΑΜΕ πάντα. Την έχω εδώ την
καταγγελία, αλλά δεν την αντιγράφω, θα βαρεθείτε να την διαβάσετε – εξ΄άλλου τά ξέρετε : Η Μάγια (και ο καπιταλισμός γενικώτερα) «θέλουν να στρέψουν τα παιδιά ενάντια στούς ίδιους τους γονείς τους» και πολλά άλλα τέτοια, πάμπολλα, σαν την άμμο της θάλασσας, επιχειρήματα και «καταγγελίες» - απ’ αυτές που είναι βεβαίως αρκετές για να τρομάξουν επαρκώς οι Διευθυντές των Σχολείων που, τούς καταλαβαίνω, είπανε «που θα πάμε να μπλέξουμε τώρα, άστο καλύτερα». Ακολούθησε βέβαια αμέσως και δελτίο τύπου-καταγγελία του ΚΚΕ που καταλήγει (κάπου τάχω ξανακούσει όλα αυτά;) ακριβώς ως εξής : «Αν η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ ενδιαφερόταν για την ανάπτυξη του τουρισμού και όχι για τα συμφέροντα των εφοπλιστών και των μεγαλοξενοδόχων δεν θα υποστήριζε τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης που απαγορεύουν στους μαθητές και γενικά στους νέους των λαϊκών οικογενειών το δικαίωμα στην αναψυχή και τις διακοπές».


Αυτά, περίπου, πατριώτες. Η Μάγια βέβαια δεν τόβαλε κάτω και, σε συννενόηση με τον Παναγιώτη Φασούλα και άλλους κανονικούς Ελληνες, θα προχωρήσει την Δευτέρα στο μονοπατάκι που άνοιξε, με άλλα παιδιά, παιδιά φίλων και γνωστών που θέλουν να βοηθήσουν γιατί καταλαβαίνουνε τη σημασία που έχει ο Τουρισμός στην προσπάθειά μας να ξανασταθούμε (κάποια στιγμή) στα πόδια μας. Ευτυχώς είναι πολλοί αυτοί, γονείς και παιδιά που καταλαβαίνουν αυτά που λέει και η Μάγια στην επιστολή της με την οποίαν «απαντάει» στίς καταγγελίες του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ. «Ο Τουρισμός μας», λέει, «είναι η μόνη πηγή άμεσων εσόδων και μερικής ανάκτησης της χαμένης μας αξιοπρέπειας». Και διαπιστώνει (όπως και οι περισσότεροι λογικοί συνέλληνες) οτι «είναι απελπιστικό να βγάζουμε μόνοι μας τα μάτια μας».


Θα τελειώσω με δικά της λόγια, τα οποία - απελπισμένος αλλά και πάντα, στρατευμένα, αισιόδοξος – ενθουσιωδώς προσυπογράφω : “Δικαίωμα στη εργασία”, σε μια Δημοκρατία έχουν όλοι, και οι ώριμοι πολίτες αντιλαμβάνονται ότι έρχονται στιγμές που το συμφέρον της χώρας είναι ανώτερο από το συμφέρον και τα αιτήματα συγκεκριμένων επαγγελματικών ομάδων. Είναι κρίμα, η προσπάθεια ενός ολόκληρου λαού να υπονομεύεται από ιδιοτελείς και συντηρητικές ιδεολογίες και πρακτικές.