»ΑΦΟΡΗΤΗ Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗ ΝΔ

Οταν ο Αβραμόπουλος αποφάσιζε να στηρίξει τον Σαμαρά για την ηγεσία έκανε όνειρα για ένα ανοιχτό, δημοκρατικό κόμμα της κεντροδεξιάς, χωρίς μηχανισμούς και κολλητούς, στο οποίο ο ίδιος θα είχε κορυφαία θέση, επηρεάζοντας καθοριστικά τη φυσιογνωμία και την πορεία του. Επτά μήνες αργότερα δεν έχει μείνει τίποτα ζωντανό από όσα ήλπισε. Το κόμμα...

ανήκει στη λαϊκή Δεξιά, ασκεί λαϊκίστικη πολιτική λέγοντας "όχι σε όλα", και διοικείται από ένα κλειστό σύστημα εμπίστων του αρχηγού, στο οποίο ο ίδιος δεν έχει πρόσβαση. Τον άκουγα να "θρηνεί" από τον Μάρτιο για τα τεκταινόμενα και αποφάσισα να τα γράψω στις 8 Μαΐου. Οι αναγνώστες του veto300 θα θυμούνται ότι πρώτα εδώ διάβασαν ότι διαφωνεί με την καταψήφιση του μνημονίου διάσωσης της χώρας, με την περιθωριοποίηση και διαγραφή της Ντόρας, με την πολιτική Σαμαρά απέναντι στην Τουρκία, όπως και με το σύστημα εξουσίας της Ρηγίλλης -και με τους ανθρώπους που το συγκροτούν. Η απογοήτευσή του κορυφώθηκε χθες, όταν άκουσε τον αρχηγό της ΝΔ να θεσπίζει δυο θέσεις αντιπροέδρων αντί της μιάς και μοναδικής, που θεωρούσε ότι δικαιωματικά του ανήκει. Γιατί δικαιωματικά; Διότι αν εκείνος είχε στηρίξει τη Ντόρα, ο Σαμαράς δεν θα κέρδιζε ποτέ την ηγεσία. Τόσο απλό και τόσο αληθινό. Οι αρχηγοί, όμως, όλοι οι αρχηγοί, δεν αναγνωρίζουν κανέναν συναρχηγό -και ο λάτρης της ιστορίας Αβραμόπουλος θα έπρεπε να μην το ξεχνά. Θα δεχθεί μια θέση αντιπροέδρου; Να γίνει, δηλαδή, ισοϋψής του Σταύρου Δήμα ή κάποιου άλλου; Το ίδιο πολιτικό μπόϊ έχουν; Τα ίδια προσέφεραν για την εκλογή Σαμαρά; Σημαντικό το δίλημμα, ουσιαστικά αδιάφορη η απάντηση. Ετσι κι αλλιώς, από εδώ και πέρα η πορεία του θα είναι μοναχική μέσα σε ένα κόμμα το οποίο δεν θα μοιάζει σχεδόν σε τίποτα με ό,τι εκείνος σκεφτόταν τον περασμένο Νοέμβριο...