»Επενδυτες με αποριες

Του Αλεξη Παπαχελα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Αναρωτιούνται πολλοί επιχειρηματίες, οι οποίοι περιμένουν υπομονετικά και για πολλά χρόνια προκειμένου να κάνουν μια επένδυση, πού πρέπει να απευθυνθούν ώστε να υιοθετήσει η σημερινή κυβέρνηση τη δική τους υπόθεση. Αυτό συμβαίνει μετά τις διαδικασίες εξπρές με τις οποίες έκλεισαν, προς το παρόν τουλάχιστον, δύο μεγάλες επενδύσεις. Είναι λογικό οι ..Ελληνες επιχειρηματίες, οι οποίοι ταλαιπωρούνται χρόνια ολόκληρα από τη γραφειοκρατία, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, το Συμβούλιο της Επικρατείας, το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο κ.λπ. κ.λπ., να αναμένουν μια απάντηση για το πώς μπορούν να αποκτήσουν την ίδια ειδική μεταχείριση. Ελπίδα τους είναι πως δεν θα χρειασθεί να περάσουν από διάφορους επίδοξους μεσάζοντες, οι οποίοι έχουν βγει στην πιάτσα και διαφημίζουν την ικανότητά τους να προωθήσουν επενδύσεις. Αυτός, άλλωστε, είναι ένας μάλλον τριτοκοσμικός τρόπος προσέλκυσης κεφαλαίων, που δεν συνάδει με τις αρχές της ανοικτής διακυβέρνησης και της ισονομίας τις οποίες έχει διακηρύξει αυτή η κυβέρνηση.

Ασφαλώς και υπάρχει ρόλος για την κυβέρνηση και το Μέγαρο Μαξίμου στην προώθηση μεγάλων επενδύσεων. Τίποτα σημαντικό δεν μπορεί να γίνει στην Ελλάδα χωρίς να το σπρώξει αποφασιστικά ο ίδιος ο πρωθυπουργός ή κάποιο ισχυρό κέντρο δίπλα του. Αυτό, όμως, σημαίνει πως οι πόρτες είναι ανοικτές για κάθε σοβαρό επενδυτή που έχει «κολλήσει» και όχι μόνο για όποιον έχει «μπάρμπα στην Κορώνη» ή σύμβουλο που να έχει σχέση με κάποιο... μπάρμπα.

Ακουγα προχθές στην εκδήλωση του «Γαστρονόμου» έναν βραβευμένο, επιτυχημένο επιχειρηματία από την Καλαμάτα, ο οποίος έλεγε κάτι απλό όσο και σοφό: «Στην Ελλάδα δεν χρειαζόμαστε κίνητρα για επενδύσεις όσο να καταργηθούν τα αντικίνητρα, αυτό είναι το βασικό μας πρόβλημα».

Πού είναι, λοιπόν, οι σχετικές πρωτοβουλίες για την κατάργηση της πολυνομίας, πώς αντιμετωπίζεται ο απίστευτα χρονοβόρος ρόλος του Συμβουλίου της Επικρατείας ή του ΚΑΣ σε μεγάλες επενδύσεις, πώς μειώνονται οι άδειες που απαιτούνται; Μέχρι τώρα η κυβέρνηση δεν έχει κάνει τίποτα απολύτως για να διευκολύνει τις επενδύσεις στην Ελλάδα. Είναι αστείο να ασχολούμεθα με το αν μια εταιρεία θέλει μία ή δέκα ημέρες για την ίδρυσή της. Στο τέλος της ιστορίας μια επένδυση θα έχει χρειασθεί κάτι χρόνια μείον δέκα μέρες, γιατί και να πάρει άδεια ίδρυσης θα σκοντάψει με μαθηματική βεβαιότητα σε δεκάδες άλλα εμπόδια.

Οι περισσότεροι υπουργοί σήμερα δεν καταλαβαίνουν τι θα πει επιχειρηματικότητα, ίσως γιατί ελάχιστοι έχουν εργασθεί εκτός πολιτικών γραφείων. Ορισμένοι, μάλιστα, που βρίσκονται σε κρίσιμες θέσεις περιβάλλονται από ακτιβιστές συμβούλους, οι οποίοι διακηρύσσουν ότι είναι φύσει και θέσει ενάντιοι στην οικοδομή, τις ιχθυοκαλλιέργειες, τα νέα εργοστάσια και γενικώς των μη άυλων μορφών ανάπτυξης.

Λογικό, λοιπόν, είναι οι Ελληνες επιχειρηματίες να βρίσκονται σε απόγνωση. Δεν μιλάω γι’ αυτούς που είναι κακομαθημένοι και πλούτισαν σε βάρος του Δημοσίου, γιατί αυτοί θα βρουν τις άκρες τους και τον αρμόδιο «μπάρμπα στην Κορώνη». Ο λόγος για ένα μεγάλο υγιές κομμάτι του επιχειρηματικού κόσμου που βρίσκει κλειστές πόρτες και από την άλλη βλέπει ορθάνοικτες τις πόρτες για κάποιους, που αδιαφανώς και ανεξηγήτως μοιάζουν να έχουν το μαγικό πάσο...