»The big picture...

kassimatis@kathimerini.gr

Για όσους δεν το συνειδητοποίησαν, ο Γιώργος ήταν στην Αθήνα όταν εξερράγη στο υπουργείο της Κατεχάκη η βόμβα που σκότωσε τον Γ. Βασιλάκη, υπασπιστή του υπουργού. Ηταν από τους πρώτους που έσπευσαν εκεί, μόλις το γεγονός έγινε γνωστό. Ηταν επίσης από τους πρώτους που μίλησαν στον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, ενώ ο νεκρός δεν είχε απομακρυνθεί από τον χώρο της έκρηξης, η σύγχυση ήταν..

διάχυτη στην ατμόσφαιρα και η σκόνη δεν είχε ακόμη κατακαθίσει. «Ξέρεις, το ίδιο πρόβλημα μου έλεγε ότι αντιμετωπίζει ο Ερντογάν», ήταν η ενδιαφέρουσα συμβολή του Γιώργου στον προβληματισμό εκείνων των στιγμών. Κλασικός Γιώργος! Always the big picture...

Δεν το συζητώ: είμαι βέβαιος ότι ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης θα ένιωσε αμέσως καλύτερα, με τη σκέψη ότι «το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζει και ο Ερντογάν». Αυτή είναι, άλλωστε, η χρησιμότητα της σκέψης του Γιώργου: η πλανητική διάστασή της λειτουργεί καταπραϋντικά στις αισθήσεις και τα νεύρα, όπως ακριβώς η απόσταση. Τι σημασία έχουν τα βάσανά μας μέσα στην απεραντοσύνη του Σύμπαντος; Εχω πεισθεί πλέον ότι ο Γιώργος έχει όλα τα φόντα για καριέρα θρησκευτικού ηγέτη. Οπως, φερ’ ειπείν, ο Καρατζαφέρης θα μπορούσε να σκίσει ως τηλεοπτικός ευαγγελιστής στον Νότο των ΗΠΑ, έτσι και ο Γιώργος μπορεί να διαπρέψει ως γκουρού βουδιστικής σέκτας...

Μάγεψε τον Νικολά

Αν υπάρχει ένα πρόσωπο, το οποίο η Κάρλα Μπρούνι θα ήταν δικαιολογημένη να ζηλέψει, είναι ο Ελληνας, γαλλοτραφής πολιτικός, ο οποίος ξετρέλανε τον σύζυγό της - ή, εν πάση περιπτώσει, έτσι πιστεύει ο ίδιος. Μην τρέχει ο νους σας όμως στο πονηρό ή, ακριβέστερα, στο «χαρωπό». Μιλούμε για καθαρά πνευματική επικοινωνία, η οποία έγινε αμοιβαίως αισθητή και λειτούργησε αμέσως (τελείως coup de foudre...), όταν συναντήθηκαν οι δυο τους, στο πλαίσιο της παλαιότερης επίσκεψης του πρωθυπουργού στο Παρίσι. Εκτοτε πέρασε καιρός και δεν μπορώ να γνωρίζω ποια ήταν η εξέλιξη αυτής της πνευματικής σχέσης. Αλλά μου δίνεται η ευκαιρία να σας μεταφέρω ένα χαριτωμένο περιστατικό από αυτήν...

Βρισκόμαστε σ’ ένα ωραίο αθηναϊκό διαμέρισμα. Είναι 11.30 τη νύχτα. Το δείπνο έχει τελειώσει από ώρα και ο πολιτικός ακονίζει την ευφυΐα του, επιδιδόμενος στο ευγενές σπορ του «intelligent conversation» με φίλους. Τότε χτυπάει το κινητό του! Κάποιος τον καλεί λίγο πριν από τα μεσάνυχτα. Ποιος μπορεί να είναι; Αγωνία! «Σςς», τους κάνει ο πολιτικός, φέρνοντας το δάκτυλο στο στόμα. «Μπορεί να είναι ο Σαρκοζί!», προειδοποιεί την παρέα και απαντά. Ατυχώς, δεν ήταν ο Σαρκοζί στο τηλέφωνο. Ηταν η θεία του πολιτικού στο τηλέφωνο; Μπορεί και η εξαδέλφη του, δεν ξέρω... Πάντως, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα μπορούσε να ήταν και ο Σαρκοζί!

