»Ειμαστε μια ωραια ατμοσφαιρα...

Tου Κωστα Kαλλιτση / ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Στα λιμάνια, αδρανής η Ελληνική Δημοκρατία παρακολουθεί να ηττάται, κατ’ επανάληψη, από λίγες δεκάδες εντεταλμένους, οι οποίοι (χωρίς κανένα προσωπικό ρίσκο…) περιφρονούν τη λαϊκή βούληση και «αγωνιστικά» διώχνουν τους τουρίστες που είχαν την ατυχία να μας επισκεφθούν. Στις γειτονιές της Ελλάδας, πολλοί δήμοι κρίνουν ότι, σε συνθήκες κρίσης, είναι κατεπείγον να..
κατασκευάσουν ποδηλατοδρόμους και πεζόδρομους, μετατρέποντας σε όμορφα κόκκινα τουβλάκια τα χρήματα των φορολογουμένων – και η ΚΕΔΚΕ (αντί να τους επιπλήξει…) διαμαρτύρεται ότι το κράτος δεν τους δίνει αρκετά λεφτά. Δικαστές κινητοποιούνται, όχι για να ανταποκριθούν στη λαϊκή προσδοκία της κάθαρσης και της έγκαιρης απονομής δικαιοσύνης (τίμια, χωρίς «στρεβλώσεις» από παραδικαστικά κυκλώματα...), αλλά για να μπει λουκέτο στα δικαστήρια αν δεν αποπληρωθεί «εδώ και τώρα» το υπόλοιπο των αναδρομικών αυξήσεων (πολλών χιλιάδων ευρώ για έκαστον...) που είχαν προσφέρει στους εαυτούς τους μέσω του «μισθοδικείου», το 2008. Δημοσιογράφοι, που καταγγέλλουν το πελατειακό κράτος και τους πολιτικούς που το υπηρετούν, απεργούν για να διεκδικήσουν να περιορισθεί η ασφαλιστική μεταρρύθμιση σε όλους τους άλλους και να μη θιγεί το αγγελιόσημο – ώστε, όλοι οι άλλοι να πληρώνουν τα ταμεία ασφάλισης των δημοσιογράφων. Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα;

Ο πρωθυπουργός απευθύνει εκκλήσεις στους υπουργούς του να μη λειτουργούν ως φέουδα τα υπουργεία τους, αλλά εις μάτην, αφού δεν φαίνεται να διακρίνει την κυβέρνησή του το αίσθημα της πολιτικής αλληλεγγύης και η συναίσθηση της ανάγκης αυστηρού και δίκαιου ελέγχου και καθημερινής λογοδοσίας, αλλά οι κεντρόφυγες δυνάμεις προσωπικών στρατηγικών και προσωπικών σχέσεων. Η κερδοσκοπία ευημερεί στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, οι αρμόδιοι «μελετούν το πρόβλημα» και ετοιμάζονται να στήσουν έναν πανελλαδικό μηχανισμό... «μέτρησης» των ποσοστών κέρδους – μια διεθνούς πρωτοτυπίας αγορανομία, που, όπως βουλευτές της συμπολίτευσης ευθέως καταγγέλλουν, θα αποτελέσει ένα νέο μηχανισμό συναλλαγής και κοινωνικοποιημένης διαφθοράς. Οι αναπτυξιακές προσπάθειες παραμένουν στο ψυγείο, αλλά αυτό δεν εμποδίζει τους αρμόδιους να οργανώνουν προεκλογικού χαρακτήρα συγκεντρώσεις στην Β΄ εκλογική περιφέρεια Αθηνών, όπου ποικίλοι ενδιαφερόμενοι συζητούν πώς και πού θα γίνει η διανομή πόρων μέσω του νέου αναπτυξιακού νόμου. Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα...

Αρα, μοιραία θα τσακιστούμε στον τοίχο της χρεοκοπίας; Σε καιρούς ανατροπών, όταν σμήνη από απειλές σκοτεινιάζουν τον ορίζοντα, η κυρίαρχη ροπή είναι να διογκώνεις τις δυσκολίες, να μεγεθύνεις τους κινδύνους και να προβλέπεις την καταστροφή. Αφενός, εύκολα «πουλιέται» κάτι για το οποίο υπάρχει μεγάλη ζήτηση σε μια κοινωνία με τόσο κακή ψυχολογία, δηλαδή η δικαίωση της παράλυσης, της παραίτησης από κάθε προσπάθεια. Αφετέρου, δεν έχεις ρίσκο. Αν επέλθει η καταστροφή «εγώ το ’λεγα!» ενώ αν, αντιθέτως, αποφευχθεί, ουδείς θα θυμάται τις σκοτεινές προφητείες σου.

Υποστηρίζω το αντίθετο, ότι δηλαδή δεν είναι δύσκολο να αποφύγουμε τη σύγκρουση στον τοίχο της χρεοκοπίας. Γιατί αυτά που μας εμποδίζουν να χαράξουμε σωστή πορεία είναι τόσο κραυγαλέα και ανορθολογικά, ώστε δεν είναι δύσκολο να τα δούμε και να τα εξουδετερώσουμε. Και η λειτουργία του ευρύτερου κυβερνητικού μηχανισμού είναι τόσο ελαττωματική που, με μικρές αλλά αποφασιστικές και σωστές κινήσεις, η ποιότητα της διαχείρισης μπορεί να βελτιωθεί δραστικά, χωρίς να απαιτείται κάποιο «θαύμα».

Αυτά που προσδοκούν εκατομμύρια πολίτες, εξαρτώνται από τον πρωθυπουργό και συνοψίζονται σε λίγες λέξεις: Να αποκτήσουμε μια κυβέρνηση που θα έχει καθαρά στο μυαλό τη «μεγάλη εικόνα» της χώρας, ενιαίο όραμα και σχέδιο για την υλοποίησή του, που θα μιλάει με ειλικρίνεια και πειστικότητα στον Ελληνα πολίτη, και θα απαρτίζεται από υπουργούς που θα θέλουν και θα μπορούν να υλοποιήσουν τη μεταρρύθμιση. Αστοχίες και λάθη θα υπάρξουν – ούτε είναι δυνατό να αποφευχθούν. Αυτό, όμως, είναι άλλο και είναι άλλο, τελείως διαφορετικό, αν κάποιοι δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις υπουργικών καθηκόντων σε μια τόσο σύνθετη και κρίσιμη περίοδο. Εφόσον (όπως συνήθως συμβαίνει...) ουδείς αισθάνεται ανεπαρκής, η πρωτοβουλία ανήκει στον πρωθυπουργό. Είναι δική του ευθύνη να αντικαταστήσει όσους δεν μπορούν (ή δεν θέλουν...) να διαχειριστούν το συμφωνημένο Πρόγραμμα Σταθερότητας. Διαφορετικά, βαρύς χειμώνας θα έρθει νωρίς το φθινόπωρο.