»Τελος για τη φλυαρη ταξη

Αντώνης Καρακούσης ΒΗΜΑ

Η κυβέρνηση θέλοντας και μη, υπό την απειλή της πιθανής τότε χρεοκοπίας, υπέγραψε τον περασμένο Μάιο και ψήφισε αργότερα στη Βουλή το περιβόητο μνημόνιο συμφωνίας με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Και έναντι των σκληρών μέτρων που το μνημόνιο προέβλεπε έλαβε γενναιόδωρη χρηματοδοτική βοήθεια για.. τρία ολόκληρα χρόνια.

Ετσι απέφυγε η χώρα τη χρεοκοπία και ελευθερώθηκε από την έντονη και διαρκή πίεση των αγορών.

Πολλοί θέλουν να προσπερνούν εκείνη τη συμφωνία και τις υποχρεώσεις που τη συνοδεύουν, παρ΄ ότι πέρασε μόλις ένας μήνας από τη συνομολόγησή της.

Ωστόσο τα πράγματα είναι καθαρά. Οι βουλευτές του ΠαΣοΚ ψήφισαν το μνημόνιο, αποδέχθηκαν τη βασική συμφωνία και εκείνη η υπογραφή τούς ακολουθεί, τους δεσμεύει, δεν μπορούν να την αρνηθούν.

Οσοι σήμερα αντιδρούν στα μέτρα για τις συντάξεις και την αγορά εργασίας προσπαθώντας να αυτοπροστατευθούν οφείλουν να γυρίσουν έναν μήνα πίσω και να θυμηθούν την πρώτη ψήφο.

Το ίδιο ισχύει σε μεγάλο βαθμό και για τις αντιδράσεις των άλλων κομμάτων.

Οι νεοδημοκρατικές είναι απολύτως υποκριτικές. Οι φέροντες τη μεγαλύτερη ευθύνη της επαπειλούμενης χρεοκοπίας λογικώς θα έπρεπε να σιωπούν, μήπως και ξεχασθούν οι αμαρτίες τους. Οι βουλευτές του ΛΑΟΣ φέρουν επίσης το βάρος της ψήφου υπέρ του μνημονίου, οπότε και αυτοί θα έπρεπε να είναι φειδωλοί σε σχόλια και αντιδράσεις.

Και τέλος οι βουλευτές της Αριστεράς, που θεωρούν ότι δικαιωματικά μπορούν να οικτίρουν τους πάντες, οφείλουν κάποτε να περιγράψουν πώς φαντάζονται τη χώρα και βάσει ποιου σχεδίου θα μπορούσαν να δημιουργήσουν περιβάλλον προόδου και ευημερίας για τους πολίτες.

Ισχύει αυτό γενικότερα, είναι έλλειμμα ολόκληρου του πολιτικού κόσμου της χώρας. Κόμματα και πρόσωπα έμαθαν να πολιτεύονται έτσι, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς δεσμεύσεις, με μεγαλοστομίες και ασυνεπή διαχείριση στα χρόνια της εξουσίας και με άρνηση από τα έδρανα της αντιπολίτευσης.

Εδώ που φθάσαμε, όμως, δεν χωρούν απλές, αστήρικτες και αθεμελίωτες αντιπολιτευτικές αρνήσεις ή τυπικές διαχειριστικές διακυβερνήσεις με το ελάχιστο δυνατό πολιτικό κόστος.

Η εποχή της φλύαρης πολιτικής τάξης τελείωσε. Την πληρώσαμε ακριβά όλα τα προηγούμενα χρόνια και η διαιώνισή της δεν αντέχεται πλέον. Εύκολες και ανέξοδες επιλογές δεν υπάρχουν. Με κολπάκια δεν κυβερνάται πια η χώρα. Θέλει σχέδιο, συνέχεια, συνέπεια και αποφάσεις. Οφείλουν όλοι να το αντιληφθούν και αναλόγως να προσαρμοσθούν. akarakousis@dolnet.gr