»Η κρυφη γοητεια της... απολυσης!

Παντελής Καψής βημα

ΣΤΟ Μέγαρο Μαξίμου όπως και στα περισσότερα υπουργικά γραφεία το κλίμα για τον Ανδρέα Λοβέρδο την περασμένη Τετάρτη το βράδυ ήταν βαρύ. Αιτία, ο τρόπος που ανακοίνωσε τον περιορισμό των αποζημιώσεων και την αύξηση στα όρια των απολύσεων.

ΚΑΙ είναι αλήθεια ότι επικοινωνιακά πιο ερασιτεχνικοί χειρισμοί δεν θα μπορούσαν να γίνουν: μια τυπική ανακοίνωση και μαζί η επίκληση της «ανωτέρας βίας» του μνημονίου.

ΕΠΙ της ουσίας ωστόσο το..
οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης όχι μόνο συμφωνεί αλλά και υπερασπίζεται με πάθος την ανάγκη πιο «ευέλικτων σχέσεων» στην αγορά εργασίας.

Η επιχειρηματολογία, λίγο- πολύ γνωστή. Οταν είναι τόσο δύσκολο και τόσο ακριβό να απολύσεις έναν εργαζόμενο, τότε αποφεύγεις να τον προσλάβεις, με αποτέλεσμα να έχουμε μεγαλύτερη ανεργία. Ακόμη χειρότερα, οι ξένοι που τόσο χρειαζόμαστε σήμερα για να κάνουν επενδύσεις δεν έρχονται επειδή τούς αποθαρρύνει ένα τέτοιο καθεστώς προστασίας των εργαζομένων.

ΑΥΤΑ όμως στη θεωρία. Γιατί στην πράξη δεν πρόκειται να δούμε βέβαια αύξηση της απασχόλησης. Εκείνο που θα συμβεί είναι ότι θα διευκολυνθούν απλώς οι επιχειρήσεις να κάνουν απολύσεις. Σε συνθήκες κρίσης το μέλημά τους δεν είναι να κάνουν επενδύσεις αλλά να περιορίσουν τα κόστη.

ΑΚΟΜΗ και αυτό μπορεί να θεωρηθεί αναγκαίο- επιχειρήσεις που θα έκλειναν μπορεί να διατηρηθούν εν λειτουργία, περιορίζοντας το εργατικό δυναμικό τους. Για τους εργαζομένους που θα χάσουν τη δουλειά τους ωστόσο το αποτέλεσμα θα είναι να βρεθούν στον δρόμο, και μάλιστα με ελάχιστη προστασία.

ΤΟ σκανδιναβικό μοντέλο, βλέπετε, το εφαρμόζουμε μόνο κατά το ήμισυ: το λάθος ήμισυ.

ΕΔΩ βρίσκεται και το πραγματικό μας πρόβλημα. Γιατί βέβαια η οικονομία- διαψεύδοντας την τρόικα και τα δικά μας «παπαγαλάκια» της καταστροφής- ήδη δείχνει να ανταποκρίνεται.

ΑΝ επιμείνουμε στο πρόγραμμα σταθεροποίησης και αν βέβαια στοιχειωδώς μαζευτούν η σπατάλη και η φοροδιαφυγή δεν είναι καθόλου απίθανο στο τέλος της τριετίας να έχουμε μπει σε τροχιά ανάπτυξης.

ΑΥΤΟ που δεν γνωρίζουμε είναι αν θα υπάρχει ως τότε η απαραίτητη κοινωνική συναίνεση για να μπορέσει η κυβέρνηση να εφαρμόσει την πολιτική της. ΠΑΡΑ τις δημοσκοπήσεις η κοινωνία εξακολουθεί να στηρίζει τον Γιώργο Παπανδρέου, έστω και μόνο επειδή κατανοεί ότι δεν υπάρχει άλλη λύση.

ΣΤΗΝ πολιτική όμως τα πάντα έχουν ημερομηνία λήξης. Και είναι καιρός η κυβέρνηση να δείξει ότι δεν εφαρμόζει απλώς το μνημόνιο αλλά έχει και σχέδιο και αυτόνομη πολιτική βούληση.