»Η Αριστερα ειναι μαθημενη...

Του Γιάννη Σιδέρη protagon.gr

«Θα τρίβετε τα μάτια σας», μου είχε πει ο Αλέκος Αλαβάνος εκείνη τη θριαμβευτική, γι’ αυτόν, νύχτα του Δεκέμβρη του 2004, καθώς ανεβαίναμε με ταξί από το Φάληρο. Λίγο πριν στο γήπεδο του ταε κβο ντο, είχε εκλεγεί πρόεδρος του ΣΥΝ μέσα σε μια συγκινητική θύελλα χειροκροτημάτων και αναπτερωμένων ελπίδων για την ενωμένη Αριστερά.

Οντως τα τρίβουμε! Σε αυτό το ..
συνέδριο τους έστειλε … μήνυμα εκ του μακρόθεν, εκ μέρους, λέει, του «Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής»!

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν τέκνο της εκλογικής ανάγκης. Γεννήθηκε ως εκλογική συμμαχία από τον Ν. Κωνσταντόπουλο, πριν τις εκλογές του 2004, σε μια οριακή στιγμή που τα ποσοστά του ΣΥΝ φυτοζωούσαν περί το 3% και αντιμετώπιζε τον κίνδυνο να μείνει, εκ νέου, εκτός βουλής. Αναπτέρωσε, υποτίθεται, τις ελπίδες των αριστερών, των κουρασμένων από τις εκατοντάδες διασπάσεις, στην τραυματική πορεία του αριστερού κινήματος.

Είπαν, επί τέλους, τώρα όλοι μαζί… μόνο που ήταν μαζί αλλά δεν ήταν ίδιοι…. Τι κοινό να ‘χουν ας πούμε ο Κουβέλης, κληρονόμος των αξιών της δημοκρατικής αριστεράς, μετά τη διάσπαση του 68, με τις ομάδες που έλκουν την ιδεολογική τους καταγωγή από τις απαρχές του προηγούμενου αιώνα, τους μαοϊκούς και τους τροτσκιστές της ΚΟΕ και της ΔΕΑ; Τι κοινό να έχει ο Παπαδημούλης με τη ...Ρόζα (οργάνωση με αναφορά στη Λούξεμπουργκ!), τους «καταστασιακούς» και τους αναρχίζοντες; Τι κοινό έχουν όσοι θέλουν μια δημοκρατική Ευρώπη με αυτούς που απαιτούν αν φύγει η χώρα όχι μόνο από την ευρωζώνη, αλλά και από την Ε.Ε;



Οι ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές έγιναν αβυσσαλέο χάσμα τον περίφημο Δεκέμβρη του ‘08. Οι του ΣΥΡΙΖΑ - και ο Τσίπρας- εγκλωβισμένοι στον φαντασιακό κόσμο της γοητεία των κινημάτων, διάβασαν τον Δεκέμβρη σαν εξέγερση των απελπισμένων, όσων δεν έχουν στον ήλιο μοίρα….κάθε φωτιά σε κάδο απορριμμάτων και ένας …θύλακας αντίστασης… Η Αριστερά και τα οράματα της εξέγερσης τώρα δικαιώνονταν! Στις καταστροφές του κέντρου δεν είδαν ότι οι καταστροφείς ήταν οι ίδιοι, αυτοί που κάθε χρόνο κάνουν τα ίδια στην πορεία του Πολυτεχνείου, με κάποιες προσχωρήσεις αυτή τη φορά, λόγω της φόρτισης που έφερε η δολοφονία του 16χρονου Αλέξη - και με τη βοήθεια φυσικά της «αμυντικής στάσης» που τήρησε η αστυνομία, από το φόβο νέου νεκρού που παράλυσε την κυβέρνηση Καραμανλή. (σ.σ. άκουσα έκπληκτος φέτος σε συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του Συνασπισμου, κεντροεπίτροπους να μου λένε ότι αν για κάτι είναι περήφανοι ως αριστεροί από το ‘74 ως τώρα, είναι για τον Δεκέμβρη του 08!).

Ετσι κι αλλιώς ο Δεκέμβρης στάθηκε η Λυδία Λίθος … Εκτοτε ήταν σαν δυο ξένοι στο ίδιο κόμμα. Η διάσπαση θα δράσει λυτρωτικά και για τις δυο πλευρές και η ιστορία της Αριστεράς θα εμπλουτισθεί με μια ακόμη σελίδα διάσπασης… Ετσι κι αλλιώς μαθημένη είναι…