»Προφητες της καταστροφης!

Παντελής Καψής βημα

ΕΙΝΑΙ ένα ζήτημα αν τα οικονομικά μέτρα είναι άδικα- και θα το συζητάμε για καιρό. Και είναι πολύ διαφορετικό αν ταυτόχρονα αποδειχθούν και αναποτελεσματικά.

ΑΥΤΗ τη δεύτερη εκδοχή έχουν αρχίσει να διακινούν ξανά ορισμένοι εγχώριοι προφήτες με αφορμή τη μικρότερη από τις προβλέψεις αύξηση- κατά ορισμένες εκατοντάδες εκατομμύρια..
ευρώ- των φορολογικών εσόδων. Το ότι το έλλειμμα το πρώτο πεντάμηνο έχει μειωθεί κατά 38%- σχεδόν 6 δισ. ευρώ- είναι προφανώς μια ανθυπολεπτομέρεια για τους αγωνιώντες σχολιαστές.

ΣΤΗΝ πραγματικότητα τα στοιχεία δεν δικαιολογούν καθόλου μια τέτοιου είδους καταστροφολογία. Απλώς αποτέλεσαν την αφορμή για να έρθει ξανά στην επιφάνεια η προοδευτική- υποτίθεται- άποψη που θέλει την πολιτική της κυβέρνησης να πνίγει την οικονομία αντί να επιδιώξει μέσα από την ανάπτυξη να περιορίσει τα ελλείμματα.

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για έναν ακόμη βολικό μύθο. Σε όλη τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας είχαμε εντυπωσιακά υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης- πολύ μεγαλύτερους από την υπόλοιπη Ευρώπη. Αυτό όμως όχι μόνο δεν απέτρεψε, αλλά ως έναν βαθμό οδήγησε στη σημερινή χρεοκοπία.

ΦΥΣΙΚΑ και θέλουμε ανάπτυξη. Στο υπουργείο Οικονομικών μάλιστα έχουν υπολογίσει ότι με μόλις μία μονάδα επιτάχυνση της ανάπτυξης σε σχέση με τις προβλέψεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, το χρέος μας το 2020 θα έχει πέσει στο 80% του ΑΕΠ από το 120% που είναι σήμερα.

ΘΑ πρέπει όμως να είναι μια ανάπτυξη που δεν θα στηρίζεται στα ελλείμματα και στην αγορά των ΙΧ, αλλά στις εξαγωγές και στην ανταγωνιστικότητα. ΔΥΣΤΥΧΩΣ μαγικό κουμπί για να γίνουν όλα αυτά δεν υπάρχει. Οι μειώσεις στο κόστος εργασίας, οι ιδιωτικοποιήσεις, η προσέλκυση κεφαλαίων για επενδύσεις όπως των Κινέζων στον Πειραιά, ο περιορισμός της γραφειοκρατίας ελπίζεται ότι σιγά-σιγά θα αρχίσουν να αποδίδουν. ΣΗΜΕΡΑ ωστόσο το μεγάλο πρόβλημα είναι οι τράπεζες. Για να προχωρήσουν αυτά τα σχέδια χρειάζεται να μπαίνει χρήμα στην αγορά και τα τελευταία στοιχεία δείχνουν ότι ο ρυθμός αύξησης των δανείων είναι πια μηδενικός. ΟΙ μικρές επιχειρήσεις και οι επαγγελματίες δίνουν στην κυριολεξία αγώνα ζωής και θανάτου. Γιατί βέβαια χωρίς τα περίφημα κεφάλαια κίνησης οικονομική δραστηριότητα απλώς δεν υπάρχει. Και για επενδύσεις ούτε λόγος...

ΕΝΑΣ οικονομολόγος θα μας έλεγε ότι η κρίση του χρέους αντιμετωπίστηκε έστω και προσωρινά. Εχει όμως μετατραπεί σε τραπεζική κρίση, που βέβαια εκδηλώθηκε με τη φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό. Και όσο και αν μας στηρίζει η Ευρωπαϊκή Τράπεζα, αυτή η κρίση δεν μπορεί να ξεπεραστεί αν δεν αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών στο τραπεζικό σύστημα. ΚΑΝΕΙΣ βέβαια δεν ζητεί από κανέναν να σταματήσει να εκφράζει τις απόψεις του. Σε αυτή την περίπτωση, όμως, όταν οι απόψεις για «βέβαιη αποτυχία» των μέτρων εκφράζονται με απερισκεψία και χωρίς στοιχειώδη γνώση των οικονομικών, οι επιπτώσεις μπορεί να αποδειχθούν πράγματι καταστρεπτικές!