»Θωμαδες!

Αντώνης Καρακούσης ΒΗΜΑ

Οσοι παρακολουθούν εκ του μακρόθεν τις ελληνικές πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις διατηρούν ακόμη πολλές επιφυλάξεις και γενικώς παραμένουν καχύποπτοι για την τύχη της διασωστικής επιχείρησης, που συμφωνήθηκε με την Ευρωπαϊκή Ενωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Παρά τα πολλά μέτρα, την ένταση και το βάθος της δημοσιονομικής προσαρμογής, το κλίμα δυσπιστίας δεν λέει να σπάσει. Αμφιβάλλουν οι περισσότεροι για τις δυνατότητες του πιστωτικού μας συστήματος να ξεπεράσει τις..
πολλές αντιξοότητες που δημιουργεί η κρίση και ιδιαιτέρως την πίεση της ρευστότητας και τις πολλές επισφάλειες, οι οποίες διογκώνονται επικίνδυνα.

Oι ξένοι συνεχίζουν να πιστεύουν ότι η ισορροπία του εγχώριου πιστωτικού συστήματος κρέμεται από μια κλωστή, ότι οι τράπεζές μας δοκιμάζονται και θα δοκιμασθούν ακόμη περισσότερο ώσπου να ξανανοίξουν οι γραμμές χρηματοδότησης από τις διεθνείς αγορές.

Απορούν μάλιστα γιατί η κυβέρνηση καθυστερεί να συγκροτήσει το συμφωνηθέν με την τρόικα Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, ώστε να έχει έτοιμο ένα διασωστικό μηχανισμό σε περίπτωση ανάγκης, η οποία μπορεί να παραστεί ανά πάσα στιγμή. Αν όμως οι παραπάνω επιφυλάξεις μπορεί να κριθούν υπερβολικές, δεν συμβαίνει το ίδιο με τις πολιτικές αβεβαιότητες που εντοπίζουν και περιγράφουν οι δύσπιστοι ξένοι. Πιστεύουν ακράδαντα ότι το εγχώριο πολιτικό σύστημα έχει ακόμη και τώρα προβλήματα κατανόησης, καθώς δεν έχουν τις εξηγήσεις πώς κυβερνητικοί βουλευτές που πριν από ενάμιση μήνα ψήφισαν το μνημόνιο, εγείρουν τώρα αμφισβητήσεις. Επίσης, θεωρούν αδιανόητη στις παρούσες συνθήκες τη στάση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το οποίο παρ΄ ότι φέρει το μεγαλύτερο βάρος της ευθύνης για την κατάντια της χώρας αρνείται την πολιτική διάσωσης της ελληνικής οικονομίας και θέτει ζήτημα ανατροπής του μνημονίου, πριν καν αυτό προλάβει να εφαρμοσθεί. Και όταν ένα συντηρητικό κόμμα τηρεί τέτοια στάση, φαντάζονται τα χειρότερα για την Αριστερά, με αποτέλεσμα να αμφιβάλλουν πραγματικά για τη συνέχεια. Με άλλα λόγια, οι ξένοι βλέπουν και κρίνουν. Και είναι αλήθεια ότι το εγχώριο πολιτικό σύστημα δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει. Δεν έχει σταθερή άποψη για το πρόβλημα, για την ένταση, το βάθος του, ούτε βεβαίως για τη λύση και τη διέξοδο. Οβιδιακές οι μεταμορφώσεις των περισσοτέρων, αλλάζουν κατά περίσταση απόψεις, ανάλογα προς τα πού φυσάει ο άνεμος. Και εκείνοι που ανέλαβαν ευθύνες δεν τις υπερασπίζονται με πίστη και βεβαιότητα, παρά κλαψουρίζουν δικαιολογίες.

Δυστυχώς εκείνο που δεν λέει κανείς με αποφασιστικότητα και βεβαιότητα είναι ότι η χώρα δεν μπορούσε να συνεχίσει άλλο έτσι. Θα ερχόταν μια μέρα- όπως και ήρθε- που το οικοδόμημα της επικοινωνίας και των δανεικών θα κατέρρεε ως άλλος χάρτινος πύργος. Οσο λοιπόν το πολιτικό σύστημα δεν λέει την αλήθεια και προσπαθεί να παραμυθιάσει τον ελληνικό λαό, οι ξένοι θα αμφιβάλλουν και η χώρα θα σέρνεται.