Λέξεις χωρίς σημασία

Πλήρης εμπνεύσεως, ο Αντώνης Σαμαράς διεκτραγωδεί από το βήμα του συνεδρίου της Ν.Δ. την έκπτωση των παλιών καλών αξιών και προτύπων: «Στη θέση τους άνθησε η φτήνια του ακριβού lifestyle. Ο εξυπνακισμός που υποκατέστησε την ευφυΐα. Η αυθάδεια που υποκατέστησε την αξιοπρέπεια. Το θράσος που υποκατέστησε το θάρρος. Η εύκολη ανέλιξη που υποκατέστησε την κοινωνική διάκριση. Η άναρθρη κραυγή που υποκατέστησε τον Λόγο. Τα προνόμια που υποκατέστησαν τα δικαιώματα. Και η αλαζονεία που υποκατέστησε το δημόσιο ήθος. Ολα αυτά το ΠΑΣΟΚ τα έφερε. Το ΠΑΣΟΚ τα εμπέδωσε. Το ΠΑΣΟΚ τα υπερασπίστηκε».

Σύμφωνοι. Ομως, καθώς περνούν αστραπιαία από την οθόνη του μυαλού μου οι ευγενείς μορφές του Αρη Σπηλιωτόπουλου, του Γιάννη Μανώλη, του Κώστα Μαρκόπουλου, του Μάκη Γιακουμάτου και άλλων, διερωτώμαι τι έκανε ακριβώς η Ν.Δ. ενόσω συνέβαιναν αυτές οι αλλαγές. «Εμείς άλλοτε τα πολεμήσαμε, άλλοτε τα αποδεχθήκαμε ή τα ανεχθήκαμε -και πολύ κακώς κάναμε- κι άλλοτε προσπαθήσαμε να τα αλλάξουμε...», ήταν η εξήγηση του προέδρου της Ν.Δ. σε ντροπαλό ύφος.

Ωστόσο, αυτό δεν τον εμποδίζει, παρακάτω στην ομιλία του, να κομπάσει για το βάθος της αυτοκριτικής που πέτυχε η Ν.Δ.: «Πρωτοστατούμε όμως στη Νέα Μεταπολίτευση γιατί κάναμε και την αυτοκριτική για τα σφάλματά μας. Ποτέ κόμμα δεν έκανε τόσο βαθιά και τολμηρή αυτοκριτική όσο η Ν.Δ. τους τελευταίους μήνες». Τι μου λέτε! Σοβαρά;

Σκοπός της αυτοκριτικής δεν είναι η αυτομαστίγωση. Δεν γίνεται ούτε για τον προσωπικό ηθικό εξαγνισμό ούτε για την ικανοποίηση του όχλου. Σκοπός της αυτοκριτικής είναι η καλύτερη κατανόηση της πορείας. Φαίνεται ότι ο Αντ. Σαμαράς πιστεύει (ή θέλει τους άλλους να το πιστέψουν...) ότι αυτοκριτική είναι η ρηχή ανάλυση του ΠΑΣΟΚ ως πολιτισμικού φαινομένου, σε συνδυασμό με το βαρετό κρυφτούλι, που παίχτηκε επί μήνες, με τις φήμες και τις διαρροές για τα ανεπιθύμητα «βαρίδια», χωρίς ποτέ να δοθεί στη δημοσιότητα από το κόμμα ένα συγκροτημένο κείμενο για τα αίτια της αποτυχίας της «Νέας Διακυβέρνησης». Εφόσον είναι έτσι, τότε πολύ κακώς δεν περιέλαβε στον κατάλογο των εκπτώσεων και το ότι, στον πολιτικό λόγο, οι λέξεις έχουν χάσει πλέον τη σημασία τους...

Dr. cand. jur.

Γερμανοτραφής αναγνώστης της στήλης αποκαθιστά την τάξη ως προς τον τίτλο, κατά την ακαδημαϊκή τάξη, του «Ανυπέξ» Ντίτριχ Γκραφ φον Δρούτσα. Εφόσον, λοιπόν, δεν έχει βρει ακόμη τον χρόνο να καταθέσει το διδακτορικό του, ο κατάλληλος τίτλος είναι «Dr. cand. jur. Γκραφ φον Δρούτσας», όπου «candidatus» σημαίνει «υποψήφιος»...