»ΠΟτε θα εκραγει η χειροβομβιδα;

Ι. Κ. Πρετεντέρης ΒΗΜΑ

«O νέος εκλογικός νόμος θα σημάνει το τέλος της Μεταπολίτευσης» δήλωσε μετριοφρόνως ο υπουργών Εσωτερικών κτλ. Ομολογώ ότι δεν είχα υποψιαστεί πως είναι τόσο απλό. Ούτε είμαι βέβαιος ότι «το τέλος της Μεταπολίτευσης» συμπεριλαμβάνεται στα πιεστικά αιτήματα της εποχής μας. Για να το πω πιο απλά: εξαρτάται από το τι θα προκύψει.

Δύο απλές διαπιστώσεις: Διαπίστωση..


πρώτη. Το πολιτικό και κομματικό σύστημα δοκιμάζεται σήμερα περισσότερο από ποτέ. Μια Δεξιά στα τρία (ή μήπως στα τέσσερα;), μια άκρα Αριστερά στα τέσσερα (και συνεχίζουμε...), μόνο το ΠαΣοΚ παραμένει στα γνωστά (λόγω εξουσίας και μέχρι νεωτέρας...). Ο ασκός του Αιόλου έχει ανοίξει σε φόντο βαθιάς κρίσης.

Διαπίστωση δεύτερη. Το ίδιο το κομματικό σύστημα φαίνεται να αποδίδει την κρίση του πρωτίστως σε ζητήματα ήθους, ηθικής και διαφάνειας. «Να ματώσουμε!» που λέει κι ο Πρωθυπουργός. Μόνο που όσο περισσότερο ματώνουν, όσα περισσότερα άπλυτα βγαίνουν στη φόρα, τόσο περισσότερο βουλιάζουν όλοι μαζί. Ευλόγως: κανένας δεν πιστεύει ότι στην κρουαζιέρα της πολιτικής υπάρχουν αθώοι επιβάτες.

Απέναντι σε αυτή τη διάγνωση λοιπόν ανασύρονται οι πιο παρδαλές θεραπείες. Χωρίς αποτέλεσμα. Αφενός επειδή όσοι αποτελούν το πρόβλημα αποκλείεται να σκαρφιστούν τη λύση του. Αφετέρου επειδή η πιο παρδαλή θεώρηση της πολιτικής είναι να νομίζεις ότι η ιστορία μπορεί να αρχίζει από τον εαυτό σου- με άλλα λόγια, ότι μια δήλωση προθέσεων, ένας νόμος ή μια «θεσμική πρωτοβουλία» μπορούν να αντιστρέψουν μια τέτοια κατάσταση. Αμ δε!

Και ξέρετε γιατί; Επειδή η διάγνωση είναι λάθος. Προφανώς, η ελληνική πολιτική έχει έλλειμμα ηθικής και διαφάνειας. Κυρίως όμως έχει πρόβλημα στοιχειώδους επάρκειας του πολιτικού προσωπικού. Εχει έλλειμμα απόδοσης, αποτελεσματικότητας και ηγεσίας. Δεν μας λείπει εκλογικός νόμος. Μας λείπει αναπτυξιακό πλαίσιο.

Λυπάμαι, αλλά η χώρα δεν έφθασε στο ΔΝΤ επειδή ο Μαντέλης πήρε 200.000 ευρώ. Ούτε επειδή ο Μητσοτάκης τηλεφωνούσε στον Χριστοφοράκο . Η χώρα χρεοκόπησε επειδή από το 2004 έχει μείνει ουσιαστικά χωρίς κυβέρνηση. Επειδή δεν έγιναν οι διαρθρωτικές αλλαγές που χρειάζονταν. Και επειδή δεν υπάρχει ούτε ένας πολιτικός ικανός να χειριστεί αποτελεσματικά την κρίση που έχει προκύψει. Ετσι, είτε για την οικονομία μιλάς είτε για τη Siemens, ένα πράγμα είναι βέβαιο: τίποτε δεν δείχνει να είναι υπό έλεγχο και ουδείς γνωρίζει τι θα ξημερώσει. Ακόμη και αυτός ο καταιγισμός Εξεταστικών Επιτροπών που ξεκίνησε με μια προσκοπική διάθεση εκκαθάρισης, τώρα λειτουργεί ως απασφαλισμένη χειροβομβίδα. Ξέρουμε ότι θα εκραγεί. Ξέρουμε ποιους θα παρασύρει. Δεν ξέρουμε πότε.