»Γιατι Ο Γιος Ζαγοριτη Ειναι Ο Απολυτος ελληνας!

Βύσμα + μπαμπάκας + Τζούλια + μπουζούκια = Ελλάδα

Αν ψάχνεις τι είναι η Ελλάδα, μην ειν' οι κάμποι ή τα ψηλά βουνά, έχω πολλά πράγματα να σου πω, λέξεις όπως "αυθαίρετα", "χωματερές", "τσιγάρο", "Πατίτσας", "ΠΑΜΕ", "φραπές", "έλαμωρετώρα" και άλλες. Για να μη λέμε πολλές λέξεις, όμως, ας πούμε δύο: Μάκης Ζαγορίτης. Αυτός είναι. Ο Ένας. Ο Ήρως. Ο Έλλην 2010. Διάβασα το ...δημοσίευμα στην εφημερίδα VETO για την πρόσφατη νυχτερινή του περιπέτεια, κι εκεί είδα τη μοντέρνα Ελλάδα, γλαφυρά, απόλυτα. Να γιατί: 1. Είναι "γόνος". Δεν βρέθηκε στο πρωτοσέλιδο εφημερίδας για τα δικά του τα επιτεύγματα, βρέθηκε επειδή έχει διάσημο μπαμπά -αλλιώς θα ήταν στη σελίδα 24, στα "πικάντικα νέα", και θα αναφερόταν ως "ένας φαντάρος". Αλλά όχι - έχει μπαμπά τον γραμματέα της ΝΔ με την φανταστικαταπληκτικά πυκνή κόμη, το Λευτέρη το Ζαγορίτη. Όπως θα δούμε παρακάτω, δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς. 2. Είναι βυσματίας. Γιατί το πραγματικό σκάνδαλο, όπως καταλαβαίνεις, είναι ότι υπάρχουν ακόμα θέσεις για φαντάρους στο Πολεμικό Μουσείο. 3. Είναι των μπουζουκιών. Πρώτα πήγε στο "Ναργιλές" όπου τραγουδάει η διάσημη πορνοστάρ και γενικώς σταρ Τζούλια Αλεξανδράτου και μετά πήγε μαζί της και στη Βανδή. Όπως κάνουν όλοι οι φαντάροι, δηλαδή. 4. Είναι Φίλος. Γιατί μετά, όταν η ώρα είχε πάει 4:30, κι αφού είχε το κορίτσι έτοιμο, τι κάνει; Το πάει στις ερημιές; Σε ξενοδοχείο; Στο σπίτι; Όχι! Όχι βέβαια! Το πάει στο στρατόπεδο για να κάνει πλάκα στα (όπως αντιλαμβάνεσαι, εξίσου βυσματίες) φιλαράκια! Αυτό θα πει φιλία. 5. Είναι άνδρας. Γιατί φυσικά μετά την πλάκα το θέμα προχώρησε στα περαιτέρω στο γκαράζ του μουσείου. Παράνομη τοποθεσία; Τσεκ. Καυτό μανούλι; Τσεκ. Φωτογραφική μηχανή Μένιου Φουρθιώτη; Τσεκ. 6. Είναι Ο Νόμος. Να μπει πολίτης (Τζούλια) σε στρατιωτική εγκατάσταση στις 5 το πρωί για να κάνει πλάκα στους φαντάρους και μετά φάση στο γκαράζ; ΓΟΥΑΪ ΔΕ ΧΕΛ ΝΟΤ. Έτσι λοιπόν, το συμπέρασμα ειν' ένα: Γερασιμάκη Ζαγορίτη, είσαι η Ελλάδα. http://www.yupi.gr/gkrinia/c19405/Giati_O_Gios_Zagorith_Einai_O_Apolytos_E.html