»Με θολη προοπτικη πολιτευεται η Ν.Δ.

Toυ Σταμου Zουλα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Εν όψει καταθέσεως στη Βουλή του «ανάλγητου» ασφαλιστικού, το ΠΑΣΟΚ πασχίζει να αποτρέψει ανταρσίες βουλευτών του, η δε Ν. Δ. διακατέχεται ξανά από τον πειρασμό να πει ένα ανώδυνο και ανεύθυνο όχι. Εδώ ας κάνουμε μια παρένθεση. Από τις αρχές της10ετίας του ’90 ο ελληνικός λαός ακούει συνεχώς από τα δύο μεγάλα κόμματα πως..

το ασφαλιστικό απαιτεί άμεσα μεγάλες και τολμηρές τομές, διαφορετικά, μέσα στην επόμενη 20ετία, θα καταρρεύσει. Στο διάστημα αυτό έγιναν τουλάχιστον έξι απόπειρες τροποποιήσεώς του, οι οποίες απέτυχαν ή κατέληξαν σε επιδερμικές, κυρίως εξ αιτίας των αντιδράσεων της εκάστοτε αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δηλαδή, αλληλοδιαδόχως, από το ΠΑΣΟΚ και τη Ν. Δ. Εξ ίσου αλληλοδιαδόχως τα δύο μεγάλα κόμματα από τη θέση της κυβερνήσεως μάς είχαν έντονα προειδοποιήσει για το αυτονόητο. Οτι όσο καθυστερούσε η τροποποίηση του ασφαλιστικού τόσο το πρόβλημα θα διογκωνόταν και η επίλυσή του θα γινόταν επαχθέστερη. Στην ουσία, λοιπόν, αναθέσαμε σήμερα στην «τρόικα», εκτός των άλλων, να μας επιβάλει και τις επώδυνες λύσεις που απαιτεί το επιδεινωθέν (από τη δική μας ατολμία και αδράνεια) ασφαλιστικό. Με τη λογική του τραβάτε με κι ας κλαίω.

Είναι ιλαροτραγικό το γεγονός ότι οι αντιδράσεις βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, καθώς και η απαρέσκεια της Ν. Δ. εκδηλώνονται κάπως με τη μορφή μιας κοινής αντιπολιτεύσεως των δύο μεγάλων κομμάτων, εναντίον της «κυβερνώσας τρόικας». Ομως, με ποιο στόχο; Να την παρεμποδίσουν να ασκήσει τις αρμοδιότητες που αυτοί της εκχώρησαν; Να την εκδιώξουν από την Ελλάδα και να αναλάβουν εκείνοι την λύση του ασφαλιστικού; Τα ερωτήματα δεν απευθύνονται τόσο στους δυστροπούντες βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Αυτοί μάλλον θα υποχρεωθούν «να εκχωρήσουν τη συνείδησή τους», κατά την έκφραση του κ. Κ. Κιλτίδη. Το ζήτημα αφορά κυρίως τη στάση της Ν. Δ. Mε ποία προοπτική και με τι στόχο πολιτεύεται η Ρηγίλλης; Το ερώτημα είναι καίριο. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ διαχειρίζεται σήμερα μια δεινή κρίση. Εξαιρουμένων εκείνων που ίσως έχουν αυτοσκοπό την εξουσία, ουδείς πολιτικός θα ήθελε να βρίσκεται στη θέση του σημερινού πρωθυπουργού. Τα λάθη που του καταλογίζει η Ν. Δ. αφορούν κυρίως δισταγμούς, καθυστερήσεις και παλινωδίες. Πέραν κάποιων διορθωτικών και γενικόλογων επισημάνσεων, εναλλακτική λύση ούτε υπάρχει, ούτε προτείνεται.

Ωστόσο, η πολιτική της Ν. Δ. σε κρίσιμα ζητήματα, όπως η έγκριση της Συμφωνίας Στήριξης και- πιθανότατα- στο ασφαλιστικό, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με όλα τα παραπάνω δεδομένα. Ο κ. Σαμαράς δείχνει να πολιτεύεται ωσάν να επίκειται η επάνοδος του κόμματός του στην εξουσία. Με τη συντόμευση του βίου της… οκτάμηνης Βουλής ή -το αργότερο- με τη λήξη της θητείας της. Εύλογα τίθεται το ερώτημα, πώς και υπό ποίες συνθήκες μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο. Ιδίως όταν κατά την «ομαλότερη» 15ετία που προηγήθηκε, η εναλλαγή των δύο κομμάτων συντελέσθηκε έπειτα από δύο κυβερνητικές θητείες και ισάριθμες εκλογικές αναμετρήσεις. Προφανώς, λοιπόν, η επάνοδος της Ν. Δ. στην εξουσία μπορεί να επέλθει εξ αιτίας εκτάκτων γεγονότων. Οπως η ανατροπή της κυβερνήσεως λόγω ανεξέλεγκτης κοινωνικής αναταραχής ή ο καταλογισμός μιας πλήρους αποτυχίας της στις επόμενες εκλογές. Πρόκειται για δύο εκδοχές ζοφερές και απευκταίες για όλους, ανεξαρτήτως κομματικής ένταξης. Για τον απλούστατο λόγο ότι προϋποθέτουν την κατάρρευση της χώρας και όχι την ανάδειξη «σωτήρος».