»Το σχεδιο του κ. Σαμαρα

Βασίλης Χιώτης ΒΗΜΑ

Αυτά που συμβαίνουν τις τελευταίες εβδομάδες στη ΝΔ αποδεικνύουν ότι το κόμμα πάσχει σοβαρά στον τομέα της στρατηγικής. Ενώ έχει στο τιμόνι του έναν αρχηγό που βρίσκεται στην πολιτική από τα γεννοφάσκια του, ο ίδιος δείχνει να αδιαφορεί για βασικούς κανόνες του, όπως για παράδειγμα το πολιτικό τάιμινγκ και η ανάγκη συσπείρωσης των στελεχών ενός κόμματος γύρω από την ηγεσία του.

Η πρωτοβουλία Σαμαρά να ..αποκηρύξει δημοσίως τρεις πρώην υπουργούς του Καραμανλή ήταν μια κίνηση με την οποία, αν εκδηλωνόταν δύο εβδομάδες νωρίτερα ή δύο εβδομάδες αργότερα, δεν θα βρισκόταν κανένας να διαφωνήσει. Την είχε προαναγγείλει επανειλημμένως και απλώς υλοποιεί τη δέσμευσή του να κόψει κάθε δεσμό με το παρελθόν.

Οταν όμως κάνει αυτή την κίνηση την ημέρα που το πανελλήνιο έχει μείνει άναυδο από την κυνική ομολογία δωροληψίας ενός πρώην υπουργού του ΠαΣοΚ, το μόνο που κατορθώνει είναι να τους εξισώσει και να δώσει διέξοδο στον αντίπαλό του που έχει στριμωχτεί στη γωνία.

Αλλά ακόμη κι έτσι, η πρωτοβουλία του δεν θα ήταν καταστροφική, αν δεν έβαζε την ίδια ημέρα βουλευτή του να ζητήσει την κλήτευση του κ. Κ. Σημίτη στην Εξεταστική Επιτροπή για τη Siemens, προκαλώντας βαθύ ρήγμα με τον Κ. Καραμανλή.

Και προσέξτε: Ολα αυτά μόλις μία ημέρα προτού αρχίσουν οι εσωκομματικές εκλογές, στις οποίες θα μετρούσε για πρώτη φορά τις δυνάμεις του ο κομματικός μηχανισμός του νέου προέδρου!

Ενώ δηλαδή όλο το επιτελείο του αρχηγού της ΝΔ είχε θέσει ως κεντρικό του στόχο να απομονώσει την κυρία Ντόρα Μπακογιάννη, φρόντισε να στείλει πιο κοντά της σχεδόν σύσσωμο το πανίσχυρο καραμανλικό μπλοκ και όλους όσοι νιώθουν ακόμη και σήμερα παραγκωνισμένοι.

Το ερώτημα λοιπόν είναι: Τι ακριβώς επιδιώκει ο κ. Σαμαράς; Προφανώς επιδιώκει τη δημιουργία ενός «καθαρού» κόμματος, στο οποίο δεν θα έχουν θέση όλοι όσοι ταυτίζονται με τα έργα και τις ημέρες του προκατόχου του, αλλά και όσοι εκφράζουν κατά καιρούς διαφωνίες με τις επιλογές του. Προφανώς δεν τον απασχολεί αν η εκλογική δύναμη του κόμματός του συρρικνωθεί, επειδή πιστεύει πως αργά ή γρήγορα οι έλληνες πολίτες θα γυρίσουν την πλάτη στον κ. Γ. Παπανδρέου και θα στραφούν αναγκαστικά σε εκείνον.

Η προϊστορία από το 1974 έως σήμερα δείχνει ότι σχεδόν πάντοτε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έγινε στη συνέχεια πρωθυπουργός.

Σχεδόν πάντοτε. Διότι υπήρξαν και εξαιρέσεις...

vchiotis@tovima.gr