»Το καζανι των εντυπωσεων

Ο κ.Σαμαράς ούτε λίγο ούτε πολύ, από το βήμα του συνεδρίου, αναζητώντας δεκανίκια στην Καραμανλική πτέρυγα, εξύμνησε το έργο (;) της διακυβέρνησης Καραμανλή, επιρρίπτοντας την ευθύνη για τα χάλια της οικονομίας στη σημερινή κυβέρνηση! Τόσο θράσος.
Διάβασα στον τύπο –και μάλιστα στον συμπολιτευόμενο- ότι κλίμα «κατήφειας, απογοήτευσης και ανησυχίας» επικρατεί στην ..
κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ για το ασφαλιστικό και το εργασιακό ενόψει της ψηφοφορίας στη Βουλή. Και ότι είναι πιθανές δυσάρεστες εκπλήξεις από πλευράς των κυβερνητικών βουλευτών.

Το να παρατηρούνται συμπτώματα ανησυχίας το βρίσκω απολύτως φυσικό και μάλιστα, θα έλεγα θετικό, ως δείγμα πολιτικής ευαισθησίας. Από το σημείο αυτό, όμως, μέχρι το σημείο να κυκλοφορεί η φήμη ότι δεν αποκλείεται καταψήφισή του νομοσχεδίου από βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ υπάρχει τόση απόσταση όση μεταξύ μυθεύματος και είδησης.

Αν ετίθετο το θέμα «συμφωνείτε με όλες τις διατάξεις του νομοσχεδίου;» δεν νομίζω ότι θα υπήρχε έστω και ένας βουλευτής που θα έλεγε «ναι», μηδέ του Πρωθυπουργού εξαιρουμένου. Αν, στη συνέχεια, έμπαινε το ερώτημα «πιστεύετε ότι ήταν επιλογή της κυβέρνησης οι σκληρές διατάξεις ή επιβεβλημένες από την αναγκαιότητα του μνημονίου;» δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι θα βρισκόταν βουλευτής της συμπολίτευσης να απαντήσει καταφατικά. Και αν βρισκόταν, θα όφειλε να προσκομίσει εναλλακτικά πρόταση για τη βέβαιη περίπτωση που θα τιναζόταν στον αέρα το μνημόνιο και όλες οι βελτιωτικές προσπάθειες του υπουργού Εργασίας, με ότι αυτό θα εσήμαινε για τη δημοσιονομική πορεία της χώρας, την οποία οι Ευρωπαίοι εταίροι μας –καλοί ή κακοί, αυτοί είναι- την βλέπουν προς την ορθή κατεύθυνση. Επιπλέον, ας παραδεχτούμε ότι με το υπό ψήφιση νομοσχέδιο διορθώνονται στρεβλώσεις δεκαετιών, οι οποίες, με μαθηματική ακρίβεια, οδηγούσαν όχι σε μείωση, αλλά σε ανυπαρξία συντάξεων.

Επομένως, πέραν της «κατήφειας» και της «απογοήτευσης», δικαιολογημένων και κατανοητών, τα περί «καζανιού που βράζει» στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑ.ΣΟ.Κ, μάλλον θα πρέπει να θεωρηθούν εντυπωσιακά εφευρήματα.

Φυσικά η αντιπολίτευση-μείζων και ελάσσων- θα καταψηφίσει, ως συνήθως, με τη διαφορά ότι η Αριστερά κινδυνεύει, πλέον, να συμπορεύεται με τη Νέα Δημοκρατία του κ. Σαμαρά, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ, από το βήμα του συνεδρίου, αναζητώντας δεκανίκια στην Καραμανλική πτέρυγα, εξύμνησε το έργο (;) της διακυβέρνησης Καραμανλή, επιρρίπτοντας την ευθύνη για τα χάλια της οικονομίας στη σημερινή κυβέρνηση! Τόσο θράσος.

Δυστυχώς, απέναντι στην αντιδιαστολή σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα, η διαπίστωση, σήμερα, στον κόσμο, είναι: βαρβαρότητα. Αλλά ο σοσιαλισμός δεν παύει να υπάρχει ως αντίπαλο δέος. Ως αίτημα και ως ελπίδα. Όμως, ποιος βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ, ποιος Έλληνας, όση απόγνωση κι’ αν έχει, θα ήθελε, εν ονόματι του σοσιαλισμού, να επιστρέψουμε στη βαρβαρότητα που έσπρωξε τη χώρα στο χείλος της καταστροφής;

Δημήτρης Κατσίμης ellispoint